Luminous Synapse!
«عرو» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«عروة الكوز: من أراد الشرب من الكوز يتمسك بعروته»
«النَّخلة العرِيَّة»
«العَرِيّة: أن تُعْطي الرجل نخلَةً، فيكون له التمر دون الأصل»
+ «کفأ»
+ «وصی: واصی البلد البلد»
مفهوم «اورلپ»
+ «فکر: الفاکورة»
+ «وعی – اذن واعیة»
+ «اذن: آذان الکیزان – فراخوان نورانی!»
«العَرِيَّةُ: النَّخْلَةُ يُعْرِيهَا صَاحِبُهَا غَيْرَهُ لِيَأْكُلَ ثَمَرَتَهَا»
«نَخْلَةٌ عَرِيٌ»
«أَعْرَى النَّخْلَةَ: خرماى يكسال نخل را به او بخشيد.»
+ «عطو»
+ «فقر»
«عَرْو: رسيدن»
واژه «عرو» میخواد به ما یاد بده که:
با نور، دستت به خدا میرسه! «الله نُور»
نور الولایة: دست‌آویز نورانی!
«العروة: الوصول النافذ»
«العُرْي من الثوب: مادگى لباس كه دكمه در آن قرار مىگيرد.»
«عروة القميص»
+ «صله رحم!»
+ «حسّ – حسگر روشنایی!»
+ «قلبی که به نور گره خورده! گره نورانی! سراجا منیرا!»
دستاویز نورانی! سیناپس نورانی!
فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى
عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عُرْوَةُ اللَّهِ الْوَثِيقَةُ
أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ عُرْوَةً
وَ عُرْوَةُ الدِّينِ الشِّيعَةُ
فَلْتَهْنَأِ النِّعْمَةَ مَنْ تَمَسَّكَ بِوَلَايَتِنَا وَ قَبَضَ عُرْوَتَنَا
[سورة البقرة (۲): آية ۲۵۶]
لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ
قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ
فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ
فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لا انْفِصامَ لَها
وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (۲۵۶)
در دين هيچ اجبارى نيست.
و راه از بيراهه بخوبى آشكار شده است.
پس هر كس به طاغوت كفر ورزد، و به خدا ايمان آورد،
به يقين، به دستاويزى استوار، كه آن را گسستن نيست، چنگ زده است.
و خداوند شنواىِ داناست.
[سورة لقمان (۳۱): الآيات ۲۱ الى ۲۵]
وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ الشَّيْطانُ يَدْعُوهُمْ إِلى عَذابِ السَّعِيرِ (۲۱)
و چون به آنان گفته شود: «آنچه را كه خدا نازل كرده پيروى كنيد»، مىگويند: «[نه!] بلكه آنچه كه پدرانمان را بر آن يافتهايم پيروى مىكنيم»؛ آيا هر چند شيطان آنان را به سوى عذاب سوزان فرا خواند؟
وَ مَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ
فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى
وَ إِلَى اللَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ (۲۲)
و هر كس خود را -در حالى كه نيكوكار باشد- تسليم خدا كند،
قطعاً در ريسمان استوارترى چنگ درزده، و فرجام كارها به سوى خداست.
وَ مَنْ كَفَرَ فَلا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ
إِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ
فَنُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا
إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (۲۳)
و هر كس كفر ورزد، نبايد كفر او تو را غمگين گرداند.
بازگشتشان به سوى ماست،
و به [حقيقتِ] آنچه كردهاند آگاهشان خواهيم كرد.
در حقيقت، خدا به راز دلها داناست.
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً
ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى عَذابٍ غَلِيظٍ (۲۴)
[ما] آنان را اندكى برخوردار مىسازيم،
سپس ايشان را در عذابى پر فشار درمانده مىكنيم.
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ
قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ (۲۵)
و اگر از آنها بپرسى:
«چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است؟ مسلّماً خواهند گفت: «خدا.»
بگو: «ستايش از آنِ خداست» ولى بيشترشان نمىدانند.
إِنْ أَرَدْتَ الْعُرْوَةَ الْوُثْقَى فَعَلَيْكَ بِعَلِيٍّ
امام صادق علیه السلام:
عَنْ سُفْيَانَ قَالَ:
سفيان گفت:
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع
حضرت صادق بمن فرمود:
يَا سُفْيَانُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ
عَلَيْكَ بِالْقَصْدِ وَ عَلَيْكَ أَنْ تَتَّبِعَ الْهُدَى
سفيان مبادا منحرف شوى مواظب باش كه از جاده دور نشوى از هدايت پيروى كن.
قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا اتِّبَاعُ الْهُدَى
عرض كردم پيروى از هدايت چيست؟
قَالَ كِتَابُ اللَّهِ وَ لُزُومُ هَذَا الرَّجُلِ
فرمود: كتاب خدا و چنگ زدن بدامن آن مرد.
فَقَالَ لِي يَا سُفْيَانُ أَنْتَ لَا تَدْرِي مَنْ هُوَ
فرمود: سفيان تو نميدانى آن مرد كيست؟
قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ مَا أَدْرِي مَنْ هُوَ
گفتم: نه. آقا از كجا ميدانم او كيست؟
قَالَ فَقَالَ لِي وَ اللَّهِ لَكِنَّكَ آثَرْتَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ
وَ مَنْ آثَرَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ حَشَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى
فرمود: بخدا سوگند تو دنيا را بر آخرت ترجيح دادهاى
و هر كس دنيا را بر آخرت مقدم دارد خداوند روز قيامت او را كور محشور مىكند.
قَالَ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَخْبِرْنِي عَنْ هَذَا الرَّجُلِ لَعَلَّ اللَّهَ يَنْفَعُنِي بِهِ
گفتم: يا ابن رسول اللَّه بفرمائيد آن مرد كيست؟ شايد از او بهرهمند شوم.
قَالَ يَا سُفْيَانُ هُوَ وَ اللَّهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع
مَنِ اتَّبَعَهُ فَقَدْ أُعْطِيَ مَا لَمْ يُعْطَ أَحَدٌ
وَ مَنْ لَمْ يَتَّبِعْهُ فَقَدْ خَسِرَ خُسْراناً مُبِيناً
هُوَ وَ اللَّهِ جَدُّنَا عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع
فرمود: سفيان بخدا قسم آن مرد امير المؤمنين على بن ابى طالب است
هر كه پيرو او باشد نعمتى دارد كه به هيچ‌كس چنان نعمتى داده نشده
و هر كه از او سر باز زند زيانى آشكار نموده
بخدا قسم او جدّ ما على بن ابى طالب است.
يَا سُفْيَانُ إِنْ أَرَدْتَ الْعُرْوَةَ الْوُثْقَى فَعَلَيْكَ بِعَلِيٍّ
فَإِنَّهُ وَ اللَّهِ يُنْجِيكَ مِنَ الْعَذَابِ
سفيان! اگر مايلى چنگ به دست‌آويز محكم زنى، دست بيانداز به دامن على
بخدا قسم او تو را از آتش جهنم نجات مي‌بخشد.
يَا سُفْيَانُ لَا تَتَّبِعْ هَوَاكَ فَتَضِلَّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ.
مبادا پيرو هواى نفس شوى كه از جاده منحرف خواهى شد.
اهل حسادت، خواهان تغییر مسیر دسترسی هستند!
امام جواد علیه السلام:
… وَ غَيَّرُوا عُرَى الدِّينِ
و دست‌آويز دين را تغيير مي‌دهد.
ثُمَّ وَرَّثُوهُ فِي السَّفَهِ وَ الصِّبَا
و به هر نادان و بچهاى مىسپارند.
فَالْأُمَّةُ يَصْدُرُونَ عَنْ أَمْرِ النَّاسِ بَعْدَ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ عَلَيْهِ يُرَدُّونَ
امت دستور خدا را رها كرده و بحرف مردم مي‌كنند.
فَ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا وَلَايَةُ النَّاسِ بَعْدَ وَلَايَةِ اللَّهِ
چقدر ستمكاران كار بدى كردهاند كه
رهبرى خدا را رها كرده و بجاى آن رهبرى مردم را پذيرفتهاند
وَ ثَوَابُ النَّاسِ بَعْدَ ثَوَابِ اللَّهِ
و پاداش مردم را بجاى پاداش خدا
وَ رِضَا النَّاسِ بَعْدَ رِضَا اللَّهِ
و رضا و خشنودى مردم را بجاى رضاى خدا.