حسود، مثل کسی که کک توی تنبونش افتاده، آرام و قرار نداره! كَأَنَّهُمْ إِلى‏ نُصُبٍ يُوفِضُونَ!

«الْإِيفَاضُ‏: الإسراعُ»
و أصله أن يعدو من عليه‏ الْوَفْضَةُ، و هي الكنانة تتخشخش عليه،
(شتر مبتلا به بيمارى پوستى به سرعت مى‌‏دود.)
در زبان فارسی هم میگیم: خِشخِش میکنه یعنی صدای خاصی میده.
حال کسی که به نورش شک داشته و خیانت کرده و حالا فهمیده چه غلطی کرده حال شتری است که به بیماری پوستی «الْوَفْضَةُ» مبتلا شده و حالا از شدت درد و خارش این بیماری آرام و قرار ندارد و مضطرب و سرگردان و بی‌قرار، این سو و آن‌سو می‌دود. در مورد این دویدن با عجله توام با ناآرامی و بی‌قراری این گرگ‌صفتان حسود، عرب از واژه «وفض» استفاده می کنه.
هر كسی به سرنوشت خويش روان‏ و دوان است.
+ «روان»
كَأَنَّهُمْ إِلى‏ نُصُبٍ يُوفِضُونَ قَالَ إِلَى الدَّاعِي يُنَادَوْنَ
اللغة:
قال الزجاج المهطع المقبل ببصره على الشي‏ء لا يزايله و ذلك من نظر العدو
و قال أبو عبيدة الإهطاع الإسراع
زجاج گويد: مهطع آنست كه بديده‌‏اش اقبال بر چيزى كند و چشمش را از آن برنگرداند و اين از نظر دشمن است.
ابو عبيده گويد: اهطاع اسراع و شتاب كردن است.