وَ رُوِيتُ عَنِ الْعَالِمِ ع أَنَّهُ قَالَ:
الْقَدَرُ وَ الْعَمَلُ بِمَنْزِلَةِ الرُّوحِ وَ الْجَسَدِ
فَالرُّوحُ بِغَيْرِ الْجَسَدِ لَا يَتَحَرَّكُ وَ لَا يُرَى وَ الْجَسَدُ بِغَيْرِ الرُّوحِ صُورَةٌ لَا حِرَاكَ لَهُ‏
فَإِذَا اجْتَمَعَا قَوِيَا وَ صَلُحَا وَ حَسُنَا وَ مَلُحَا
كَذَلِكَ الْقَدَرُ وَ الْعَمَلُ
فَلَوْ لَمْ يَكُنِ الْقَدَرُ وَاقِعاً عَلَى الْعَمَلِ لَمْ يُعْرَفِ الْخَالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقِ
وَ لَوْ لَمْ يَكُنِ الْعَمَلُ بِمُوَافَقَةٍ مِنَ الْقَدَرِ لَمْ يَمْضِ وَ لَمْ يَتِمَّ
وَ لَكِنْ بِاجْتِمَاعِهِمَا قَوِيَا وَ صَلُحَا وَ لِلَّهِ فِيهِ الْعَوْنُ لِعِبَادِهِ الصَّالِحِينَ
ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ
وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ‏ الْآيَةَ
ثُمَّ قَالَ ع
وَجَدْتُ ابْنَ آدَمَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ الشَّيْطَانِ
فَإِنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ خَلَّصَهُ وَ اسْتَخْلَصَهُ‏
وَ إِلَّا خَلَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ عَدُوِّهِ.
و از عالم (امام) علیه‌السلام روایت شده که فرمود:
تقدیر و عمل مانند روح و جسد هستند. پس روح بدون جسد حرکت نمی‌کند و دیده نمی‌شود، و جسد بدون روح تنها صورتی است که حرکتی ندارد.
پس هنگامی که این دو با هم جمع شوند، نیرومند، سالم، نیکو و زیبا می‌شوند.
همین‌گونه است تقدیر و عمل.
اگر تقدیر (سرنوشت الهی) بر عمل تأثیر نداشت، خالق از مخلوق شناخته نمی‌شد،
و اگر عملی بدون مطابقت با تقدیر انجام می‌شد، به انجام نمی‌رسید و کامل نمی‌شد.
اما با اجتماع این دو، قدرت و درستی حاصل می‌شود، و خداوند در این امر، بندگان صالحش را یاری می‌دهد.
سپس این آیه را تلاوت فرمود:
وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ
ولی خدا ایمان را برای شما دوست‌داشتنی گردانید و آن را در دل‌هایتان زیبا ساخت.
سپس فرمود:
یافتم که فرزند آدم میان خدا و شیطان قرار دارد.
پس اگر خداوند – که نام‌هایش پاک و منزه است – او را دوست بدارد، او را خالص گردانده و برای خود برمی‌گزیند،
و اگر چنین نکند، او را به حال خود رها می‌سازد و میان او و دشمنش (شیطان) فاصله‌ای نمی‌گذارد.