سرنوشتتو خودت رقم میزنی!

سرنوشتتو خودت رقم میزنی!
«عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ:
إِنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَدَلَ مِنْ عِنْدِ حَائِطٍ مَائِلٍ إِلَى حَائِطٍ آخَرَ
فَقِيلَ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَ تَفِرُّ مِنْ قَضَاءِ اللَّهِ
فَقَالَ أَفِرُّ مِنْ قَضَاءِ اللَّهِ إِلَى قَدَرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏.
امير المؤمنين عليه السّلام از كنار ديوارى-كه كج شده بود-به كنار ديوار ديگرى رفت.
به حضرت عرض شد:«اى امير مؤمنان!آيا از قضاى خدا مى‌گريزى‌؟»
فرمود:«از قضاى خدا به قدر خداى عزّ و جلّ‌ مى‌گريزم.»
+ «قبض و بسط»: تاریکی رو خود خدا ایجاد کرده تا ما ببینیم و از حسدمون فرار کنیم! اما به کجا فرار کنیم؟ به نور خدا! به تقدیراتی که خدا برای تربیت ما ایجاد کرده تن بدهیم و راضی باشیم!
این فرار از دیوار معیوب به سمت دیوار سالم، چشم سالم میخواد که عیب دیوار رو ببینه و ازش دوری کنه و پناه ببره به نوری که سلامتی میاره! پس خدا به ما چشم داده تا خودمون سرنوشت خودمونو رقم بزنیم. خودمون باید بخواهیم که عیب حسادتو بذاریم کنار تا از عواقبش در امان باشیم. وگرنه خاصیت حسد سوزانندگی و هلاکت است و خدا با نورش فقط دست کسانی رو میگیره که خواهان این نور باشند و حسادتشونو بذارن کنار و دستشونو به سمت صاحبان نور دراز کنند! + «عطای نورانی».
نور، فرایند سرنوشت‌ساز است!
سرنوشتت، به نور بستگی داره!
نور، نقطه تحوّل است!
نور، سرنوشتتو متحوّل میکنه!
نور، زندگیتو عوض میکنه!
تغییر سرنوشت از شقاوت به سعادت، انتخاب اهل نور است،
و تغییر سرنوشت از سعادت به شقاوت انتخاب اهل حسادت است! 

[سورة البقرة (۲): آية ۲۵۷]
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۲۵۷)
خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌‏اند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مى‏‌برد. و[لى‏] كسانى كه كفر ورزيده‏‌اند، سرورانشان [همان عصيانگران‏] طاغوتند، كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكيها به در مى‌‏برند. آنان اهل آتشند كه خود، در آن جاودانند.»

امام صادق علیه السلام:
اَلدُّعَاءُ يَرُدُّ اَلْقَضَاءَ بَعْدَ مَا أُبْرِمَ إِبْرَاماً.
دعاء قضاء سوء را بر ميگرداند پس از آنكه حتمى شده باشد.

«دعا» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است. در واقع کسی که در تاریکی حسادتش سرگردانه و میره که سرنوشت شومی رو تجربه کنه، اگه قلبا راضی به تقدیرات خدا بشه و دست از تاریکی حسدش برداره و رو به قبله نورانی هدایت بنماید، قطعا خدای رحمان و رحیم هم که خالق و فاطر و آغازگر این نور توبه و پشیمانی برای او بوده، او را از شر آن سرنوشت شومی که قرار بود بخاطر حسادتش، رقم بخوره، حفظ می‌نماید.
«إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ، در حقيقت، كسانى كه [از خدا] پروا دارند، چون وسوسه‏‌اى از جانب شيطان بديشان رسد [خدا را] به ياد آورند و بناگاه بينا شوند.»

پس این خود شخص است که سرنوشت خود را رقم می زند.
دیگران در موفقیت و شکست ما نقش اصلی را ندارند!
این خود ما هستیم که خودخواسته، مسیر سعادت یا شقاوت را، هنگام قرار گرفتن بر سر دوراهی‌های سخت زندگی، انتخاب میکنیم و پس از این انتخابِ خودسرانهِ خودخواستهِ خودساخته، دیگران ایفای نقش میکنند!
اگر خواهان حسادت باشیم، شیطان، یار و مددکار این مسیر تاریک است.
و اگر خواهان غیرفعال شدن نقش حسادت خود در زندگی روزمره‌مان باشیم، خودسرانه عمل ننموده و تابع نور هدایت می شویم و این نور خداست که راهنما و هادی این مسیر روشن خواهد بود.
پس چه خدا و چه شیطان، منتظر تصمیم گیری نهایی ما هستند که مشخص کنیم چه کسی را بعنوان حامی و اسپانسر خود بر می‌گزینیم.
حسود، تمنای خود را بر تقدیر خدا، ارجح میداند و لذا شیطان را برای نیل به این هدف شوم خود، فرامیخواند.
اما عاشقان نور، تقدیرات الهی را، گرچه با تمنای خودشان ناسازگار ببینند، می‌پذیرند و از خواسته خویش چشم‌پوشی نموده و ماموریتی که خدای آنها در این تقدیرات ایجاد شده از آنها میخواهد را دانسته و در پی برآوردن حاجت خدای خویش از خود هستند! «آزمون فرزند برای ابراهیم ع».

«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‏: إِذَا لَمْ يَكُنْ لِلَّهِ فِي عَبْدٍ حَاجَةٌ ابْتَلَاهُ بِالْبُخْلِ.» اگر شخص اصرار به حسادت داشته باشه و دست از خودخواهی هایش برنداره، خدا هم دیگه بهش نیازی نداره و اونو با این عیب حسادتش، رها میکنه تا هر بلایی میخواد سر خودش بیاره و سرنوشتشو با تاریکی حسد رقم بزنه!

همانطور که دیگران در سرنوشت ما نقشی ندارند، ما هم در موفقیت و شکست دیگران نقشی نداریم!
در واقع ما برای موفقیت و شکست دیگران، و دیگران برای موفقیت و شکست ما، گام اول و نقش اصلی و مهم نیستیم و نیستند! نقش اول زندگی ما و سرنوشت ما رو خودمون بازی میکنیم.

[سورة الحج (۲۲): الآيات ۵۲ الى ۵۵]: «القای شیطان – نسخ رحمان»
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلاَّ إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (۵۲)
و پيش از تو [نيز] هيچ رسول و پيامبرى را نفرستاديم جز اينكه هر گاه چيزى تلاوت مى‏‌نمود، شيطان در تلاوتش القاى [شبهه‏] مى‌‏كرد. پس خدا آنچه را شيطان القا مى‏‌كرد محو مى‏‌گردانيد، سپس خدا آيات خود را استوار مى‏‌ساخت، و خدا داناى حكيم است.
لِيَجْعَلَ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقاقٍ بَعِيدٍ (۵۳)
تا آنچه را كه شيطان القا مى‌‏كند، براى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و [نيز] براى سنگدلان آزمايشى گرداند، و ستمگران در ستيزه‏‌اى بس دور و درازند.
وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (۵۴)
و تا آنان كه دانش يافته‌‏اند بدانند كه اين [قرآن‏] حق است [و] از جانب پروردگار توست. و بدان ايمان آورند و دلهايشان براى او خاضع گردد. و به راستى خداوند كسانى را كه ايمان آورده‏‌اند، به سوى راهى راست راهبر است.
وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (۵۵)
و[لى‏] كسانى كه كفر ورزيده‌‏اند، همواره از آن در ترديدند، تا بناگاه قيامت براى آنان فرا رسد، يا عذاب روزى بدفرجام به سراغشان بيايد.

[سورة الرعد (۱۳): الآيات ۳۸ الى ۴۰]: «محو و اثبات»
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً مِنْ قَبْلِكَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ أَزْواجاً وَ ذُرِّيَّةً وَ ما كانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتابٌ (۳۸)
و قطعاً پيش از تو [نيز] رسولانى فرستاديم، و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم. و هيچ پيامبرى را نرسد كه جز به اذن خدا معجزه‏‌اى بياورد. براى هر زمانى كتابى است.
يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ (۳۹)
خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى‏‌كند، و اصل كتاب نزد اوست.
وَ إِنْ ما نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ وَ عَلَيْنَا الْحِسابُ (۴۰)
و اگر پاره‌‏اى از آنچه را كه به آنان وعده مى‌‏دهيم به تو بنمايانيم، يا تو را بميرانيم، جز اين نيست كه بر تو رساندن [پيام‏] است و بر ما حساب [آنان‏].