The crime of jealousy!
Jealousy as a Driving Force for any crime!
Do You Recognise Envy-Crime?
A LIFE OF CRIME – Jealousy, and envy!
«جرم» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«جرم الثمر: صرمه»
«جَرَمتُ النَّخلَ: خرما را با شاخ و برگ آن از درخت چیدم.»
«جرمت صوف الشّاة: پشم گوسفند را بريدم.»
«الجرم القطع»
«الإجرام: الانقطاع عن الحق إلى الباطل»
قطع رابطه‌ی نورانی قلب با صاحبان نورش!
«یا علی ع، المجرمون هم المنکرون لولایتک»
+ «نورِ از دست رفته!» بدنبال ارتکاب جرم!
+ «مارپیچ مرگ خودباختگان!»
+ «حدیث حضرت عبدالعظیم حسنی!»
+ «مسخ»
+ «غوی»
+ «جنی»: «التجنّي مثل التجرّم»
«جنی» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«جَنَيْتُ الثمرة: ميوه چيدم.»
«أَجْنَى الشجر: أدرك ثمره»
[سورة مريم (۱۹): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا (۲۵)
و تنه درخت خرما را به طرف خود [بگير و] بتكان، تا بر تو خرماى تازه مىريزد.
[سورة الرحمن (۵۵): الآيات ۴۶ الى ۶۱]
مُتَّكِئِينَ عَلى فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ (۵۴)
بر بسترهايى كه آستر آنها از ابريشم درشتبافت است، تكيه زنند و چيدن ميوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است.
حسادت، عامل هر جرم و جنایت!
Jealousy as a Driving Force for any crime!
امام صادق علیه السلام:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي كَثِيرٍ اَلْكُوفِيِّ قَالَ:
كُنْتُ لاَ أَخْتِمُ صَلاَتِي وَ لاَ أَسْتَفْتِحُهَا إِلاَّ بِلَعْنِهِمَا
فَرَأَيْتُ فِي مَنَامِي طَائِراً مَعَهُ تَوْرٌ مِنَ اَلْجَوْهَرِ فِيهِ شَيْءٌ أَحْمَرُ شِبْهُ اَلْخَلُوقِ
فَنَزَلَ إِلَى اَلْبَيْتِ اَلْمُحِيطِ بِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
ثُمَّ أَخْرَجَ شَخْصَيْنِ مِنَ اَلضَّرِيحِ فَخَلَّقَهُمَا بِذَلِكَ اَلْخَلُوقِ فِي عَوَارِضِهِمَا
ثُمَّ رَدَّهُمَا إِلَى اَلضَّرِيحِ وَ عَادَ مُرْتَفِعاً
فَسَأَلْتُ مَنْ حَوْلِي مَنْ هَذَا اَلطَّائِرُ وَ مَا هَذَا اَلْخَلُوقُ
فَقَالَ هَذَا مَلَكٌ يَجِيءُ فِي كُلِّ يُخَلِّقُهُمَا
فَأَزْعَجَنِي مَا رَأَيْتُ
فَأَصْبَحْتُ لاَ تَطِيبُ نَفْسِي بِلَعْنِهِمَا
فَدَخَلْتُ عَلَى اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ
فَلَمَّا رَآنِي ضَحِكَ وَ قَالَ رَأَيْتَ اَلطَّائِرَ
فَقُلْتُ نَعَمْ يَا سَيِّدِي
فَقَالَ اِقْرَأْ
إِنَّمَا اَلنَّجْوىٰ مِنَ اَلشَّيْطٰانِ لِيَحْزُنَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضٰارِّهِمْ شَيْئاً إِلاّٰ بِإِذْنِ اَللّٰهِ
فَإِذَا رَأَيْتَ شَيْئاً تَكْرَهُ فَاقْرَأْهَا
وَ اَللَّهِ مَا هُوَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِمَا لِإِكْرَامِهِمَا
بَلْ هُوَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِمَشَارِقِ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا
إِذَا قُتِلَ قَتِيلٌ ظُلْماً أَخَذَ مِنْ دَمِهِ فَطَوَّقَهُمَا بِهِ فِي رِقَابِهِمَا
لِأَنَّهُمَا سَبَبُ كُلِّ ظُلْمٍ مُذْ كَانَا.
محمّد بن كثير كوفى گفت:
من قبل و بعد از هر نماز آن دو را لعنت ميكردم.
در خواب ديدم كبوترى يك ظرف كه داخل آن مايعى عطرآگين بود مى‌برد وارد حرم پيغمبر شد.
آن دو نفر را از ضريح خارج كرد گونه‌هاى آن دو را با همين مايع عطر آگين معطر نمود باز برگرداند آنها را بقبرشان.
از آنهائى كه در آن اطراف بودند پرسيدم اين پرنده كيست و اين عطر چيست؟
يك نفر گفت اين پرنده ملكى است كه در هر شب جمعه مى‌آيد آن دو را معطر ميكند و ميرود.
از ديدن اين خواب ناراحت شدم، صبح ديگر از لعن كردن آنها خوشم نمى‌آمد.
خدمت حضرت صادق رفتم.
همين كه مرا ديد لبخندى زد فرمود:
آن پرنده را ديدى؟
عرض كردم آرى
فرمود:
اين آيه را بخوان
«إِنَّمَا اَلنَّجْوىٰ مِنَ اَلشَّيْطٰانِ لِيَحْزُنَ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضٰارِّهِمْ شَيْئاً إِلاّٰ بِإِذْنِ اَللّٰهِ»
هر وقت چيزى ديدى كه خوشت نيامد همين آيه را بخوان.
بخدا قسم آن كبوتر ملكى نيست كه مأمور آن دو باشد براى احترامشان،
آن ملك مأمور شرق و غرب زمين است
هر كسى خونى بناحق ريخته شود از خون آن مظلوم ميگيرد
و مى‌آورد به گردن آن دو طوق ميكند
زيرا آنها سبب هر ظلمى شدند از زمان خودشان.
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا.
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلاَّ تَعْدِلُوا.
و البتّه نبايد كينهتوزى گروهى كه شما را از مسجد الحرام باز داشتند، شما را به تعدّى وادارد.
و البتّه نبايد دشمنىِ گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد.
+ «مقابله به مثل!»
اهل نور می‌دانند که فرمول زندگی، خوبی کردن به کسانی است که به آنها بدی کرده‌اند!
[سورة المائدة (۵): آية ۲]
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا
لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَ لا الشَّهْرَ الْحَرامَ
وَ لا الْهَدْيَ وَ لا الْقَلائِدَ
وَ لا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرامَ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْواناً
وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا
وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى
وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ
وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ (۲)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد،
حرمت شعاير خدا، و ماه حرام،
و قربانى بىنشان، و قربانيهاى گردنبنددار،
و راهيان بيت الحرام را كه فضل و خشنودى پروردگار خود را مىطلبند، نگه داريد.
و چون از احرام بيرون آمديد [مىتوانيد] شكار كنيد،
و البتّه نبايد كينهتوزى گروهى كه شما را از مسجد الحرام باز داشتند، شما را به تعدّى وادارد.
و در نيكوكارى و پرهيزگارى با يكديگر همكارى كنيد،
و در گناه و تعدّى دستيار هم نشويد،
و از خدا پروا كنيد كه خدا سختكيفر است.
[سورة المائدة (۵): الآيات ۸ الى ۱۰]
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلاَّ تَعْدِلُوا
اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى
وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ (۸)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، براى خدا به داد برخيزيد [و] به عدالت شهادت دهيد،
و البتّه نبايد دشمنىِ گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد.
عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است،
و از خدا پروا داريد، كه خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ (۹)
خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند،
به آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده است.
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَحِيمِ (۱۰)
و كسانى كه كفر ورزيدند و آيات ما را دروغ انگاشتند، آنان اهل دوزخند.
وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ
«تا راه و رسم گناهكاران روشن شود.»
اهل نور می‌دانند که باید فرض را بر این قرار دهند که اهل حسادت بی‌گناهند،
و تا زمانی که از آنها جرمی سر نزده، آنها را دوست داشته باشند «تولّی»!
اما بعد از اشتباه مرگبار اهل حسادت،
چون نزد عالِم بالا مجرم شناخته میشوند، باید از آنها تبرّی نمایند.
داستان تکراری ابو الخطاب:
+ «أَمَرَنَا أَنْ نَتَوَلَّى أَبَا اَلْخَطَّابِ ثُمَّ أَمَرَنَا أَنْ نَلْعَنَهُ وَ نَتَبَرَّأَ مِنْهُ»
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۵۴ الى ۵۶]
وَ إِذا جاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ
كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ
أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ
ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ
فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (۵۴)
و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند، نزد تو آيند، بگو:
«درود بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر كرده
كه هر كس از شما به نادانى كار بدى كند و آنگاه به توبه و صلاح آيد،
پس وى آمرزنده مهربان است.»
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ
وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (۵۵)
و اين گونه، آيات [خود] را به روشنى بيان مىكنيم
تا راه و رسم گناهكاران روشن شود.
قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ
قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (۵۶)
بگو: «من نهى شدهام كه كسانى را كه شما غير از خدا مىخوانيد بپرستم.»
بگو: «من از هوسهاى شما پيروى نمىكنم، وگرنه گمراه شوم و از راهيافتگان نباشم.»
ماموریت دانه‌درشت‌های قبیله شیطان!
داستان تکراری گناهکاران بزرگ!
«أَكابِرَ مُجْرِمِيها»
وَ كَذلِكَ جَعَلْنا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكابِرَ مُجْرِمِيها لِيَمْكُرُوا فِيها.
سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ.
و بدين گونه، در هر شهرى گناهكاران بزرگش را مىگماريم تا در آن به نيرنگ پردازند!
به زودى، كسانى را كه مرتكب گناه شدند، به [سزاى] آنكه نيرنگ مىكردند،
در پيشگاه خدا خوارى و شكنجهاى سخت خواهد رسيد.
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۲۲ الى ۱۲۴]
أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ
كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِجٍ مِنْها
كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْكافِرِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (۱۲۲)
آيا كسى كه مرده[دل] بود و زندهاش گردانيديم و براى او نورى پديد آورديم تا در پرتو آن، در ميان مردم راه برود، چون كسى است كه گويى گرفتار در تاريكيهاست و از آن بيرونآمدنى نيست؟
اين گونه براى كافران آنچه انجام مىدادند زينت داده شده است.
وَ كَذلِكَ جَعَلْنا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكابِرَ مُجْرِمِيها لِيَمْكُرُوا فِيها
وَ ما يَمْكُرُونَ إِلاَّ بِأَنْفُسِهِمْ وَ ما يَشْعُرُونَ (۱۲۳)
و بدين گونه، در هر شهرى گناهكاران بزرگش را مىگماريم تا در آن به نيرنگ پردازند،
و[لى] آنان جز به خودشان نيرنگ نمىزنند و درك نمىكنند.
وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا
لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ
اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ
سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ (۱۲۴)
و چون آيتى برايشان بيايد، مىگويند:
«هرگز ايمان نمىآوريم تا اينكه نظير آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما [نيز] داده شود.» خدا بهتر مىداند رسالتش را كجا قرار دهد.
به زودى، كسانى را كه مرتكب گناه شدند، به [سزاى] آنكه نيرنگ مىكردند،
در پيشگاه خدا خوارى و شكنجهاى سخت خواهد رسيد.
خدا، با این همه مهربانی‌هایش،
ببین اهل حسادت چه اشتباه مرگباری رو مرتکب میشوند
که مشمول عذاب الهی می‌گردند!
«وَ لا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ»
جرم بزرگ اهل حسادت، قطع رابطه با صاحبان نورشان است.
این استعمال حسد، ببین چه محرومیّتی ایجاد می‌کند.
«ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ»
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱۴۶ الى ۱۴۷]
وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ
وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُما
إِلاَّ ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما أَوِ الْحَوايا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ
ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ
وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (۱۴۶)
و بر يهوديان، هر [حيوان] چنگال دارى را حرام كرديم،
و از گاو و گوسفند، پيه آن دو را بر آنان حرام كرديم،
به استثناى پيههايى كه بر پشت آن دو يا بر رودههاست يا آنچه با استخوان درآميخته است.
اين [تحريم] را به سزاى ستمكردنشان، به آنان كيفر داديم،
و ما البتّه راستگوييم.
فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ واسِعَةٍ
وَ لا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (۱۴۷)
[اى پيامبر،] پس اگر تو را تكذيب كردند، بگو: «پروردگار شما داراى رحمتى گسترده است؛
و [با اين حال] عذاب او از گروه مجرمان بازگردانده نخواهد شد.»
[سورة الأعراف (۷): الآيات ۴۰ الى ۴۱]
إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها
لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ وَ لا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ
حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِياطِ
وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (۴۰)
در حقيقت، كسانى كه آيات ما را دروغ شمردند و از [پذيرفتن] آنها تكبّر ورزيدند،
درهاى آسمان را برايشان نمىگشايند و در بهشت درنمىآيند
مگر آنكه شتر در سوراخ سوزن داخل شود.
و بدينسان بزهكاران را كيفر مىدهيم.
لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهادٌ وَ مِنْ فَوْقِهِمْ غَواشٍ
وَ كَذلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (۴۱)
براى آنان از جهنّم بسترى و از بالايشان پوششهاست،
و اين گونه بيدادگران را سزا مىدهيم.
[سورة الأعراف (۷): الآيات ۸۰ الى ۸۴]
وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمينَ (۸۰)
و لوط را [فرستاديم] هنگامى كه به قوم خود گفت: «آيا آن كار زشت[ى] را مرتكب مىشويد، كه هيچ كس از جهانيان در آن بر شما پيشى نگرفته است؟
إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ (۸۱)
شما از روى شهوت، به جاى زنان با مردان درمىآميزيد، آرى، شما گروهى تجاوزكاريد.»
وَ ما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ (۸۲)
ولى پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: «آنان را از شهرتان بيرون كنيد، زيرا آنان كسانىاند كه به پاكى تظاهر مىكنند.»
فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرينَ (۸۳)
پس او و خانوادهاش را -غير از زنش كه از زمره باقيماندگان [در خاكستر مواد گوگردى] بود- نجات داديم.
وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (۸۴)
و بر سر آنان بارشى [از مواد گوگردى] بارانيديم. پس ببين فرجام گنهكاران چسان بود.
إِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْيى
وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحاتِ فَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجاتُ الْعُلى
عاقبت جرم حسادت کجا و عاقبت نور ایمان کجا؟!
[سورة طه (۲۰): الآيات ۶۷ الى ۷۶]
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسى (۶۷)
و موسى در خود بيمى احساس كرد.
قُلْنا لا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلى (۶۸)
گفتيم: «مترس كه تو خود برترى؛
وَ أَلْقِ ما فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ ما صَنَعُوا
إِنَّما صَنَعُوا كَيْدُ ساحِرٍ وَ لا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتى (۶۹)
و آنچه در دست راست دارى بينداز، تا هر چه را ساختهاند ببلعد.
در حقيقت، آنچه سرهمبندى كردهاند، افسونِ افسونگر است،
و افسونگر هر جا برود رستگار نمى‌شود.»
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّداً قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هارُونَ وَ مُوسى (۷۰)
پس ساحران به سجده درافتادند. گفتند:
«به پروردگار موسى و هارون ايمان آورديم.»
قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنا أَشَدُّ عَذاباً وَ أَبْقى (۷۱)
[فرعون] گفت: «آيا پيش از آنكه به شما اجازه دهم، به او ايمان آورديد؟
قطعاً او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است،
پس بىشك دستهاى شما و پاهايتان را يكى از راست و يكى از چپ قطع مىكنم
و شما را بر تنههاى درخت خرما به دار مىآويزم،
تا خوب بدانيد عذاب كدام يك از ما سختتر و پايدارتر است.»
قالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلى ما جاءَنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الَّذِي فَطَرَنا
فَاقْضِ ما أَنْتَ قاضٍ إِنَّما تَقْضِي هذِهِ الْحَياةَ الدُّنْيا (۷۲)
گفتند:
«ما هرگز تو را بر معجزاتى كه به سوى ما آمده
و [بر] آن كس كه ما را پديد آورده است، ترجيح نخواهيم داد؛
پس هر حكمى مىخواهى بكن كه تنها در اين زندگى دنياست كه [تو] حكم مىرانى.
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنا لِيَغْفِرَ لَنا خَطايانا وَ ما أَكْرَهْتَنا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ
وَ اللَّهُ خَيْرٌ وَ أَبْقى (۷۳)
ما به پروردگارمان ايمان آورديم،
تا گناهان ما و آن سحرى كه ما را بدان واداشتى بر ما ببخشايد،
و خدا بهتر و پايدارتر است.»
إِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْيى (۷۴)
در حقيقت، هر كه به نزد پروردگارش گنهكار رود، جهنم براى اوست:
در آن نه مىميرد و نه زندگى مىيابد.
وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحاتِ فَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجاتُ الْعُلى (۷۵)
و هر كه مؤمن به نزد او رود، در حالى كه كارهاى شايسته انجام داده باشد،
براى آنان درجات والا خواهد بود:
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ ذلِكَ جَزاءُ مَنْ تَزَكَّى (۷۶)
بهشتهاى عدن كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است.
جاودانه در آن مىمانند، و اين است پاداش كسى كه به پاكى گرايد.
مطالعه ادامه مشتقات واژه «جرم» در آیات قرآن، به علاقمندان توصیه می‌شود.
فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ وَ الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ وَ الدَّمَ آياتٍ مُفَصَّلاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً مُجْرِمينَ (133)
لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْباطِلَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (8)
لا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إيمانِكُمْ إِنْ نَعْفُ عَنْ طائِفَةٍ مِنْكُمْ نُعَذِّبْ طائِفَةً بِأَنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمينَ (66)
وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ وَ ما كانُوا لِيُؤْمِنُوا كَذلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمينَ (13)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ (17)
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُهُ بَياتاً أَوْ نَهاراً ما ذا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ (50)
ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسى وَ هارُونَ إِلى فِرْعَوْنَ وَ مَلاَئِهِ بِآياتِنا فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً مُجْرِمينَ (75)
وَ يُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (82)
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرامي وَ أَنَا بَريءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ (35)
وَ يا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلى قُوَّتِكُمْ وَ لا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمينَ (52)
وَ يا قَوْمِ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقاقي أَنْ يُصيبَكُمْ مِثْلُ ما أَصابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صالِحٍ وَ ما قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعيدٍ (89)
فَلَوْ لا كانَ مِنَ الْقُرُونِ مِنْ قَبْلِكُمْ أُولُوا بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسادِ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ قَليلاً مِمَّنْ أَنْجَيْنا مِنْهُمْ وَ اتَّبَعَ الَّذينَ ظَلَمُوا ما أُتْرِفُوا فيهِ وَ كانُوا مُجْرِمينَ (116)
حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّيَ مَنْ نَشاءُ وَ لا يُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمينَ (110)
وَ تَرَى الْمُجْرِمينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنينَ فِي الْأَصْفادِ (49)
كَذلِكَ نَسْلُكُهُ في قُلُوبِ الْمُجْرِمينَ (12)
قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْمٍ مُجْرِمينَ (58)
وَ وُضِعَ الْكِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمينَ مُشْفِقينَ مِمَّا فيهِ وَ يَقُولُونَ يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إِلاَّ أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً (49)
وَ رَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُمْ مُواقِعُوها وَ لَمْ يَجِدُوا عَنْها مَصْرِفاً (53)
وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمينَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً (86)
إِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا يَمُوتُ فيها وَ لا يَحْيى (74)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقاً (102)
يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلائِكَةَ لا بُشْرى يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمينَ وَ يَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً (22)
وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمينَ وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصيراً (31)
وَ ما أَضَلَّنا إِلاَّ الْمُجْرِمُونَ (99)
كَذلِكَ سَلَكْناهُ في قُلُوبِ الْمُجْرِمينَ (200)
قُلْ سيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمينَ (69)
قالَ رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهيراً لِلْمُجْرِمينَ (17)
قالَ إِنَّما أُوتيتُهُ عَلى عِلْمٍ عِنْدي أَ وَ لَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَكْثَرُ جَمْعاً وَ لا يُسْئَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (78)
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ (12)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلاً إِلى قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذينَ أَجْرَمُوا وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنينَ (47)
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ ما لَبِثُوا غَيْرَ ساعَةٍ كَذلِكَ كانُوا يُؤْفَكُونَ (55)
وَ لَوْ تَرى إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناكِسُوا رُؤُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ (12)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْها إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمينَ مُنْتَقِمُونَ (22)
قُلْ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنا وَ لا نُسْئَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ (25)
قالَ الَّذينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذينَ اسْتُضْعِفُوا أَ نَحْنُ صَدَدْناكُمْ عَنِ الْهُدى بَعْدَ إِذْ جاءَكُمْ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمينَ (32)
وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59)
إِنَّا كَذلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمينَ (34)
إِنَّ الْمُجْرِمينَ في عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدُونَ (74)
فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22)
أَ هُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَكْناهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمينَ (37)
وَ أَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا أَ فَلَمْ تَكُنْ آياتي تُتْلى عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَ كُنْتُمْ قَوْماً مُجْرِمينَ (31)
تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّها فَأَصْبَحُوا لا يُرى إِلاَّ مَساكِنُهُمْ كَذلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمينَ (25)
قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْمٍ مُجْرِمينَ (32)
إِنَّ الْمُجْرِمينَ في ضَلالٍ وَ سُعُرٍ (47)
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصي وَ الْأَقْدامِ (41)
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (43)
أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمينَ كَالْمُجْرِمينَ (35)
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنيهِ (11)
عَنِ الْمُجْرِمينَ (41)
كَذلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمينَ (18)
كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَليلاً إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ (46)
إِنَّ الَّذينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)