دوست داشتن از روی حسد!!!
«لَيُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلى‏ أَبِينا مِنَّا…»
دعوای حسود سرِ همین دوست داشتنه!
نمیگن بابا اونو دوست داره و از ما بدش میاد و دوست نداره!
میگن چرا او رو بیشتر دوست داره!
چرا یوسف رو از ما بیشتر دوست داره؟!
خودشونو با یوسف مقایسه میکنن و خودشونو از یوسف بهتر میدونن و پدر رو متهم میکنن که نمیدونه این چیزی که اونا میدونن و لذا در گمراهی آشکار است.
کل ناراحتی حسود همینه که چرا اونو بیشتر دوست داری؟!
منو دوست داشته باش و اونو دوست نداشته باش!
اختلاف بر سر دوست داشتن و دوست نداشتنه!
میزان عشق و محبت و مودت حسود با اهل نور خیلی متفاوته!
این مقایسۀ غلط و اشتباه حسود رو ، شیطان تایید میکنه!
تکلمات شیطان در دل حسود همینه:
تو که از او بهتری، تو که از او بهتر میفهمی، تو که زورت بیشتره، پولت بیشتره، سنّ تو بیشتره، تو که برادر بزرگتری، چرا باید از او اطاعت کنی؟!
حسود از این حرف شیطان خوشش میاد لذا بجای تبعیت از نور معلم، از حرف شیطان تبعیت میکنه و اقدام حسدآلود بر اساس میزان توانایی خودش و اینکه خدا هم چقدر تقدیر کنه، یه کاری مثل تهمت زدن و دروغ گفتن و کتک زدن و هل دادن داخل چاه و به غلامی فروختن و … خلاصه یه کاری میکنه که نور رو از بین ببره و بی ارزش کنه تا خودشو عزیز کنه نزد پدری بنام یعقوب ع!
حسود اصلا نمیخواد قبول کنه ارزش یوسف به نورشه و او باید به یوسف بخاطر نورش سجده کنه!
اهل حسادت گیر کارشون اینه که ملاک و میزان دوست داشته شدن و بهتر بودن رو نور ولایت نمیدونن بلکه ملاکشون اینه که هر کسی پول بیشتری داشت، قدرت بیشتری داشت، از نظر  سنی بزرگتر بود، و خلاصه هر ویژگی برای اونها مهم و با ارزشه الا نور ولایت، الا علم لدنی که نزد یوسف ع است. پس اهل حسادت ظاهرا با یوسف مشکل دارن اما اصل داستان یه جای دیگه است. اونا با خدا مشکل دارن که چرا باید نور ولایت با ارزش ترین چیزی باشه که خلق شده و این هم امروز روز به یوسف ع عنایت شده و اون باید به یوسف به خاطر داشتن این ویژگی سجده کنن، احترام بذارن و ازش تبعیت کنن تا اونها هم به مرور نورانی و با ارزش بشن اما کو که چشم حسود از قبول این حقیقت کور هست. و این عیب کوری مال عالم ذر هست و از اونجا این مشکل بوده و هنوز هم هست و کار دستشون میده و نمیخوان قدر فرصت مهربانی خدا رو بدونن و ازش استفاده کنن لذا باز هم درصدد این هستند که یوسف رو از سر راه خواسته های خودشون که اینجا مثلا مورد محبت پدر واقع شدن هست ، بردارند. 
حسود نمیخواد باور کنه که کل دین خدا یعنی دوست داشتن یوسف!
دین خدا یعنی با ارزش ترین چیزی که خدا خلق کرده یعنی نور ولایت!
دوست داشتن نور ولایت، دوست داشتن کلام خدا، دوست داشتن لقاء الله، مشاهده دائمی تمثال نورانی معلم در ملکوت قلب، اینا چیزایی هستند که با ارزش هستند اما حسود اینارو دوست نداره و باور نداره و قبول نداره و دلش جای دیگه است! چشمش دنبال تمناهاشه و حاضر نیست به هیچ قیمتی دست از تمناهاش برداره. پس سوره یوسف داستان حسادت حسود نسبت به نور خود خداست و حسود با خود خدا مشکل داره و چیزی رو که خدا ارزشمند میدونه او بی ارزش میدونه و چیزی که خودش ارزشمند میدونه رو با ارزش میدونه! ببین خدا آدمو چی خلق کرده و چه قدرت آزادی و اراده و اختیار در انتخاب داده که حتی میتونه روی حرف خدای خودش حرف بزنه. اما حسود اگه عاقل بود وقتی خدا بهش گفت به تمنا پشت کن و بیا به سمت من بایستی به حرف خدا گوش میکرد و پستانک تمنا رو از دهانش خارج میکرد و به نور یوسف سجدع میکرد اما اهل حسادتی که بدنبال تمناهای خودشونن دیر یا زود تاویلا سر معلم ربانی رو میبرن تا به خواسته های خودشون برسن. چقدر نور ولایت و معلم ربانی مظلومه. برای آموزش مهربانی دستشو به سمت حسود دراز میکنه اما حسود چاپلوس وقتی میفهمه که برای نجات خودش باید دل از تمنا بکنه، متاسفانه این کار رو نمیکنه و دل از معلم میکنه برای رسیدن به گندم ری، غافل از اینکه وقتی به صاحب نعمت پشت کنی، به نعمتی که خدا قراره اونو برای تو تقدیر کنه نخواهی رسید.
…
اصلا داستان حسادت روی همین ویژگی و صفت دوست داشتن قلبی هست. قلب در تلاش و تقلب برای رسیدن به همون چیزیه که دوستش داره و اینکه ملاک با ارزش بودن برای دوست داشتن و دوست داشته شده چیه، تفاوت بزرگ بین اهل نور و اهل حسد هست. اهل نور معلمی بنام یوسف رو با ارزش میدونن و دوستش دارن اما اهل حسد تمناهاشونو بیشتر از معلم دوست دارن و این همون اختلاف بزرگ و ریش ای و اساسی بین اهل نور و اهل حسد هست.