قلب ما، آمادگی لازم برای شنیدن کلام خدای مهربان و خالق خودشو داره!
این توانایی رو خدای مهربان برای ما و در خلقت ما قرار داده!
ما کلام خدای خودمونو میشنویم و میبینیم و میفهمیم!
ما با قلبمون، نور و ظلمت و شب و روز حال دلمونو بخوبی میفهمیم!
قبض و بسط نور قلبمونو متوجه میشیم!
و این کلام خدای مهربان ماست که با ما سخن میگوید و این نور، در قلب ما ساکن میشود و ما آن را حس میکنیم و میشنویم و بدان عمل میکنیم، ان شاء الله تعالی، تا با این اعمال صالح، راهی عوالم بعدی گردیم! پس زمین قلب ما، مهد آفرینش نور الهی است! «Creation Cradle»، و این میشه همین آیۀ زیبای «أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً» که خدای مهربان داره از همۀ ما میپرسه که مگر نه این است که من توانایی شنیدن کلام خودمو به قلب همۀ شما داده‌ام و قلب شما این آمادگی رو برای پذیرا شدن نطفه‌های علمی نورانی من خدا داره؟!
«God’s power in the creation of the cradle of the heart»
خدای مهربان، قدرت خودشو با خلق نور هدایت در دنیای قلب ما که همان مهد آفرینش نور الهی است، به همۀ ما نشون میده که چجوری با خلق این نور زیبای ولایت علمی محمد و آل محمد ع بر قلب ما، همچون همۀ کائنات، قدرت خودشو در امر هدایت و اصلاح و تربیت، داره لحظه به لحظه به رخ بندگانش میکشه که این منم نور حاضر در قلب شما، که با حضور در قلب شما، دارم با شما صحبت میکنم «وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا»، کلامی برای هدایت شما به سمت آرامش و زیبایی و مهربانی و سعادت و خلود و جاودانگی در سرای ابدیت، همجوار با مخلوقات نورانی بی‌عیب خودم، یعنی آل محمد ع. پس بشتابید بسوی این نور پاک و مقدس و با تبعیت از آن، سرنوشت سعادت همیشگی را برای خود رقم بزنید.
حیّ علی الصلاة!
حیّ علی الفلاح!
حیّ علی خیر العمل!
کسانی که دنبال خدا میگردند تا او را ببیند، باید بدانند که ذات خدا دیدنی نیست!
ولی کلام نورانی خدا، در قلب، که مهد آفرینش این نور است، دیدنی و شنیدنی و فهمیدنی است!
«لَنْ تَراني‏ وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ»
به کوه نور درون قلب خودت نگاه کن! انگاری شاهد اوامر نورانی خدای مهربان خودت هستی!
احراز هویت تمثال نورانی این جبل، در ملکوت قلب، فریضۀ الهی است!
بدون این اتصال قلبی، و بدون این صلۀ رحم، اقتباس علم از ماخذ نورانی علوم آل محمد ع غیر ممکن است. در حقیقت، معرفة الله، در معرفت به نور این جبل در دنیای قلب ما خلاصه میشود.
شناخت اسامی زیبای این جبال، و باور قلبی آنها میشه دین قیّم خدای مهربان!
«وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»
«اسْمُهُ … رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ»
«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها
لا تَبْديلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُون‏»
قلب، فطرتا این کلام نورانی هدایت خدای مهربانشو میشناسه «كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى اَلْفِطْرَةِ»، «فِطْرَتَ‏ اللَّهِ الَّتِي‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها»، و اصلا همۀ مردم با این دین، یعنی با فهم این کلام نورانی، به دنیا می‌آیند «الْحَمْدُ لِلهِ الْمُلْهِمِ عِبَادَهُ حَمْدَهُ وَ فَاطِرِهِمْ عَلَي مَعْرِفَةِ رُبُوبِيَّتِه»، اما متاسفانه اهل حسادت، بجای اینکه رو به این نور خودشون بکنند، بهش پشت میکنن و خودشونو از نعمت والای شناخت اعراف، یعنی فرایند نور الولایة «الْأَعْرافِ رِجالٌ»، که همانا علوم آل محمد ع است، بی‌نصیب و بی‌بهره می‌نمایند! «وَ عَلَى الْأَعْرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسيماهُمْ»
«مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ
فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاً»
اهل نور، فطرتا و قلبا، صاحب نور خودشونو میشناسن! و علیرغم اینکه عالم ذر خودشونو فراموش کردند، اما بمحض اینکه در این دنیا با صاحب نورشون روبرو میشن، اونو میشناسن و انگاری نیمۀ گمشدۀ خودشونو یهو پیدا میکنن! کلام صاحبان نور در قلب اهل نور، جای میگیرد! انگاری این کلام به دلشون میشینه و باورش دارند و بهش عمل میکنند و خالق نور زیبایی و مهربانی میشوند! اینجاست که میگوییم قلب اهل نور، با شنیدن و درک کلام صاحبان نور، مهد آفرینش عمل صالح می‌شود، چون این قلب پاک، مهد آفرینش علوم نورانی الهی آل محمد ع بوده است.
پس گهوارۀ عیسی ع، که در آن با مردم سخن میگفت، داستان تکراری دنیای قلوبی است که نورشونو باور کردند و مهد آفرینش اعمال صالح نورانی شدند، که این رفتارهای نورانی، کلام تاثیرگذار آنها برای دیگران است و ارزش این اعمال، بهشت است و تنها خریدار آن، خدای مهربان است.