Luminous shelter!
پناهگاه نورانی!
پناهگاهِ روزِ مبادا!
«جانپناه!»
+ «اصحاب کهف»
«فُلَانٌ كَهْفٌ: لِأَنَّهُ يُلْجَأُ إِلَيْهِ كَالْبَيْتِ عَلَى الاسْتِعَارَةِ»
«وَ نَحْنُ كَهْفٌ لِمَنِ الْتَجَأَ إِلَيْنَا»
«وَ نَحْنُ كَهْفُكُمْ كَأَصْحَابِ الْكَهْفِ»
+ «به نور تکیه کنیم!»
+ «اوی – ماوی – کلبه آسمانی!»
+ «مرقد نورانی!»
+ «عصم»
نَحْنُ كَهْفٌ لِمَنِ اِلْتَجَأَ إِلَيْنَا
ما پناه آنهائى هستيم كه به ما پناهنده شوند!
امام حسن عسکری علیه السلام:
وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَيْمُونٍ قَالَ:
كَتَبْتُ إِلَيْهِ أَشْكُو اَلْفَقْرَ ثُمَّ قُلْتُ فِي نَفْسِي أَ لَيْسَ قَدْ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ اَلْفَقْرُ مَعَنَا خَيْرٌ مِنْ اَلْغِنَى مَعَ غَيْرِنَا وَ اَلْقَتْلُ مَعَنَا خَيْرٌ مِنَ اَلْحَيَاةِ مَعَ عَدُوِّنَا
فَرَجَعَ اَلْجَوَابُ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُحْصٍ أَوْلِيَاءَنَا إِذَا تَكَاثَفَتْ ذُنُوبُهُمْ بِالْفَقْرِ وَ قَدْ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ
مِنْهُمْ كَمَا حَدَّثَتْكَ نَفْسُكَ اَلْفَقْرُ مَعَنَا خَيْرٌ مِنَ اَلْغِنَى مَعَ غَيْرِنَا
وَ اَلْقَتْلُ مَعَنَا خَيْرٌ مِنَ اَلْحَيَاةِ مَعَ عَدُوِّنَا
وَ نَحْنُ كَهْفٌ لِمَنِ اِلْتَجَأَ إِلَيْنَا
وَ نُورٌ لِمَنِ اِسْتَبْصَرَ بِنَا
وَ عِصْمَةٌ لِمَنْ اِعْتَصَمَ بِنَا
مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا فِي اَلسَّنَامِ اَلْأَعْلَى
وَ مَنِ اِنْحَرَفَ عَنَّا فَإِلَى اَلنَّارِ.
محمّد بن حسن مىگويد:
نامهاى به آن حضرت نوشتم و از فقر شكايت نمودم سپس با خود گفتم:
مگر امام صادق عليه السّلام نفرموده:
«فقر با ما بهتر از غناى با غير ماست و كشته شدن با ما بهتر از زندگى با غير ماست».
پس اين گونه جواب آمد:
«وقتى كه گناهان دوستان ما زياد شود، خدا با فقر، آنها را پاك مىكند و از بسيارى از آنان مىگذرد و اين همان چيزى است كه با خود گفتى كه: «فقر با ما بهتر از غناى با غير ماست»
و ما پناهگاه كسى هستيم كه به ما پناه بياورد
و روشنائى كسى هستيم كه از ما روشنايى بجويد
و نگهدار كسى هستيم كه از ما نگهبانى بخواهد.
و هر كس ما را دوست داشته باشد، در درجات عالى بهشت نزد ما خواهد بود،
و هر كس از ما منحرف شود در آتش است».
مشتقات ریشۀ «لجأ» در آیات قرآن:
لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغاراتٍ أَوْ مُدَّخَلاً لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَ هُمْ يَجْمَحُونَ (57)
وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذا ضاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (118)
اسْتَجيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَ ما لَكُمْ مِنْ نَكيرٍ (47)
استعاذة
«عوذ» یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«العَوْذ: پناه بردن به غير و پيوسته شدن به او»
«ناقة عائذ: أي يعوذ بها ولدُها»
«العُوَّذُ من اللَّحْم: ما عاذ بالعَظْم، گوشت چسبیده به استخوان، مثل شیشلیک»
«از عربی پرسیدند: خوشمزهترین قسمت گوشت کدام است؟ گفت: گوشت چسبیده به استخوان!»
«ما أطْيَبُ اللَّحْم؟ قال: عُوَّذُه.»
«العُوَّذُ و المُعَوَّذُ من الشجر: ما نَبَت فى أصل هَدَفٍ أو شَجَرَةٍ لأنه كأنه يُعَوَّذ بها»
+«شطأ»
«العائِذ: ملتجى و پناهنده»
+ «تلو»
الْمُعَوِّذَتَانِ:
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ
وَ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ
[سورة المؤمنون (۲۳): الآيات ۹۱ الى ۱۰۰]
وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ (۹۷)
و بگو: «پروردگارا، از وسوسههاى شيطانها به تو پناه مىبرم.
وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ (۹۸)
و پروردگارا، از اينكه [آنها] به پيش من حاضر شوند به تو پناه مىبرم.»
هَذَا مَقَامُ اَلْعَائِذِ بِكَ مِنَ اَلنَّارِ !
در پيشگاه تو در مقام آن بندهاى هستم كه از آتش دوزخ به تو پناه مىآورد.
وَ لَا مَلْجَأَ لَكَ إِلَّا إِلَيْهِ!
و تو را جز به سوى او پناهى نیست!
امام علی علیه السلام:
تَحَرَّ رِضَى اللَّهِ وَ تَجَنَّبْ سَخَطَهُ
فَإِنَّكَ لَا يَدَ لَكَ بِنَقِمَتِهِ
وَ لَا غَنَاءَ بِكَ عَنْ مَغْفِرَتِهِ
وَ لَا مَلْجَأَ لَكَ إِلَّا إِلَيْهِ.
طلب خشنودى خدا کن و از خشم او بپرهیز،
پس همانا دستى نیست تا تو را از انتقام او باز دارد،
از آمرزش او بى نیاز نیستى
و تو را جز به سوى او پناهى نیست.
از کجا رضا و سخط خدا رو بفهمیم؟!
«تَحَرَّ رِضَى اللَّهِ وَ تَجَنَّبْ سَخَطَهُ: طلب خشنودى خدا کن و از خشم او بپرهیز»
قلب سلیم، یعنی قلبی که نور و ظلمتش رو میفهمه، در واقع قادر خواهد بود که رضا و سخط خدای خودشو بفهمه. + «یاقوت سرخ!»
اخم و لبخند!
لبخند دوستداشتنی! اخم دوستداشتنی!
لبخند شایان ستایش! اخم شایان ستایش!
The Adorable Smile – The Adorable frown
معوّذتین: دو پناهگاه برای فرار از شرّ شیطان!
در واقع یک پناهگاه است که همان نور است.
و واژههای این دو سوره که مترادف نور ولایت هستند!
دو عنوان مهم را باید با قلبمان بدقت بشناسیم:
نور و حسد!
خدای مهربان و شیطان رجیم!
کلام فرشتۀ مهربان و تکلمات شیطان!
روشنایی و تاریکی!
روز و شب دنیای درون قلبمان!
حال خوب و حال بد خودمونو باید بخوبی و مدام آنالیز کنیم!
مشتقات ریشۀ «عوذ» در آیات قرآن:
وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً قالُوا أَ تَتَّخِذُنا هُزُواً قالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلينَ (67)
فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثى وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى وَ إِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَمَ وَ إِنِّي أُعيذُها بِكَ وَ ذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ (36)
وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (200)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلاَّ تَغْفِرْ لي وَ تَرْحَمْني أَكُنْ مِنَ الْخاسِرينَ (47)
وَ راوَدَتْهُ الَّتي هُوَ في بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (23)
قالَ مَعاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلاَّ مَنْ وَجَدْنا مَتاعَنا عِنْدَهُ إِنَّا إِذاً لَظالِمُونَ (79)
فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ (98)
قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا (18)
وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطينِ (97)
وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ (98)
وَ قالَ مُوسى إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ (27)
إِنَّ الَّذينَ يُجادِلُونَ في آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ في صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ (56)
وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ (36)
وَ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20)
وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً (6)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1)