امام صادق علیه السلام:
نَقَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الْإِمَامَهًَْ إِلَی وُلْدِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام)
کَمَا نَقَلَ النُّبُوَّهًَْ مِنْ وُلْدِ إِسْحَاقَ (علیه السلام) إِلَی وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ (علیه السلام)
وَ عَلَیْهِمْ إِجْمَاعُ الْأُمَّهًِْ بِالشَّهَادَهًِْ لَهُمْ وَ أَنَّهَا جَارِیَهًٌْ فِیهِمْ وَ لَمْ یُجْمِعُوا بِمِثْلِ هَذِهِ الشَّهَادَهًِْ لِأَحَدٍ سِوَاهُمْ
فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ
وَ مَا الدَّلِیلُ عَلَی أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَقَلَ الْإِمَامَهًَْ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ (علیه السلام) إِلَی وُلْدِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام)
قُلْنَا لَهُ
نَقَلَهَا الْکِتَابُ
فَإِنْ قَالَ
کَیْفَ ذَلِکَ إِنَّمَا تَکُونُ بِالسَّبْقِ وَ الطَّهَارَهًِْ مِنَ الذُّنُوبِ الْمُوبِقَهًِْ الَّتِی تُوجِبُ النَّارَ ثُمَّ الْعِلْمِ الْمُبْرَزِ 
قِيلَ لَهُ
إِنَّ الْإِمَامَةَ بِجَمِيعِ مَا تَحْتَاجُ إِلَيْهِ الْأُمَّةُ مِنْ حَلَالِهَا وَ حَرَامِهَا وَ الْعِلْمِ بِكِتَابِ اللَّهِ خَاصِّهِ وَ عَامِّهِ وَ ظَاهِرِهِ وَ بَاطِنِهِ وَ مُحْكَمِهِ وَ مُتَشَابِهِهِ وَ نَاسِخِهِ وَ مَنْسُوخِهِ وَ دَقَائِقِ عِلْمِهِ وَ غَرَائِبِ تَأْوِيلِهِ
قَالَ السَّائِلُ
وَ مَا الْحُجَّةُ فِي أَنَّ الْإِمَامَ لَا يَكُونُ إِلَّا عَالِماً بِهَذِهِ الْأَشْيَاءِ الَّتِي ذَكَرْتَ
قَالَ
قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِيمَنْ أَذِنَ لَهُمْ بِالْحُكُومَةِ وَ جَعَلَهُمْ أَهْلَهَا  
إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هادُوا وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ
فَالرَّبَّانِيُّونَ هُمُ الْأَئِمَّةُ دُونَ الْأَنْبِيَاءِ الَّذِينَ يُرَبُّونَ النَّاسَ بِعِلْمِهِمْ
وَ الْأَحْبَارُ دُونَهُمْ وَ هُمْ دُعَاتُهُمْ
ثُمَّ أَخْبَرَ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‏
بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتابِ اللَّهِ وَ كانُوا عَلَيْهِ شُهَداءَ
وَ لَمْ يَقُلْ بِمَا جَهِلُوا
ثُمَّ قَالَ‏
هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ‏
وَ قَالَ‏
بَلْ هُوَ آياتٌ بَيِّناتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ‏
وَ قَالَ‏
وَ ما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ‏
ثُمَّ قَالَ‏
إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ
وَ قَالَ‏
أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى‏ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ‏
فَهَذِهِ الْحُجَّةُ بِأَنَّ الْأَئِمَّةَ لَا يَكُونُونَ إِلَّا عُلَمَاءَ  
لِيَحْتَاجَ النَّاسُ إِلَيْهِمْ وَ لَا يَحْتَاجُونَ إِلَى أَحَدٍ مِنَ النَّاسِ فِي شَيْ‏ءٍ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ.
خدای عزّوجلّ امامت را به فرزندان حسین (علیه السلام) انتقال داد
همانگونه‌که نبّوت را از فرزندان اسحاق به فرزندان اسماعیل (علیه السلام) انتقال داد
و امّت بر فرزندان حسین (علیه السلام) اتّفاق‌نظر دارند
و به آن‌ها و جاری‌بودن امامت در میان آن‌ها گواهی می‌دهند
و برای کسی غیر از آن‌ها چنین اتّفاق نظری پیدا نکرده‌اند؛
پس اگر گوینده‌ای بگوید:
«دلیل اینکه خدای عزّوجلّ امامت را از فرزندان حسن (علیه السلام) به فرزندان حسین (علیه السلام) انتقال داد چیست»؟
به او می‌گوییم:
«کتاب خدا امامت را انتقال داده است»؛
پس اگر گفت:
«آن چگونه است؟ امامت تنها با پیشگامی [در ایمان] و پاکی از گناهان هلاک‌کننده‌ای که آتش را واجب می‌کند و سپس با علم آشکار می‌باشد».
به او گفته شود:
«[انتقال] امامت با همه‌ی چیزهایی است که امّت به آن نیاز دارند که عبارتند از:
حلال‌ها، حرام‌ها و علم به کتاب خداوند، [شامل] خاص و عامش، ظاهر و باطنش، محکم و متشابهش، ناسخ و منسوخش و دقایق علمش و غرائب تأویلش».
سؤال‌کننده پرسید:
«دلیل بر اینکه امام جز عالم به این چیزهایی‌که گفتی نمی‌باشد چیست»؟
فرمود:
«کلام خداوند عزّوجلّ درباره‌ی کسانی که به آن‌ها اجازه‌ی حکومت داد
و آن‌ها را شایسته‌ی آن قرار داد [و فرمود:]
إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِیها هُدیً وَ نُورٌ یَحْکُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هادُوا وَ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ؛
پس «ربّانیّون» امامان هستند که پایین‌تر از پیامبران، مردم را با علمشان تربیت می‌کنند
و «احبار» پایین‌تر از آن‌ها هستند و آن‌ها دعوت‌کننده‌هایی از طرف امامان هستند.
سپس خدای عزّوجلّ خبر داد و فرمود:
بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ کِتابِ الله وَ کانُوا عَلَیْهِ شُهَداءَ
و نفرمود: «بر اساس جهالتشان».
سپس فرمود: آیا کسانی که می‌دانند باکسانی که نمی‌دانند یکسانند؛ تنها خردمندان متذکّر می‌شوند؟!
و فرمود: ولی این آیات روشنی است که در سینه کسانی‌که دانش به آن‌ها داده شده جای دارد.
و فرمود: و جز اهل دانش آن را درک نمی‌کنند.
سپس فرمود: و تنها از میان بندگان او، دانشمندان خدا ترسند.
و فرمود: آیا کسی که هدایت به‌سوی حقّ می‌کند برای پیروی شایسته‌تر است، یا آن کس که خود هدایت نمی‌شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه می‌شود، چگونه داوری می‌کنید؟!
پس این آیات دلیل است بر اینکه جز عالمان، امام نیستند، تا مردم به امامان نیازمند باشند
و آن‌ها به هیچ یک از مردم در چیزی از حلال و حرام نیاز نداشته باشند.