ابن‌عبّاس رحمة الله علیه:
فَلَمَّا أَنْ أَرادَ أَنْ یَبْطِشَ
أَیْ فَلَمَّا أَخَذَتْهُ الرِّقَّهًُْ عَلَی الْإِسْرَائِیلِیِّ
معنایش این است که وقتی نسبت به آن بنی‌اسرائیلی رأفت کرد
وَ أَرَادَ أَنْ یَدْفَعَ الْقِبْطِیَّ الَّذِی هُوَ عَدُوٌّ لِمُوسَی (علیه السلام) وَ الْإِسْرَائِیلِیِّ عَنْهُ
و خواست که قبطی را که دشمن موسی (علیه السلام) و بنی‌اسرائیلی بود از او دورکند.
وَ یَبْطِشَ بِهِ أَیْ یَأْخُذَهُ بِشِدَّهًٍْ،
یعنی طوری با شدّت این کار را کرد که
ظَنَّ الْإِسْرَائِیلِیُّ أَنَّ مُوسَی (علیه السلام) قَصَدَهُ
آن بنی‌اسرائیلی گمان کرد موسی (علیه السلام) قصد زدن او را دارد
لِمَا قَالَ لَهُ إِنَّکَ لَغَوِیٌّ مُبِینٌ
چون به او گفته بود: تو آشکارا انسان گمراهی هستی.
فَقَالَ:
به همین خاطر گفت:
أَ تُرِیدُ أَنْ تَقْتُلَنِی.