Profitable and luminous trade!
«كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ في كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ»
«تجر» «فقه» «ربح» از هزار واژگان مترادف «نور» هستند.
«التِّجَارَةُ: التصرّف في رأس المال طلبا للربح، (تصرّف در سرمايه براى سود و منفعت)»
«تجر: باع و شرى»
«أَرْبَحَ الناقةَ: شير ماده شتر را در بامداد و نيمه روز دوشيد.»
«ابن اعرابى در فرهنگ لغت عربی مىگويد:
فلان تاجر بكذا، أي: حاذق به، عارف الوجه المكتسب منه.
«فلان تَاجِرٌ بكذا» يعنى او در آنكار حاذق است و مهارت دارد و به راه و روش آن كسب آشنايى دارد.»
یعنی اول باید نورتو بخوبی بشناسی تا تاجر خوبی از آب در بیایی!
راس المال رو باید بصورت نور رایگان بهت بدهند تا بتونی حالا با این نور اول، شروع به تجارت و تولید اعمال صالح بنمایی!
«رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ
رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوي إِلَيْهِمْ
وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ» .
«الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ»
اول نورتو بفهم، اونوقت کسب و کار نورانی پرسود راه بینداز!
نور، فرایند کسب و کار است!
کسب و کاری در عالَم ملکوت قلبها!
نور، یه حرفه است!
«حرفهای باش!»
نور، بنگاه معاملاتی است!
یه جور کاسبی است!
سوداگری!
داد و ستد!
بیزینس است «business»!
این میشه تجارت [التجارة]
میشه بازرگانی «commerce»
نور، کسب و کار پرسودی است.
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى تِجارَةٍ تُنْجيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ»
«آیاتی و رسلی»، سامانه اقتصاد است که شرایطی برای تجارت ایجاد می کند.
تجارت یعنی داد و ستد!
یعنی بده بستون! «شری»
چی میدی، چی گیرت میاد؟!
ارزش این دو تا رو با هم مقایسه کن!
ببین میصرفه اینجوری معامله کنی!
حالا میخوای تاجر بشی؟!
تجارت یعنی استعمال اندیشه نورانی، برای تولید نور آرامش!
بکار بردن نور، برای رسیدن به نور
«نور علی نور»
«چرخه دانه تا دانه! دولت نورانی!»
بقدری «تجارت نورانی» زیباست که عاملین به نور، میدونن چقدر این معامله پرسوده و نه تنها خودش خرج خودشو در میاره «ناقة تاجِرَة»! که بماند، خیلی هم سود داره، اصلا نمیشه فکرشو بکنی! معامله بُردبُرده! اصلا ضرر توش نیست!
تمنّاهاتو بذار کنار! این همون تجارت پرسود است!
وقتی راضی به تقدیر میشی، نور اول رایگان رو بدست میاری!
سبع سنابل! احسان!
امام صادق علیه السلام:
« سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ
إِذَا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضَاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ لِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعَمِائَةٍ
وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ
فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ
فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا الْإِحْسَانُ؟
قَالَ فَقَالَ
إِذَا صَلَّيْتَ فَأَحْسِنْ رُكُوعَكَ وَ سُجُودَكَ
وَ إِذَا صُمْتَ فَتَوَقَّ كُلَّ مَا فِيهِ فَسَادُ صَوْمِكَ
وَ إِذَا حَجَجْتَ فَتَوَقَّ مَا يَحْرُمُ عَلَيْكَ فِي حَجِّكَ وَ عُمْرَتِكَ
قَالَ وَ كُلُّ عَمَلٍ تَعْمَلُهُ فَلْيَكُنْ نَقِيّاً مِنَ الدَّنَسِ.»
شنیدم امام صادق (علیه السلام) میفرمود:
زمانی که مؤمن کار نیکی انجام دهد، خداوند هر کار نیک او را، هفتصد برابر میکند
و خداوند فرمود:
بر عمل هرکه بخواهیم میافزاییم
پس اعمالتان را نیکو گردانید تا پاداش الهی نصیبتان شود؛
پس به امام (علیه السلام) عرض کردم: «احسان چیست»؟
فرمود: «اگر نماز میخوانی، رکوع و سجودش را به خوبی بهجای آور»
و چنانچه روزه میگیری، از هرچه که موجب تباهی روزهات میشود، بپرهیز»
و اگر حج بهجای میآوری، از محرّماتی که در حجّ و عمره وجود دارد، خودداری کن
و هر عملی که برای خدا انجام میدهی، باید از آلودگی، پاک باشد».
[احسان – محسن]:
«الْمُحْسِنُ مَنْ صَدَّقَ أَقْوَالَهُ أَفْعَالُهُ»
«السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ»
[سبع مثانی – سبع سنابل]
[سورة البقرة (2): آية 261]
مَثَلُ الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ في سَبيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ
في كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ
وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ
وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ (261)
[سورة الحجر (15): الآيات 85 الى 91]
وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (87)
اهلِ نور، اهلِ سرمایهگذاری!
invest
«اقرضهم من عرضک»
از نور و آبرویی که بهت رایگان داده شده، سرمایهگذاری کن و قرض بده!
اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ تَصَدَّقْتُ بِعِرْضِي عَلَى النَّاسِ عَامَّة.
پروردگارا من آبرو و عنوان خود را براى خدمت به مردم و بندگان تو وقف كردهام.
+ «سخاوتِ نورانی!»
«عرض» و «قرض» از هزار واژگان مترادف «نور» هستند.
«وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً»
[سورة المزمل (73): آية 20]
… فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ
وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ
وَ آتُوا الزَّكاةَ
وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً
وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (20)
… پس هر چه از [قرآن] ميسّر شد تلاوت كنيد
و نماز را برپا داريد
و زكات را بپردازيد
و وام نيكو به خدا دهيد؛
و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت.
و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است.
[سورة البقرة (۲): آية ۲۴۵]
مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً
فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً
وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ
وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (۲۴۵)
كيست آن كس كه به [بندگانِ] خدا وام نيكويى دهد
تا [خدا] آن را براى او چند برابر بيفزايد؟
و خداست كه [در معيشت بندگان «رزقِ نورانیِ قلبِ بندگان»] تنگى و گشايش پديد مىآورد؛
و به سوى او بازگردانده مىشويد.
«بَيَاضُ الْقَلْبِ فِي … رَدِّ الْقَرْضِ»
+ «وَ رَدِّ الْأُمُورِ إِلَيْهِمْ وَ الرِّضَا بِمَا قَالُوا»