تلل:
وقتی راضی به تقدیراتت میشی، حالا میتونی دل از تمنّا بکنی! فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ!
« فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ‏ لِلْجَبينِ »
+ «سلم – سلما لرجل»
پس وقتى هر دو تن دردادند و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند،
+ «جبن»
أصل‏ التَّلِ‏: المكان المرتفع، و التَّلِيلُ‏: العنق،
اصل‏ تَلّ‏- جاى بلند و مرتفع است و- تَلِيل‏- يعنى از گردن به سر در آمد و زمين خورد يا گردن‌فراز
الْمِتَلُ‏: الرمح الذي يتلّ‏ به (نيزه مستقيم و استوار كه دشمن را بر زمين مى‏‌اندازد.)
تَلَّهُ‏: صرعه
رمح‏ مِتَلٌ‏
التَّلِيلُ‏ العنق ، و تللت الشي‏ء في يده: از گردن گرفت و او را به پیشانی بر خاک گذاشت.
گردن داد! تن داد!
علامت تسلیم اینه که گردن میدی! به گردن میگیری! تن میدی! زیر بار می‌ری! میگن فلانی نمیخواد زیر بار بره! خیلی چموشه! شانه از زیر بار آیات خالی میکنه!
در واقع تن دادن به آیات و قبول ظاهرا ذلت و ترسو جلوه نمودن، خودش عین عزت و سربلندی است و در واژه «تلّ» این مفهوم وجود داره « التلّ المكان المرتفع، و التليل العتيق ».
« وَ تَلَّهُ‏ لِلْجَبِينِ‏: أسقطه على‏ التَّلُ »
ظاهر تحمل آیات، سقوط است اما بر بلندی و تلّی بنام مقام محمود !!!
در مورد اهل شک اومده «مکبا علی وجهه» و درمورد اهل یقین «تلّه للجبین».
[به آیات تن بده !!!]:
شنیدی میگن فلان خانم یا فلان آقا تن به کار نمیده ! خیلی تن پروره !
+ «سلم – سلما لرجل»
علامت اینکه دیگه قلب، تسلیم امر مافوق میشه و به اصطلاح به آیات تن می دهد!
اینه که به پیشانی بر خاک می افتد!
دو واژه «جبین» و «تلّ» معنایش باید خوب بررسی شود.
[قصه ازدواج یا کربلایی دوباره؟!]:
« قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى‏ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى‏
قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ »
 … ببین پسرم من با قبض و بسط قلبم از جانب عالَم بالا اینو فهمیدم که … !
من نه اجبارت میکنم و نه مطلب را نگفته برایت باقی میگذارم !
حالا خودت ببین چی به دلت می افته!
« إِنِّي أَرى‏ … فَانْظُرْ ما ذا تَرى »
انگاری خیلی لطیف و زیبا داره امتحان مبحث جبر و اختیار برگزار میشه !
داستان ذبح عظیم در قصه کربلا!
 این ماموریتی است برای ما!
ورود از نور به لبه تاریکی – «شفا البئر» – برای ماموریت خاصی بنام کربلا !
حالا چکار میکنی ؟
« فَانْظُرْ ما ذا تَرى »
مردش هستی یا نه ؟!
الآن معلوم میشه قلبا هم صاحب نورتو دوست داری یا نه!
حالا چکاره ای ؟! هستی یا نه ؟!!!
اهل حسادت و شک اگه باشی که یواشی دُمِتو میذاری رو کولت و دِ فرار «یتسللون لواذا» ،
اما اهل یقین در جواب به نورش چی میگه؟
« قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ »
میگه ای نور من، آنچه با قلب نورانی و سلیمت از امر مافوق یعنی آل محمد ع فهمیده ای ، درست است و این امر الله در این زمان برای من و تو است ! ای پدر « يا أَبَتِ افْعَلْ » ! هر چی دستوره اجراش کن ای پدر ! « افْعَلْ ما تُؤْمَرُ » ! ای پدر من هم استثناء به مشیت می کنم و « إِنْ شاءَ اللَّهُ » میگم و با یاد تو ای نور عزیز قدم پیش میزارم. و دلم میخواد کمکم کنی در تحمل این آیات صبور باشم چون صبر نام زیبای مترادف نور است و اگه قراره من هم به درجاتی اسمم بشه صبر ، باید آیاتی که در تایید فرمایشات نورانی برای من مقدر میشه رو با یادآوری معالم ربانی و روش علمی و فنون ماخوذ از صاحبان نور تحمل کنم تا بتونم تا حدودی شبیه نورم بشم «وصف – صفة الله» یعنی من هم عملا توصیفی از آرامش داشته باشم و در تولد و خلق نور اعمال صالح و ایجاد مهربانی، نقشی داشته باشم تا از برکات آن در دنیا و آخرت بهره مند شوم.