حسودِ ستیزه‌گر، سرسخت‌ترینِ دشمنان است! وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ!

عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:
وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ‏ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ‏ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا
قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص دَعَا قُرَيْشاً إِلَى وَلَايَتِنَا فَنَفَرُوا وَ أَنْكَرُوا
فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قُرَيْشٍ لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ أَقَرُّوا لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ‏ أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا تَعْيِيراً مِنْهُمْ
فَقَالَ اللَّهُ رَدّاً عَلَيْهِمْ‏ وَ كَمْ‏ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ‏ مِنَ الْأُمَمِ السَّالِفَةِ هُمْ أَحْسَنُ‏ أَثاثاً وَ رِءْياً
قُلْتُ قَوْلُهُ‏ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا
قَالَ كُلُّهُمْ كَانُوا فِي الضَّلَالَةِ لَا يُؤْمِنُونَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ لَا بِوَلَايَتِنَا فَكَانُوا ضَالِّينَ مُضِلِّينَ فَيَمُدُّ لَهُمْ فِي ضَلَالَتِهِمْ وَ طُغْيَانِهِمْ حَتَّى يَمُوتُوا فَيُصَيِّرُهُمُ اللَّهُ شَرّاً مَكَاناً وَ أَضْعَفَ جُنْداً
قُلْتُ قَوْلُهُ‏ حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ‏ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً قَالَ أَمَّا قَوْلُهُ‏ حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ‏ فَهُوَ خُرُوجُ الْقَائِمِ وَ هُوَ السَّاعَةُ فَسَيَعْلَمُونَ ذَلِكَ الْيَوْمَ وَ مَا نَزَلَ بِهِمْ مِنَ اللَّهِ عَلَى يَدَيْ قَائِمِهِ فَذَلِكَ قَوْلُهُ‏ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً يَعْنِي عِنْدَ الْقَائِمِ‏ وَ أَضْعَفُ جُنْداً
قُلْتُ قَوْلُهُ وَ يَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدىً‏ قَالَ يَزِيدُهُمْ ذَلِكَ الْيَوْمَ هُدًى عَلَى هُدًى بِاتِّبَاعِهِمُ الْقَائِمَ حَيْثُ لَا يَجْحَدُونَهُ وَ لَا يُنْكِرُونَهُ
قُلْتُ قَوْلُهُ‏ لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً 
قَالَ إِلَّا مَنْ دَانَ اللَّهَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ فَهُوَ الْعَهْدُ عِنْدَ اللَّهِ
قُلْتُ قَوْلُهُ‏ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا
قَالَ وَلَايَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ هِيَ الْوُدُّ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى
قُلْتُ فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ‏ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ‏ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا  
قَالَ إِنَّمَا يَسَّرَهُ اللَّهُ عَلَى لِسَانِهِ حِينَ أَقَامَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَماً
فَبَشَّرَ بِهِ الْمُؤْمِنِينَ وَ أَنْذَرَ بِهِ الْكَافِرِينَ وَ هُمُ الَّذِينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ‏ فِي كِتَابِهِ‏ لُدًّا أَيْ كُفَّاراً
قَالَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أُنْذِرَ آباؤُهُمْ‏ فَهُمْ غافِلُونَ‏
قَالَ لِتُنْذِرَ الْقَوْمَ الَّذِينَ أَنْتَ فِيهِمْ كَمَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ عَنِ اللَّهِ وَ عَنْ رَسُولِهِ وَ عَنْ وَعِيدِهِ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ‏ عَلى‏ أَكْثَرِهِمْ‏ مِمَّنْ لَا يُقِرُّونَ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ‏ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‏ بِإِمَامَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدِهِ فَلَمَّا لَمْ يُقِرُّوا كَانَتْ عُقُوبَتُهُمْ مَا ذَكَرَ اللَّهُ‏ إِنَّا جَعَلْنا فِي أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ‏ فِي نَارِ جَهَنَّمَ
ثُمَّ قَالَ وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ‏ عُقُوبَةً مِنْهُ لَهُمْ حَيْثُ أَنْكَرُوا وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ هَذَا فِي الدُّنْيَا وَ فِي الْآخِرَةِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ مُقْمَحُونَ
ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ وَ سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ‏ لا يُؤْمِنُونَ‏ بِاللَّهِ وَ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ وَ مَنْ بَعْدَهُ
ثُمَّ قَالَ‏ إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ يَعْنِي أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ‏ فَبَشِّرْهُ‏ يَا مُحَمَّدُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ‏.
ابو بصير گويد:
امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل:
«و چون آيه‏‌هاى روشن ما را بر آنها بخوانند، كسانى كه كافرند بكسانى كه مؤمنند گويند:
كدام يك از دو دسته مقام بهتر و مجلس آراسته‌‏ترى دارند- 73 سوره 19»
فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله قريش را بولايت ما دعوت كرد، آنها دورى گزيدند و انكار كردند، پس كفار قريش باهل ايمانى كه بامير المؤمنين و ما خانواده اقرار كرده بودند از راه سرزنش گفتند: «كدام يك از اين دو دسته مقام بهتر و مجلس آراسته‏ترى دارند» خدا براى رد ايشان فرمود: «پيش از ايشان چه نسلهائى را (از امتهاى گذشته) هلاك كرده‌‏ايم كه اثاث و جلوه زندگى بهترى داشتند- 74 سوره 19-».
عرضكردم: خدا فرمايد: «هر كه در گمراهى باشد، خداى رحمانش همى كشاند»
فرمود: همه‏ آنها در گمراهى بودند، نه بولايت امير المؤمنين ايمان آوردند و نه بولايت ما و گمراه بودند و گمراه‏‌كننده، خدا ايشان را در گمراهى و طغيان همى كشيد تا بمردند، و خدا ايشان را به بدترين جايگاه و ناتوان‏تر سپاه رسانيد.
عرضكردم: خدا فرمايد: «تا چون موعود خويش يا عذاب و يا رستاخيز را ببينند، خواهند دانست نيست كه مكانش بدتر و سپاهش ناتوانتر است»
فرمود: اما اينكه فرمايد: «تا چون موعود خويش را ببينند» آن خروج قائم و رستاخيز است، در آن روز خواهند دانست با آنچه را كه بدست قائمش بر آنها فرود آورد، اينست كه ميفرمايد:
«كيست كه مكانش بدتر (يعنى نزد قائم) و سپاهش ناتواناتر است.
عرضكردم: خدا فرمايد: «خدا هدايت هدايت‌‏شدگان را بيفزايد»
فرمود: خدا در آن روز آنهائى را كه هدايت شده‏‌اند بسبب پيرويشان از قائم هدايت روى هدايت افزايد، زيرا او را رد نكنند و منكر نشوند.
عرضكردم: خدا فرمايد:
«اختيار شفاعت ندارد. مگر كسى كه نزد خداى رحمان پيمان بسته باشد- 87 سوره 19-»
فرمود: يعنى مگر كسى كه با ولايت امير المؤمنين عليه السلام و ائمه بعد از او ديندارى خدا كند. اينست پيمان نزد خدا.
عرضكردم: خدا فرمايد:
«كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردند خداى رحمان براى آنها محبتى قرار خواهد داد- 96-» فرمود: آن محبتى كه خداى تعالى مى‌‏فرمايد: دوستى امير المؤمنين عليه السلام است.
عرضكردم: «ما تنها اين قرآن را بزبان تو روان كرده‏‌ايم تا پرهيزگاران را بشارت دهى و گروه سرسخت را بدان بيم دهى- 97-»
فرمود: خدا قرآن را بزبان او روان كرد، زمانى كه امير المؤمنين عليه السلام را براهنمائى منصوب كرد، پس مؤمنان را بشارت داد و كافران را بآن بيم داد، و اين كافران همان كسانند كه خدا در كتابش آنها را سرسخت يعنى كافر ناميده،
باز از آن حضرت در باره اين قول خدا پرسيدم:
«تا بيم دهى گروهى كه پدرانشان بيم نيافته و خودشان بيخبرند- 6 سوره 36-»
فرمود: يعنى تا بيم دهى گروهى را كه تو در ميان ايشان هستى چنان كه پدرانشان بيم داده شدند، زيرا اينها از خدا و پيغمبر و تهديدش بيخبرند «گفتار خدا در باره بيشتر آنها ثابت شده (يعنى در باره كسانى كه بولايت امير المؤمنين و امامان بعد از او اقرار نياورند) و آنها ايمان نمى‌‏آورند» بامامت امير المؤمنين و اوصياء بعد از او، و چون اقرار نياوردند، كيفرشان همانست كه خدا فرمايد:
«بگردنهاى ايشان غل و زنجيرها بگذاريم كه تا چانه آنها برسد و سرشان بيحركت ماند- 8 سوره 36-» در ميان آتش دوزخ،
سپس فرمايد:
 «و پيش رويشان سدى قرار دهيم و پشت سرشان سدى ديگر، و آنها را بپوشانيم كه جايى را نبينند» اين عمل از نظر كيفرى است از جانب خدا براى ايشان كه ولايت امير المؤمنين و امامان بعد از او را انكار كردند، اين كيفر دنياى آنهاست و در آخرت در آتش دوزخ (بوسيله غل و زنجير) سرشان بيحركت ماند.
سپس خدا فرمايد:
اى محمد «بيمشان دهى يا بيمشان ندهى براى آنها يكسانست، اين مردم ايمان نياورند» بخدا و بولايت على و جانشينان او،
سپس فرمايد: «فقط تو كسى را بيم دهى كه از ذكر (يعنى امير المؤمنين عليه السلام) پيروى كند و از خداى رحمان به ناديد ترسد، او را بشارت ده (اى محمد) بآمرزش و پاداشى ارجمند.