لَيْلَةُ الْقَدْر: شبی که آیات رو برای هر کسی، یه جوری، پرو میکنن!
این میشه معنای زیبای شب قدر [شب سرنوشت] !!!

در شب قدر همه توی اطاق پُرُو در حال پوشیدن لباس آیات مناسب و اندازه خود هستند
در حالیکه هیچکس این لباسها رو اندازه خودش نمی‌بینه
و همه اعتراض دارن که آی من این آیتو دوست ندارم [استعمال حسد]!
آی این آیت اندازه من نیست!
آی من اینو نمی‌خوام، اونو می‌خوام!
و الی آخر!
صدای آی‌آی همه در میاد، در حالیکه از نظر خیاط دانا همه چیز دقیق حساب شده
و اگه منصف باشیم می بینیم که بله، اسم ما روی این لباس دوخته شده و حک شده
و بیخود داریم اعتراض می کنیم و بقول معروف:
اعتراض وارد نیست!
اگه در شب قدر کسی نیتش این باشه که خدایا من خودم اندازه هامو بهت میگم و خودم بهت یه آیت سفارش میدم و اونجور که من میگم میدوزی و تحویلم میدی!
[حسد بنی اسرائیل در داستان به اختیار گرفتن باریدن و نباریدن باران]!
پس ما نباید اندازه‌هامونو به خدا دیکته کنیم یا حتی قیچیشو بگیریم برش بزنیم و پشت چرخش بشینم و بدوزیم! و یا فقط آیا بهش لباسو بدیم یه جا دکمه بزنه یا نه که دلش نشکنه! آخه مثلا او خدای ماست بالاخره !!!
نه جانم، همه ما چنان زیر نظر عالَم بالا هستیم که نمیشه فکرشو کرد …
همه باید اون چیزی که براشون دوخته شده و مقدر شده بپوشند و بی نچ‌نچ سرشونو بندازن پایینو به وظیفه‌شون عمل کنن! آخه اندازه‌های ما همین بوده و هست و خواهد بود وهزار بار هم که قرعه بندازن بازم قرعه، همین در میاد.
مبادا مثل اونایی که تنظیم باران را بدست گرفتند کاری بکنیم که ارتفاع خوشه گندم بشه دو متر اما از دانه گندم خبری نباشه!
راضی به مقدرات شو! دنبال نور باش!
این آیت نه، اون آیت، چه فرقی میکنه؟
تو رو با آیت چکار که عوضش کنی!
هر آیتی بود، بود، تو دنبال نور باش تا چیزی یاد بگیری و با تجربه تر بشی!
وقتی آیت عرضه میشه انگاری دارن لباس زیبایی رو به تن تو پرو میکنن و تو باید از خدات هم باشه که یه همچین آیتی رو برای تو در نظر گرفتن!
ببین چه خوب اندازه‌هاتو میدونستن که اینجور دقیق برات خیاطی کردن!
اصلا خودتم فکر نمی‌کردی که کبر به این گندگی داشته باشی!
گورتم به گمانت نمی‌رفت که اینقدر حسود باشی!
ببین آیت چه خوب بخل و حسد و کبر تو را رو نمود!
از اون جالبتر اینکه می‌فهمی خیاط دانا چقدر متر دقیقی داره و چه نازک‌بینه و حواسش به همه چی هست و همه‌ی چیک و پوک ما رو که خبر داشتیمو نداشتیم، او همه رو بهتر از خود ما میدونه و همه‌ی این دیتاها رو در تقدیرات حکیمانه‌اش لحاظ کرده و مهمتر از همه اینکه این خیاط، علاوه بر خیاطی، طبیب هم هست و این نسخه رو برای شفای قلب ما اینجور دقیق نوشته و دستور داده که اجرا بشه … تازه می‌فهمیم که شب قدر چه خبره! ما خیال می‌کنیم همه چیز همینجوری شانسی و تصادفی صورت می گیره! اما نه! همه در دل تقدیرات و اندازه‌گیری های دقیق و حساب شده‌ای است که مو لا درزش نمیره، پس کارای خدا جای «حمد» داره نه جای «ذمّ» …
«الحمد لله ربّ العالمین»

به میزانی که [به اندازه‌ای که] قلبت معرفت به نور پیدا کنه، پخته شدی و با تجربه شدی!
شنیدی میگن فلانی آدم پخته‌ای است! کارهاش پخته است! خام برخورد نمی کنه!
قلبی که منور به نور باشه کارهاش با آرامشه و پخته است!
قلب تاریک، خام برخورد می کنه!
پس آیات، فرصت پخته‌شدن را برای ما فراهم می کنند!
به اندازه این آیت قراره پخته بشیم و نورانی بشیم، اگه مکانیسم نورانی قلبمون فعال باشه!

[بهشت – حسد – مثال سایزها]:
در بهشت، اهل بهشت نسبت به هم حسد نمی برند! اصلا اونجا حسدی وجود نداره!
هر کسی لباسش اندازه خودش است
و هیچکس خواهان پوشیدن لباس دیگران، که سایز او نیست، نخواهد بود.
این مثالی است برای درمان حسد! 
اگه توی این دنیا قبول کنیم که آیات متناسب و سایز هر کسی حکیمانه تقدیر شده لذا در همین دنیا هم با وجود حسد قلبی، میشه با نور رضایت به تقدیرات، حسد رو غیر فعال کرد بطوریکه راضی به رزق مقسوم و مقدرات و اندازه‌ی خود باشیم، دیگه نسبت به لباس دیگران که سایز ما نیست استعمال حسد نخواهیم نمود.
قبل از ورود به بهشت، حسد کلا با آب چشمه کوثر از بین می‌رود
«عَيْنٌ مُطَهِّرَةٌ مُزَكِّيَةٌ فَيُسْقَوْنَ مِنْهَا شَرْبَةً فَيُطَهِّرُ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْحَسَدِ».
در دنیا همه نسبت به سایز تقدیرات خودشون معترض هستند و این همان استعمال حسد است که اهل یقین به هنگام استعمال این حسد از روی تاریکی قلبشون متوجه این اشتباهشون میشن.
اگه در همین دنیا به هر چی برای تو مقدر میشه راضی باشی، توفیق پیدا می‌کنی تا حسدت رو با آب زمزم این چشمه‌ی نورانی یعنی علوم زیبای آل محمد ع، غیر فعال بنمایی.
شیطان به همین نور علم آدم ع که در قلب او بود حسادت برد.
وقتی قلبت تاریک میشه، می‌فهمی از بهشت داری دور میشی، لذا در همین دنیا، قلبِ سلیم، دوری و نزدیکی به بهشت رو میبینه و میچشه و می‌فهمه و فورا استغفار میکنه و تغییر مسیر و تغییر رفتار و تغییر افکار و تغییر گفتار میده، یعنی از اینکه به چیزی حسد برده که ارزش نداشته، با تاریکی قلبش، که کار خدای مهربان اوست، متوجه اشتباهش میشه و استغفار می‌کنه و به نور با ارزش، توجه ویژه می‌نماید و سعی میکنه دیگه چشم ازش برنداره «عین شکری»، «من لم یحسد فله الجنة».