رُبایش و رانشِ آهنربای نورانی! إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ‏ قُلُوبُهُمْ!

امام صادق علیه السلام:
اَلْمُتَقَرِّئُ بِلاَ عِلْمٍ كَالْمُعْجَبِ بِلاَ مَالٍ وَ لاَ مُلْكٍ
يُبْغِضُ اَلنَّاسَ لِفَقْرِهِ وَ يُبْغِضُونَهُ لِعُجْبِهِ
فَهُوَ أَبَداً مُخَاصِمٌ لِلْخَلْقِ فِي غَيْرِ وَاجِبٍ
وَ مَنْ خَاصَمَ اَلْخَلْقَ فِي غَيْرِ مَا يُؤْمَرُ بِهِ
فَقَدْ نَازَعَ اَلْخَالِقِيَّةَ وَ اَلرُّبُوبِيَّةَ
قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى 
وَ مِنَ اَلنّٰاسِ مَنْ يُجٰادِلُ فِي اَللّٰهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لاٰ هُدىً وَ لاٰ كِتٰابٍ مُنِيرٍ 
وَ لَيْسَ أَحَدٌ أَشَدَّ عِقَاباً مِمَّنْ لَبِسَ قَمِيصَ اَلدَّعْوَى بِلاَ حَقِيقَةٍ وَ لاَ مَعْنًى
قَالَ زَيْدُ بْنُ ثَابِتٍ لاِبْنِهِ يَا بُنَيَّ لاَ يَرَى اَللَّهُ اِسْمَكَ فِي دِيوَانِ اَلْقُرَّاءِ
قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
وَ سَيَأْتِي عَلَى أُمَّتِي زَمَانٌ تَسْمَعُ فِيهِ بِاسْمِ اَلرَّجُلِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تَلْقَاهُ وَ أَنْ تَلْقَاهُ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تُجَرِّبَ
وَ قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
أَكْثَرُ مُنَافِقِي أُمَّتِي قُرَّاؤُهَا
وَ كُنْ حَيْثُ نُدِبْتَ إِلَيْهِ وَ أُمِرْتَ بِهِ وَ أَخْفِ سِرَّكَ مِنَ اَلْخَلْقِ مَا اِسْتَطَعْتَ
وَ اِجْعَلْ طَاعَتَكَ لِلَّهِ تَعَالَى بِمَنْزِلَةِ رُوحِكَ مِنْ جَسَدِكَ
وَ لْتَكُنْ مُعْتَبِراً حَالَكَ مَا تُحَقِّقُهُ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ بَارِئِكَ
وَ اِسْتَعِنْ بِاللَّهِ فِي جَمِيعِ أُمُورِكَ مُتَضَرِّعاً إِلَى اَللَّهِ فِي آنَاءِ لَيْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ
قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى 
اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لاٰ يُحِبُّ اَلْمُعْتَدِينَ
وَ اَلاِعْتِدَاءُ مِنْ صِفَةِ قُرَّاءِ زَمَانِنَا هَذَا وَ عَلاَمَتِهِمْ
فَكُنْ لِلَّهِ فِي جَمِيعِ أُمُورِكَ عَلَى وَجَلٍ لِئَلاَّ تَقَعَ فِي مَيْدَانِ اَلتَّمَنِّي فَتَهْلِكَ.

شخص بى‌علمى که قرآن مى‌خواند،
مانند کسى است که بدون داشتن مال، بر مردم فخر فروشد و تکبّر ورزد.
وى با مردم کینه مى‌ورزد، به جهت فقرش،
و مردم با او کینه مى‌ورزند، به جهت تکبّر و خودپسندى او.
پس او همیشه بى‌آن که بر او واجب گشته باشد، با مردم خصومت مى‌ورزد،
و کسى که در چیزى که بدان امر نشده و واجب نگشته است، با خلق خصومت ورزد،
در واقع با خالقیّت و ربوبیّت به خصومت برخاسته است.
خداى تعالى مى‌فرماید:
و از [میان] مردم کسى است که درباره خدا،
بدون هیچ دانش و بى هیچ رهنمود و کتاب روشنى به مجادله مى‌پردازد.
نقل است که «زید بن ثابت» خطاب به پسرش گفت:
اى پسرکم! مبادا خداوند نامت را در میان قاریان ببیند!
پیامبر (ص) فرمود:
زمانى بر امّت من خواهد آمد که اگر نام مردى را بشنوند، بهتر است از دیدن او؛
و اگر او را ببینى، بهتر است از آن که او را بیازمایى (که باطنى ناپسند دارند).
و نیز آن حضرت فرمود:
بیشتر منافقان امّت من از قاریانند، زیرا به اوامر و نواهى آن پاى‌بند نیستند.
چنان باش که از تو خواسته‌اند و تو را بدان امر کرده‌اند.
راز خویش از خلق مخفى دار
و طاعت و عبادت براى خدا را به منزله روحت بدان براى بدنت (که جدایى روح سبب مرگ شود).
باید آن حالتى را که میان تو و آفریدگارت برقرار است، درست و صحیح باشد.
در لحظه لحظه روز و شبت و در تمام امور به درگاه خدا تضرّع کن و از او مدد بجوى.
خداوند تبارک و تعالى مى فرماید:
پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانید که او از حدّ گذرندگان را دوست نمى دارد.
واین اعتدا (که در آیه آمده است) از جمله صفت‌هاى قاریان زمان ما و نشانه آنان مى باشد.
پس، در همه امورت از خدایت ترسان باش،
تا در چاه هولناک تمنّا و آرزوها نیفتى و از هلاکت برهى.