آیین نورانی! سنّت الله!

آیین قبض و بسط! آیین نورانی الهی!
سُنَّتِ نورانی!
مراسم نورانی!
مراسم تکراری نورانی!
مثلا در مورد عید نوروز می‌گوییم:
مراسم نوروز، هر سال طی تشریفات و آیین خاصی تکرار و برگزار می شود.
انتقال نور از خالق به مخلوق هم «آیین‌نامه» و مراسم خاصی داره! اینو واژه «سنن» و عبارت زیبای «سنة الله» به ما یاد میده!
اگه میخوای صاحب نور بشی، اگه میخوای مالک نور بشی، باید این مراسم اجرا بشه! این سنت خداست! «سنّة الله» همینجوریه! این مراسم تکراری همیشه بوده و هست: «قَدْ أَجْرَى اللَّهُ فِيهِمْ سُنَّتَكَ وَ سُنَّةَ الْأَنْبِيَاءِ قَبْلَكَ» «وَ اسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ (نَبِيِّكُمْ) فَإِنَّهَا أَهْدَى السُّنَنِ» «رَدِّ الْأُمُورِ إِلَيْهِمْ وَ الرِّضَا بِمَا قَالُوا».

وظیه ما «احیای سنّت» است، اما چیزی که نمیذاره این مراسم نورانی احیا بشه، فقط حسادته «عُطِّلَتِ السُّنَنُ».
خوشا به حال اونایی که در احیای این آیین نورانی الهی تلاش می‌کنن: «رَحِمَ اللَّهُ خُلَفَائِي … الَّذِينَ يُحْيُونَ سُنَّتِي وَ يُعَلِّمُونَهَا عِبَادَ اللَّهِ … الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ حَدِيثِي وَ سُنَّتِي ثُمَّ يُعَلِّمُونَهَا أُمَّتِي … الَّذِينَ يَأْتُونَ مِنْ بَعْدِي وَ يَرْوُونَ أَحَادِيثِي وَ سُنَّتِي فَيُسَلِّمُونَهَا النَّاسَ مِنْ بَعْدِي»

قبض و بسط نور قلب، همون مراسم و آیین بدون آلترناتیو انتقال علوم نورانی به قلب سلیم است! انگاری نور قلبتو گاز میگیره «سان البعیر الناقة»! از رفتارت معلوم میشه که نور گازت گرفته!
سنّت یعنی روشی که مکرر تجربه کرده‌ای و به این نتیجه رسیده‌ای که درست جواب می‌دهد و تاریکی قلب، با این روش، به نور روشنایی تبدیل می‌شود.
آیین و مراسم نورانی تکراری همیشه همین جوری بوده.
«سُنَّةٌ فِيكُمْ كَسُنَّةِ مَرْيَمَ‏ – سُنَّةٌ فِيكُمْ كَسُنَّةِ مُوسَى ع‏ – سُنَّةٌ فِيكُمْ كَسُنَّةِ سُلَيْمَانَ ع‏».
این کلام نورانی خدا رو که فهمیده باشی، و بهش عمل کنی، هر چند کم باشه، اما بهترین کار رو انجام دادی.
امام سجاد علیه السلام:
«إِنَّ أَفْضَلَ الْأَعْمَالِ عِنْدَ اللَّهِ مَا عُمِلَ بِالسُّنَّةِ وَ إِنْ قَلَّ.
شريفترين اعمال نزد خدا عمل به سنت است اگر چه كم باشد.»

امام علی عليه السّلام:
اَلسُّنَّةُ سُنَّتَانِ
سُنَّةٌ فِي فَرِيضَةٍ اَلْأَخْذُ بِهَا هُدًى وَ تَرْكُهَا ضَلاَلَةٌ
وَ سُنَّةٌ فِي غَيْرِ فَرِيضَةٍ اَلْأَخْذُ بِهَا فَضِيلَةٌ وَ تَرْكُهَا غَيْرُ خَطِيئَةٍ.
سنّت دو سنّت است:
سنّتى در واجب،كه پيروى از آن باعث هدايت و ترك آن باعث ضلالت مى‌شود
و سنّتى در غير واجب،كه پيروى از آن فضيلت است و ترك آن گناه نيست.