[سورة المنافقون (۶۳): الآيات ۱ الى ۵]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ
وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ (۱)
چون منافقان نزد تو آيند گويند:
«گواهى مى‏‌دهيم كه تو واقعاً پيامبر خدايى.»
و خدا [هم‏] مى‌‏داند كه تو واقعاً پيامبر او هستى،
و خدا گواهى مى‏‌دهد كه مردم دوچهره سخت دروغگويند.
اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ
إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (۲)
سوگندهاى خود را [چون‏] سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته‏‌اند.
راستى كه آنان چه بد مى‏‌كنند.
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا
فَطُبِعَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ (۳)
اين بدان سبب است كه آنان ايمان آورده، سپس به انكار پرداخته‌‏اند
+ «نور از دست رفته!»
و در نتيجه بر دلهايشان مهر زده شده و [ديگر] نمى‌‏فهمند.
وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (۴)
و چون آنان را ببينى، هيكلهايشان تو را به تعجّب وامى‏‌دارد،
و چون سخن گويند به گفتارشان گوش فرا مى‌‏دهى
گويى آنان شمعك‏هايى پشت بر ديوارند [كه پوك شده و درخور اعتماد نيستند]:
هر فريادى را به زيان خويش مى‌‏پندارند.
خودشان دشمنند؛ از آنان بپرهيز؛
خدا بكشدشان؛ تا كجا [از حقيقت‏] انحراف يافته‏‌اند.
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ
لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (۵)
و چون بديشان گفته شود:
«بياييد تا پيامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد»،
سرهاى خود را بر مى‌‏گردانند، و آنان را مى‌‏بينى كه تكبّركنان روى برمى‌‏تابند.