مسئولیت اجتناب‌ناپذیر!
«Inevitable responsibility»
چه بخواهی و چه نخواهی، مسئولیت کارهایی که میکنی با خودته! 
اگه میخوای با رفتارهای نادرست، شرمنده نشی، باید مواظب اشتباهاتت باشی!
باید بفهمی کجاها اشتباه میکنی تا زود جلوشو بگیری!
باید زبان نورانی قبض و بسط قلبی رو خوب یاد بگیری و متوجه بشی و مدام حواست بهش باشه و چشم از این اوامر نورانی برنداری تا بموقع بتونی از پس مسئولیتی که داری بر بیایی!
چه چیزی در انتهای عمر ما اهمیت داره؟!
آیا تونستی از پس وظایف و مسئولیت هایی که بهت واگذار شده بخوبی بربیایی و ایجاد کننده آرامش برای خودت و دیگران باشی و امنیت روانی خودت و دیگرانو تهدید نکنی؟!

وقتی عیب حسادتت می‌جُنبه (پدیده حسادت‌ورزی) باید از روی تاریکی قلبت بفهمی و زود جلوشو بگیری «إذا حَسَدْتَ، فَلا تَبْغِ» یعنی علیرغم اینکه عیبی داری بنام حسادت که میتونه همه چیزو بهم بریزه، اما در مقابل، همین قلب صاحب عیب حسد، وقتی مکانیسم نورانی اش فعال میشه، یک سرنخ نورانی دستشه که از قبض و بسطش یه چیزای مهمی می فهمه. وقتی تاریک میشه میفهمه اشتباه کرده و حسدش فعال شده و سیاست غلط عدم رضایت به تقدیرات داره استفاده میشه لذا در این مقطع حساس که فرصت هیچ فکر کردنی به آخر و عاقبت این سیاستهای غلط نیست، فقط از روی تاریکی قلبش متوجه اخم فرشته نگهبانش میشه و میفهمه اینجا وقتشه که گوش به تمناهای حسدآلودش نکنه یعنی «لا يَسْتَعْمِلُ حَسَدَهُ»!
اگه جز این کلام نورانی هدایت الهی بخواهیم به چیز دیگری برای مهار حسادت و رسیدن به آرامش فکر کنیم باید بدانیم که سخت در اشتباهیم و این پلان درمانی که از طریق فهم قبض و بسط نور قلب بدست میاد هیچ جایگزین و آلترناتیو دیگه ای نداره! 
همه بلااستثناء حسودیم «كُلُّ بَنى‏ آدَمَ حَسُودٌ، لا يَضُرُّ حاسِدَاً حَسَدُهُ ما لَمْ يَتَكَلَّمْ بِاللِّسانِ اوْ يَعْمَلْ‏ بِالْيَدِ» اما مادامیکه مکانیسم نورانی قلب فعال باشه و متوجه اشتباهات بشه، جای نگرانی نیست و اینجوری میشه از پس اون مسئولیت اجتناب ناپذیری که خداوند به گردن همه ماها گذاشته بربیاییم اما اگه این ارتباط قلب قطع بشه، هیچی نمیتونه کمکمون کنه و دستمونو بگیره. این میشه نور بدون آلترناتیو خداوند! «نور حکمت! کنترل نورانی قلب!»
امام صادق علیه السلام:
ثَلاثَةٌ لَمْ يَنْجُ مِنْها نَبىٌّ فَمَنْ دُونَهُ: التَّفَكُرُ فِى الْوَسْوَسَةِ فِى الْخَلْقِ و الطّيَرَةُ وَ الْحَسَدُ، إلَّا أَنَّ الْمُؤْمِنَ لا يَسْتَعْمِلُ حَسَدَهُ.
سه چيز است كه هيچ پيامبر و پايين‏‌تر از اويى از آن رهايى نيافتند: انديشيدن براى وسوسه كردن مردم، و فال بد زدن، و حسد ورزيدن، جز آن كه مؤمن به حسد خود، كار نمى‏‌كند.»
و اون سیاست درستی که نمیذاره حسد جولان بده، رضایت به تقدیرات خداست.
امام على عليه السلام:
مَنْ رَضِىَ بِحالِهِ، لَمْ يَعْتَوِرْهُ الْحَسَدُ.
كسى كه به وضعيت خودش خشنود باشه، یعنی راضی به تقدیراتش باشه، هيچ وقت حسد، نمى‌تونه تمرکزشو بهم بزنه و رفتار ناشایست رو بروز بده.
آیه زیبای «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» اشاره به حال دنیای همین قلبی داره که راضی به رضای خداست! «مَنْ لَمْ يَرْضَ بِما قَسَّمَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الرِّزْقِ وَ بَثَّ شَكْواهُ … لَمْ تَرْفَعْ لَهُ حَسَنَةٌ وَ يَلْقَى اللَّهُ وَ هُوَ عَلَيْهِ غَضْبانُ إِلاّ أَنْ يَتُوبَ».
عجب است از كسانى كه ادّعاى عبوديت مى‏‌كنند، امّا در مقدّرات خود که همان ربوبیّت خداست، با خدا منازعه و از او شكايت دارند! اهل یقین، تسليم حق اند و به مقدّرات الهى راضى‏‌اند و از بلاها و امتحاناتِ سخت و كمبودها گله ندارند و به داده‏‌ها و نداده‏‌ها ، كامِ دلشان شيرين است.
امام على عليه السلام:
إِذا لَمْ يَكُنْ ما تُريدُ، فَلا تُبَل ما كُنْتَ.
اگر به آنچه مى‏‌خواستى، نرسيدى، از آنچه هستى، نگران مباش.
در واقع همون رضایت به تقدیرات است و اینکه اگه تمناهای تو برآورده نمیشه، بهش اهمیت نده و برات مهم نباشه طوری که بخواهی اقدامی بدون اجازه نورانی انجام بدهی.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:
ثَلاثٌ لازِماتٌ لأِمَّتى: سُوءُ الظَّنِّ وَ الْحَسَدُ وَ الطِّيَرَةُ. فَإِذا ظَنَنْتَ، فَلا تَحَقَّقْ وَ إِذا حَسَدْتَ فَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ، وَ إِذا تَطَيَّرْتَ فَامْضِ.
سه چيز است كه امّت من هميشه آنها را دارند: سوء ظن، حسد و فال بد. [راه خلاصى از آنها، اين است:] هنگامى كه سوء ظن داشتى، تحقيق نكن و هنگامى كه حسادت ورزيدى، استغفار كن و هنگامى كه فال بد زدى، از آن بگذر (به آن ترتيب اثر نده).