فریاد و نالۀ حسود در آتش! فَفِي النَّارِ لَهُمْ فيها زَفيرٌ وَ شَهيقٌ!

***
از وزنه‌بردارها باید بپرسیم وقتی وزنه رو روی سرتون نگه می‌دارید چجوری نفس می‌کشید؟
یا اصلا میشه نفس کشید؟
اونی که وزنه سنگین رو حمل میکنه به چه هنّ و هنّی می‌افته و نفسش بالا نمیاد و میگه زود باشین کمکم کنید این وزنه رو بگیرید بذارید زمین تا من بتونم یه نفس راحتی بکشم! این حمل بار به حامل اون فشاری میاره که یکی از آثارش رو میشه در نوع نفس کشیدن، دید و شنید:
«ازدفر فلان كذا: إذا تحمّله بمشقّة فتردّد فيه نفسه»
این واژه زفر اشاره به همین داره که حمل بار آیت اگه بدون نیابت از طرف نور باشه، شدنی نیست!
بدون حمایت نورانی قلب، سرنوشت شومی که برای اهل نار در جهنم توصیف شده، پیش میاد.
اینجاست که بحث کوله و کوله پشتی به فریاد اهل یقین می‌رسه که آخه لازم نیست با تدبیر خودت با آیات برخورد کنی تا کار به این جاها برسه که به نفس‌نفس بیفتی «زفر»!
آل محمد ع با آشکار کردن معالم ربانی برای ما [آیه زیبای سیر] برای حمل بار سنگین آیات، کار رو راحت کردن و ما رو تنها نذاشتن و جفتی بنام نور ولایت برای مدیریّت نار آیت تعریف کردن که اینجوری میشه از پسِ آیات برآمد و این زوج، کفو هم خواهند بود و اهل یقین فقط کافیه با یاد معالم ربانی و به نیابت از او و مثل او و با کلید او برای باز کردن قفل آیت اقدام نمایند، اینجوری می‌بینند که چقدر راحت گرههای زندگی باز می‌شود، حتی اگر هفت درِ بسته پیش رو داشته باشی و از پشت سر هم مجبور به ارتکاب گناه شوی، باز هم برهان رب اشاره می‌کند و به تو می‌گوید چه باید بنمایی:
«وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها
لَوْ لا أَنْ رَأى‏ بُرْهانَ‏ رَبِّهِ‏
 كَذلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشاءَ
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصينَ»!
زفر اون حالت تحمل آیت است، بی‌یاد معالم ربانی برای اهل شک، و وصف آن و تصور اینکه این همه اعمال سوء در پرونده اعمال را کی میخواد حمل و هضم کنه، خودش نفسها رو در سینه حبس و قطع می‌نماید تا چه رسد که این داستان، خلود و جاودانگی هم در جهنم داشته باشد.
ببین داستان حضرت یوسف ع چقدر زیباست …
طبق این آیه ما باید بفهمیم که برهان رب ما برای ما در مورد آیتی که به ما عرضه شده چیست و ما باید چکار کنیم تا کشف سوء شود و از عباد مخلص شویم.
+ «بره – برهان»
کافیه چشمت به اون برهان بیفته، دیگه زفیر که بماند، جیکّت هم در دل آیات در نمیاد!
چون همه چیزو دیگه فهمیدی!
فهمیدی که در این داستان، چه ماموریتی داری!
هم اینکه آیت بنام تو عرضه شده و مال خودته!
از عیبت خبر میده!
اصلا درمانِ همین عیب توست!
ناری است که با نور توام است!
اگه با یاد معالم ربانی جلو بری به نورش هم میرسی!
و وقتی به نور رسیدی حالا با نور ولایت، کفو آیت میشی و این کفو همونجا ثمر میده و لولو و مرجان و ولدان مخلدون تولید میکنه و این اعمال صالح نورانی، مدارک با ارزشی برای اثبات حقانیت معالم ربانی است لذا چون حالا تو مدرک با ارزش تولید کردی، میشی با ارزش و باید با تشریفات خاصی ببرنت بسوی بهشت جاویدان «وفد».
ببین تمام واژه‌ها ما رو می‌برن که از نزدیک و شرایط بهتر و جدیدتری به وجود با ارزش معالم ربانی پی ببریم و عظمت مُلکی و ملکوتی بی‌انتهای این نور رو نظاره‌گر باشیم و این ارزش فرصتهای آیات است که شرایط رویت این تمثال نورانی را برای قلب ما فراهم می‌نمایند و این همان فرصتهای تولید ولدان مخلدون هستند و راه خلود در بهشت فقط همین آیات هستند و بس!
راهی دیگر برای رسیدن به بهشت نداریم و همه باید این تقدیرات را با یاد معالم ربانی به فوز و فلاح برسانند و عبور از این بیابان خشک و بی‌آب، فقط با قمقمه آب زمزم علوم ربانی آل محمد ع ممکن خواهد بود، لذا برای صحرای عرفات، با خودت تا می‌توانی آب زمزم بردار که آنجا کسی از کسی دستگیری نمی‌تواند بنماید جز یادآوری همین معالم ربانی در دل شرایط که همان برهان نورانی اشارات صاحبان نور است برای نجات و خلاصی از نار آیات.
مفهوم کلی که از این واژه «زفر» باید استنباط کنیم و به دردمون بخوره اینه که:
اگه باری بر دوش حمل کنی که توانشو نداری حتما درمانده میشی و باید زرنگ باشی و حمل این بارهای سنگین رو به اهلش یعنی صاحبان نور منا اهل البیت ع واگذار نمایی [نیابت- مثل] تا برای تو کمک و عون و یار و یاوری باشند که نحوه دسترسی به آرامش رو به قلب تو در دل شرایط در همون لحظه که ساعت وقت «now» اکنون رو نشون میده بصورت یک نکته علمی تفهیم نمایند، ان شاء الله تعالی. «العلم ما یحدث باللیل و النهار»
[سمع – زفر]:
فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ‏
لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ وَ هُمْ فِيها لا يَسْمَعُونَ‏
اگه در دل آیات صدای مافوق رو بشنوی و با قلبت نور قبض و بسط رو درک کنی دیگه براحتی میتونی از پس آیات بربیای و میدونی چکار باید بکنی و دیگه انجام وظیفه و عمل به نور ولایت برای تو سخت نیست و نفس‌نفس نمی‌زنی بلکه خیلی راحت به نور ولایت عمل میکنی و تولید عمل صالح می‌نمایی.
برای اهل شقاوت « الَّذِينَ شَقُوا » که همان اهل شک حسود هستند، چون در نار آیت توقف می‌نمایند « فَفِي النَّارِ » و به نور آیت اقرار به فضل نمی نمایند و لذا گوششان از شنیدن کلام رب – که فعلی است از جانب او بر قلوب، که اهل یقین این نور و ظلمت را دیده و شنیده و می فهمند – ناتوان است « وَ هُمْ فِيها لا يَسْمَعُونَ‏ » و همین باعث می شود با نظر خود، با آیات مواجه شوند و اقدام نمایند و این همه نا آرامی ها، حاصل همین روش نادرست زندگی است و صدای این ناآرامی را از اهل شک با واژه زیبای «زفر» قابل شنیدن و دیدن و حس کردن است « لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ ». اهل شک اگر حسد و بخل را کنار بگذارد و منم‌منم نکند و کلید کج و کوله خودش را دور بیاندازد و با کلید زیبا و طلایی صاحب نور اشاره به قفل درب آیات نماید، فورا برایش باز خواهند شد، اما متاسفانه اینجا از اختیار خود مبنی بر اینکه رو به نور کند و پشت به تاریکی یا بالعکس، سوء استفاده نموده و عمدا گناه را بر نور ولایت برای تسکین حال ترجیح می دهد و این موجب توقف در نار آیت و عدم دسترسی به نور ولایت در جوف همین آیت می شود و این یعنی در امتحان و فرصت کنکور آیت به پاسخ صحیح نرسیده و خودش شیر و خط میکند و یک گزینه را شانسی میزند! چی جواب در بیاد، دیگه خدا میدونه!
پس ما در بیابان مهلک بحرانهای زندگی، نیاز به کمک کسی داریم که ما را به سلامت از این معبر عبور دهد و به فوز و فلاح و رستگاری برساند، در غیر اینصورت شقاوت و هلاکت حتمی است.