دکتر محمد شعبانی راد

ازدحام مردم به دور نور! إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي‏ بِبَكَّةَ مُبارَكاً!

The crowd gathers around the light! 🌟
The mysterious beacon’s light draws them like moths to a flame.
Is it a celestial phenomenon?
A forgotten relic?
Or perhaps an artist’s creation?
In any case, its allure is undeniable.

جمعیت به دور نور جمع می‌شوند! 🌟
نور فانوس دریایی مرموز، آنها را مانند پروانه به سمت شعله می‌کشاند.
آیا این یک پدیده آسمانی است؟
یادگاری فراموش شده است؟
یا شاید خلاقیت یک هنرمند است؟
در هر صورت جذابیت آن غیرقابل انکار است.

«بکة» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«التَّبَاكُ‏ أى الازدحام»
نام بكّة، از «تَبَاكَ‏» يعنى إزدحام، مشتق شده است،
زيرا مردم در طواف ازدحام مى‏‌كنند و متراكم مى‌‏شوند.
+ «غبطه»

امام باقر علیه السلام:‏
إن بكة موضع البيت و إن مكة جميع ما اكتنفه‏ الحرم‏.
ازدحام مردم به دور نور! إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي‏ بِبَكَّةَ مُبارَكاً!
اللغة:
و أصل بكة البك و هو الزحم
يقال بكة يبكه بكا إذا زحمه
و يباك الناس إذا ازدحموا
فبكة مزدحم الناس للطواف و هو ما حول الكعبة من داخل المسجد الحرام
و قيل سميت بكة لأنها تبك أعناق الجبابرة إذا ألحدوا فيها بظلم و لم يمهلوا
و البك دق العنق
و أما مكة فيجوز أن يكون اشتقاقها كاشتقاق بكة و إبدال الميم من الباء كقوله (ضربة لازب و لازم)
و يجوز أن يكون من قولهم أمتك الفصيل ما في ضرع الناقة إذا مص مصا شديدا حتى لا يبقى منه شي‏ء
و مك المشاش مكا إذا تمشش بفيه
فسميت مكة بذلك لقلة مائها.

مشتقات ریشۀ «بکة» در آیات قرآن:

[سورة آل‏‌عمران (۳): الآيات ۹۶ الى ۹۷]
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ (۹۶)
در حقيقت، نخستين خانه‌‏اى كه براى [عبادت‏] مردم، نهاده شده، همان است كه در مكه است و مبارك، و براى جهانيان [مايه‏] هدايت است.
فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ (۹۷)
در آن، نشانه‏‌هايى روشن است [از جمله‏] مقام ابراهيم است؛ و هر كه در آن درآيد در امان است؛ و براى خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است؛ [البته بر] كسى كه بتواند به سوى آن راه يابد. و هر كه كفر ورزد، يقيناً خداوند از جهانيان بى‌‏نياز است.

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی