«جود» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«أجادتْ عَجْنهُ: خمیری که خوب کش میاد! مثل آدامسی که خوب جویده شده!»
«عَجَنَتِ المرْأَةُ فأَمْلَكتْ‏ إذا بَلَغتْ مَلَاكتَهُ و أجادتْ عَجْنهُ،
حتى يأخُذَ بَعضُه بعضاً، و قد مَلَكَتْه‏ تَملِكُه‏ مَلْكاً إذا أَنعَمتْ عَجْنَهُ، و نحو ذلك»
فقه اللغة: « فصل في تفصيل أسماء المطر و أوصافه‏:
فإذا كان يروي كل شي‏ء، فهو: الجَوْد»
اون باران جانانه‌ای که یکریز میباره و کم نمیاره و از همه چیز رفع عطش می کنه، میشه جود!
نور، فرایند تجوید است!
«جَوَّدَ الشي‏ءَ: آن چيز را به خوبى انجام‏ داد، آن چيز را خوب و زيبا كرد.»
نور، فرایند خوب انجام دادن کارهاست!
باید خوب به نور عمل کنی! نباید بِبُرّی! نباید کم بیاری! جواد باش!
+ «با نور همکاری کنید!»
+ «برم – نور محکم‌کاری!»
باید با نور، خوب همکاری کنی و حقّ مطلب رو بجا بیاری و کم نذاری!
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْجَوَادَ فِي حَقِّهِ»
اینجوری حقّ خویشاوندی با خدا رو بخوبی و سخاوتمندانه ادا میکنی!
«وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّهُ»
و «منّا اهل البیت ع» محسوب بشی!
اما حسود، بخیله و هرگز با نور همکاری نمیکنه و حق خدا رو ادا نمیکنه!

حسد، ریشه تمام بدبختی‌هاست!
قصه تکراری حسادت:
امام علی علیه السلام:
«… فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ
فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلى‏ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ‏  
وَ كَذَلِكَ الْأَنْبِيَاءُ السَّالِفَةُ وَ الْأُمَمُ الْخَالِيَةُ
لَمْ يَكُنْ نَبِيٌّ إِلَّا وَ قَدْ كَانَ لَهُ وَصِيٌّ يَحْسُدُهُ قَوْمُهُ وَ يَدْفَعُونَ فَضْلَهُ
… فَيَدْفَعُونَهُ عَنْ حَقِّهِ وَ يَقْتُلُونَ مِنْ وُلْدِهِ بَعْدَهُ‏ كَحَسَدِ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ.»
«و چنين بودند پيغمبران گذشته و امتهاى پيشين،
هيچ پيغمبرى نبود جز اينكه يك وصى داشت و قومش بر او حسد بردند، و فضل او را منكر شدند،
… امتش پس از او به وصيش حسد برند چنانچه امتهاى گذشته باوصياء پيغمبران خود حسد بردند،
و او را از حقش دور كنند و پس از او فرزندانش را بكشند، چون حسد امتهای گذشته.»

حسود، نور را تکذیب می‌کند «الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ‏»
و حقّ این نورِ یکی‌یه‌دونه را ادا نمی‌کند «الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ»!

تفسير القمي‏:
[سورة الماعون (۱۰۷): الآيات ۱ الى ۷]
أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ‏
قَالَ نَزَلَتْ فِي أَبِي جَهْلٍ وَ كُفَّارِ قُرَيْشٍ‏
فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ‏
أَيْ يَدْفَعُهُ يَعْنِي عَنْ حَقِّهِ‏
وَ لا يَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْكِينِ‏
أَيْ لَا يَرْغَبُ فِي إِطْعَامِ الْمِسْكِينِ‏.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
«مَثَلُ الْإِمَامِ مَثَلُ الْكَعْبَةِ إِذْ يُؤْتَى وَ لَا يَأْتِي»
«مَثَل امام، مانند کعبه است که مردم به سویش می‌آیند و بر دورش می‌چرخند و او به سوی مردم نمی‌رود.»
«ألإمامُ کالکعبه یُزار و لا یَزور»
«امام، مانند کعبه است، که به زیارتش می‌روند ولی او به زیارت (بی مِیلان به او) نمی رود.»