«سَأَلَ سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْقَائِمَ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى لِنَبِيِّهِ مُوسَى‏
فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً‏
فَإِنَّ فُقَهَاءَ الْفَرِيقَيْنِ يَزْعُمُونَ أَنَّهَا كَانَتْ مِنْ إِهَابِ‏ الْمَيْتَةِ
فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلَامُ
مَنْ قَالَ ذَلِكَ فَقَدِ افْتَرَى عَلَى مُوسَى وَ اسْتَجْهَلَهُ فِي نُبُوَّتِهِ إِنَّهُ مَا خَلَا الْأَمْرُ فِيهَا مِنْ خَصْلَتَيْنِ إِمَّا أَنْ كَانَتْ صَلَاةُ مُوسَى فِيهَا جَائِزَةً أَوْ غَيْرَ جَائِزَةٍ فَإِنْ كَانَتْ جَائِزَةً فِيهَا فَجَازَ لِمُوسَى أَنْ يَكُونَ يَلْبَسُهَا فِي تِلْكَ الْبُقْعَةِ وَ إِنْ كَانَتْ مُقَدَّسَةً مُطَهَّرَةً وَ إِنْ كَانَتْ صَلَاتُهُ غَيْرَ جَائِزَةٍ فِيهَا فَقَدْ أَوْجَبَ أَنَّ مُوسَى لَمْ يَعْرِفِ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ لَمْ يَعْلَمْ مَا جَازَتِ الصَّلَاةُ فِيهِ مِمَّا لَمْ تَجُزْ وَ هَذَا كُفْرٌ
قُلْتُ فَأَخْبِرْنِي يَا مَوْلَايَ عَنِ التَّأْوِيلِ فِيهِمَا
قَالَ إِنَّ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلَامُ كَانَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ
فَقَالَ يَا رَبِّ إِنِّي أَخْلَصْتُ لَكَ الْمَحَبَّةَ مِنِّي وَ غَسَلْتُ قَلْبِي عَمَّنْ سِوَاكَ وَ كَانَ شَدِيدَ الْحُبِّ لِأَهْلِهِ
فَقَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏
فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ‏ أَيِ انْزِعْ حُبَّ أَهْلِكَ مِنْ قَلْبِكَ إِنْ كَانَتْ مَحَبَّتُكَ لِي خَالِصَةً وَ قَلْبُكَ مِنَ الْمَيْلِ إِلَى مَنْ سِوَايَ مَشْغُولًا الْخَبَرَ.»
سعدبن‌عبداللَّه گوید:
از حضرت مهدی ع در مورد آیه: فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ المُقَدَّسِ طُویً پرسیدم،
چون همه‌ی فقها معتقدند که جنس آن‌ها از پوست مردار بوده است».
امام مهدی ع فرمود:
«هرکس چنین حرفی را زده باشد به تحقیق بر موسی ع افترا زده است و او را در نبوّتش زیر سؤال برده است.
اینجا دو صورت امکان دارد:
یا اینکه نماز موسی ع در آن جایز بوده است یا نه، اگر جایز بوده پس برای موسی ع جایز بوده که آن‌ها را در آن مکان بپوشد، هرچند که مکان مقدّس و مطهّری بوده است؛
و اگر نماز در آن جایز نبوده است پس لازم میآید که بگوییم موسی ع حلال و حرام را تشخیص نمیداده و نمی‌دانسته است که نماز در چه چیزی جایز است و در چه چیزی جایز نیست و این کفر است.
سپس گفتم:
«ای مولای من تأویل این دو را برایم بگو»؟
پس فرمود: «موسی ع در یک مکان مقدس قرار داشت، و فرمود:
«خداوندا من محبّت به عشقم را مختص به تو کردم
و قلبم را از هر آنچه که غیر از تو باشد پاک کردم».
و موسی ع آن موقع خانواده‌اش را زیاد دوست داشت.
خداوند به او فرمود:
«فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ یعنی عشق به خانواده‌ات را از قلبت بیرون کن
اگر واقعا عشق تو به من خالص است و قلبت به غیر از من اشتیاقی ندارد».

+ «أَنَّهُ سَأَلَ النَّبِيَّ ص عَنِ الْوَادِ الْمُقَدَّسِ لِمَ سُمِّيَ الْمُقَدَّسَ؟
قَالَ لِأَنَّهُ قُدِّسَتْ فِيهِ الْأَرْوَاحُ وَ اصْطُفِيَتْ فِيهِ الْمَلَائِكَةُ وَ كَلَّمَ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ مُوسى‏ تَكْلِيماً.»
از پیامبر درباره‌ی علّت نامگذاری الْوادِ المُقَدَّسِ پرسش شده،
آن حضرت می‌فرماید:
«مقدّس بودن آن وادی به‌جهت تزکیه و تقدیس روح‌ها در آن مکان
و ارسال ملائکه در آنجا و وقوع تکلّم خداوند با موسی است».

انگاری وقتی با یاد صاحبان نور در دل شرایط حوادث یهو قلبت منور به نور علم میشه، در واقع روحت با آبی که صاحب نورت داره روی سرت میریزه [توی قلبت میریزه] پاک میشه و ملائکه برای رساندن کلام مافوق به این قلب اهل نور یقین برگزیده شده و با این قلوب پاک و مقدس حالا شروع به گپ و گفت می‌کنند. این قلب مقدس همان وادی مقدس است.
+ «کلم – کلمة الله»