دکتر محمد شعبانی راد

برای حسود، از آرامش خبری نیست! حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما!

The fire of envy and peace? Never!
For the envious, there is no peace!
Indeed, envy can be a relentless companion, gnawing at the soul like a persistent hunger.

«شحم» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«شحمة الاذن: نرمه گوش»
«شَحْمُ‏ الرمان: ما في جوفه سوى الحب»
«كُلُوا الرُّمَّانَ‏ بِشَحْمِهِ‏»
+ «عذب»

برای حسود، از آرامش خبری نیست! حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما!
+ «ذهن»
آرامش «شُحُومَهُما» بر اهل شک «الَّذينَ هادُوا» حرام است!
«شحم – پیه»
خُب معلومه کسی که به منبع آرامش که معالم ربانی آل محمد ع است شک داره و باور نداره و به اون وصل نیست، از آرامش چیزی گیرش نمیاد، لذا:
وَ عَلَى الَّذينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما إِلاَّ ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما أَوِ الْحَوايا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (146)
+ «جمل»
+ «ثرب – یثرب»
کتاب لغت فقه اللغة؛ فصل في الشحوم:
الثَّرْبُ‏: الشحم الرقيق الذي قد غَشَّ الكَرِشَ و الأمعاء

مشتقات ریشۀ «شحم» در آیات قرآن:

حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما … ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ

پيه گاو و گوسفند را بر آنان حرام كرديم،
اين [تحريم‏] را به سزاى ستم‌‏كردنشان، به آنان كيفر داديم!

آرامش، محصول مشاهدۀ نور با قلب سلیمی است که به آن اوامر نورانی عمل میکند!
حسود که پشت به نورش میکند از این نعمت آرامش قلبی محروم است.

[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۴۶ الى ۱۴۷]
وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما إِلاَّ ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما أَوِ الْحَوايا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (۱۴۶)
و بر يهوديان، هر [حيوان‏] چنگال دارى را حرام كرديم، و از گاو و گوسفند، پيه آن دو را بر آنان حرام كرديم، به استثناى پيه‏‌هايى كه بر پشت آن دو يا بر روده‌‏هاست يا آنچه با استخوان درآميخته است.
اين [تحريم‏] را به سزاى ستم‌‏كردنشان، به آنان كيفر داديم،
و ما البتّه راستگوييم.
فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ واسِعَةٍ وَ لا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (۱۴۷)
[اى پيامبر،] پس اگر تو را تكذيب كردند، بگو: «پروردگار شما داراى رحمتى گسترده است؛ و [با اين حال‏] عذاب او از گروه مجرمان بازگردانده نخواهد شد.»

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی