[جری – سیح]:
«فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ»
«سیر – چهار ماه حرام – مافوق – صاحبان نور – مهلت]:
به معارین (یعنی حسودی که از عالم ذر، قلبا نورشو باور نداره)،
در دنیا دوباره فرصت و مهلت آشنایی با نور داده می‌شود.
از زمان آشنایی با نور «عرف»، شروع دوران مهلت آنها برای آشنایی با علم آل محمد ع آغاز می‌شود، تا فرصت لازم برای سیراب نمودن قلب بیمار خود داشته باشند و اختیارا، از این فرصت و مهلت طلایی حداکثر استفاده را بنمایند و با انتخاب آگاهانۀ خود، اشتباه عالم ذر خویش را جبران نموده و با انتخاب صحیح، این بینش را بعنوان ابزار آرامش خود برگزیده و بدان عامل گردند و این چهار ماه تاویلی، اشاره به همین دوران مهلت است و در این ایام، وظیفۀ صاحبان نور و اهل نور نسبت به این افراد، رفق و تولّی است. و پس از اتمام دوران مهلت چهار ماه حرام تاویلی، اگر طی این مدت برای شخصی که ایمانش عاریه است، بداء صورت نگیرد، وظیفه دوری و تبرّی است!
پایان دوران مهلت چهار ماه حرام تاویلی!
در واژه‌های زیبای جریان و بعدا سیاحت و سیر این مفهوم ارزشمند نهفته است که نام «علی» و چهار بار تکرار این نام برای چهار امام معصوم علیهم السلام، اشاره به چهار سطح مافوق علمی برای عقل ما نیز دارد، و «سیروا فیها» اشاره به کسب علم از این باب الله دارد و لذا چهار ماه حرام همان مهلت و مدت زمان آشنایی معارین و مستقرین با معالم ربانی است که در خصوص معارین، این رابطه و جریان و سیر و سیاحت علمی، آنقدر ادامه پیدا می‌کند، تا یکی از این دو حالت پیش بیاید: یا بداء حاصل می‌شود و این اعتقاد در قلبش مستقر می‌شود و در زمره مستقرین، فوت می‌کند و یا مجددا اشتباه عالم ذر خود را تکرار نموده و از اختیار خود سوء استفاده می‌کند و به نورش حسد میورزد و از مهلتی که خدای مهربان برایش ایجاد نموده و در تمام این دوران مهلت با او مثل یک مستقر برخورد شده و احترام گذاشته شده و علم به او داده شده و او را تحویل گرفته‌اند، بدون در نظر گرفتن سابقۀ سوئی که در عالم ذر داشته است!
+ «داستان تکراری استصحاب و فرضیّۀ بی گناهی معارین عالم ذر! داستان تکراری لیلة المبیت!»
 این تلاش برای این بوده که شاید بداء حاصل شود، اما آمار مایوس کننده است و جز عدۀ بسیار قلیلی، متاسفانه غالبا خیانت می‌کنند و به نور خود پشت می‌نمایند و داستان قلبهایی با لوگوی گرگ و سرنوشت شوم جهنّم تکرار می‌شود، حال آنکه خود گرگی که متّهم به خوردن یوسف ع شد، به یوسف ع خیانت نکرده، سرنوشت بهشتی پیدا میکند!!!
امام صادق علیه السلام:
لا یدخل الجنة من البهائم الاّ ثلاثة:
حمار بلعم بن باعوراء و ذئب یوسف و کلب اصحاب الکهف.
داستان تکراری گرگ مظلوم، اما متّهم به دریدن حضرت یوسف علیه السلام:
گرگ‌صفتان، به گرگ تهمت زدند!
بالاخره یه روزی باذن الله، گرگ هم به صدا در میاد و از خودش دفاع میکنه!
داستان تکراری اعادۀ حیثیت مظلومین متهم به قتل یوسف ع!
گرگ مظلومی که بدروغ، متهم به قتل یوسف ع شد!
گرگی که اهل بهشت شد! اهل نور شد!
[«قَالُوا یَـٰٓأَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَ تَرَکْنَا یُوسُفَ عِندَ مَتَـٰعِنَا فَأَکَلَهُ الذِّئْبُ.
برادران‌ یوسف‌ گفتند:
ای‌ پدر، ما برای‌ مسابقه‌ به‌ صحرا رفتیم‌ و یوسف‌ را تنها نزد اثاثمان‌ گذاشتیم‌ پس‌ گرگ‌ او را خورد.»
گوید: مروی‌ است‌ که‌… پدر، ایشان‌ را گفت‌:
اگر چنانست‌ که‌ راست‌ میگوئید، این‌ گرگ‌ که‌ یوسف‌ را خورده‌ بگیرید نزد من‌ آورید، تا صدق‌ قول‌ شما را از او معلوم‌ کنم‌.
ایشان‌ به‌ صحرا رفتند و گرگی‌ بگرفتند و دست‌ و پای‌ وی‌ را ببستند و نزد پدر آورده‌ بیفکندند و گفتند:
این‌ گرگی‌ است‌ که‌ یوسف‌ را خورده‌.
یعقوب‌ گفت‌: دست‌ و پای‌ او را بگشائید!
چون‌ وی‌ را گشودند یعقوب‌ گفت‌:
ای‌ گرگ‌ نزد من‌ آی‌! آن‌ گرگ‌ بیامد و نزد یعقوب‌ بایستاد.
یعقوب‌ گفت‌: ای‌ گرگ‌! شرم‌ نداری‌ که‌ میوۀ دل‌ من‌ و روشنی‌ هر دو چشم‌ مرا بخوردی‌؟
گرگ‌ به‌ آواز آمد که‌:
«لا بِحَقِّ شَیْبَتِکَ یا نَبیَّ اللَهِ ما أکَلْتُ وَلَدَکَ!
وَ إنَّ لُحومَکُمْ وَ دِمآءَکُمْ مَعاشِرَ الانْبیآءِ مُحَرَّمَةٌ عَلَیْنا،
وَ إنّی‌ لَمَظْلومٌ مَکْذوبٌ عَلَیَّ
غَریبٌ فی‌ بِلادِکُمْ.
بحقّ پیری‌ و موی‌ سفید تو که‌ من‌ فرزند تو را نخورده‌ام‌!
بدرستیکه‌ خون‌ و گوشت‌ شما که‌ پیغمبرانید بر ما حرام‌ است‌،
و من‌ مظلومم‌ و بر من‌ دروغ‌ بسته‌اند
و در این‌ زمین‌ غریبم‌.»
گفت‌: برای‌ چه‌ به‌ این‌ زمین‌ آمده‌ای‌؟
گفت‌: یا نبیّ الله‌! مرا اینجا خویشانند؛ دیروز به‌ زیارت‌ ایشان‌ آمده‌ بودم‌.
پسران‌ تو مرا گرفتند و بر بستند و نزد شما آوردند و این‌ دروغ‌ بر من‌ بستند.
یعقوب‌ نزد دیدن‌ این‌ حال‌ و شنیدن‌ این‌ مقال‌ از گرگ‌، گفت‌ که‌: بل سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنفُسُکُمْ.
قصه تکراری معارین این است که از زمانی که اشتباه مرگبار تهمت و قطع رابطه با نور را مرتکب می‌شوند، روح ایمان عاریۀ آنها نیز سلب شده «سلخ»، و فرصت برایشان باتمام رسیده است و در حقیقت و در عالم معنا، به گرک خونخوار تبدیل می‌شوند و تغییر چهره داده و مسخ می‌گردند!
گرگی که با علی ع هم صحبت نمود چنین گفت:
«لاِنّی‌ مِنْ شیعَتِکَ، وَ أخْبَرَنی‌ أبی‌ أنّی‌ مِنْ وُلْدِ ذَلِکَ الذِّئْبِ الَّذی‌ اصْطادَهُ أوْلادُ یَعْقوبَ فَقالوا:
هَذا أکَلَ أخانا بِالامْسِ وَ إنَّهُ مُتَّهَمٌ.
زیرا من‌ از شیعیان‌ شما هستم‌، و پدرم‌ به‌ من‌ خبر داد که‌ من‌ از نسل‌ آن‌ گرگی‌ هستم‌ که‌ فرزندان‌ یعقوب‌ او را گرفتند و گفتند: او برادر ما را خورده‌، و به‌ او تهمت‌ زدند.»
از امام‌ باقر علیه‌ السّلام‌ نیز سؤال‌ شد:
عَنْ شَیْءٍ مَکْذوبٍ عَلَیْهِ لَیْسَ مِنَ الْجِنِّ وَ لا مِنَ الإنْسِ،
فَقالَ: الذِّئْبُ الَّذی‌ کَذَبَ عَلَیْهِ إخْوَةُ یوسُفَ.]