«إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً»
«سمع – استراق سمع»:
اهل شک میخوان دزدکی گوش کنن!
هر کسی بخواد نورش رو دور بزنه و سلسله مراتب نورانی رو رعایت نکنه،
+ «دلو – سلسله مراتب نورانی!»
کانه او میخواد از آسمان علم ولایت آل محمد ع،
استراق سمع کنه و اینها رو با تيرهاى شهاب، طردشون می‌کنن
«وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً (8)
وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً (9)
و ما بر آسمان دست يافتيم و آن را پر از نگهبانان توانا و تيرهاى شهاب يافتيم.
و در [آسمان‏] براى شنيدن، به كمين مى‌‏نشستيم،
[امّا] اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد، تير شهابى در كمين خود مى‏‌يابد.

اما راه سمع کلام الله فقط یاد علوم نورانی و ربانی و استعمال این اندیشه در دل شرایط است،
و تنها در اینصورت اهل یقین می‌تواند از نعمت نور علم حکمت در دل شرایط بهره‌مند شود.
پس اهل شک حسود، سارق هستند، چون برای بدست آوردن علوم آل محمد ع،
راهی بجز باب نورانی را در پیش میگیرند «من دون الله».

[حرس – سمع – اسماعیل] :
«لا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى – حَرَساً شَدِيداً»:
وقتی که اینقدر شدیدا از کلام نورانی عالَم بالا و ملکوت، حراست و محافظت میشه،
حالا چجوری میشه که به اهل نور یقین اجازه داده میشه که امة الله شوند،
بطوریکه المسموع من الله می‌شوند؟!
+ «حوا»
+ «عبد الله – امة الله»

یقین اهل یقین به صاحبان نورشان، قلبشان را نورانی می‌کند و اینجوری جواز شنیدن و دیدن نور عالَم بالا را با قلب سلیم خود با یاد ذکر نورانی و استعمال اندیشه‌اش در دل شرایط آیات بدست می‌آورند.
جنّیان مومن گفتند:
«وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ‏ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً»
+ «وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ لا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى‏ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ‏».