بزرگترین قربانیان تاریخ! وَ لِيُمَحِّصَ‏ ما فِي قُلُوبِكُمْ!

بزرگترین قربانیان تاریخ!

حسود، قربانی تمنای خودش می‌شود!
حسود، قربانی تقدیرات شرّی می‌شود که خودخواسته و ایجاد‌کننده آن برای خودش و دیگران است.

دل‌نوشته!
یه روزی با خودم راجع به شرّی که از قِبَل اهل حسادت – اما با رضایت و امضای تقدیرات الهی – برام پیش اومده بود، داشتم فکر میکردم و حسابی مشغول بودم و با خودم کلنجار میرفتم و میگفتم: «ما که خودمون یه عمر زغال فروش بودیم …» چی شد که یهو … «سیاه شدیم؟!» توی همین افکار غوطه ور بودم که یاد مطالبی علمی، رشته افکار غلط و اشتباه و تاریک منو برید و یهو سوسوی نور امید و مژده نورانی، دمید، و نور روشنگر، پرده از رازی حکیمانه برداشت که روشنایی این مطلب علمی نه تنها قلب مرا فرا گرفت که شک ندارم هر خواننده‌ی با قلب سلیمی، با شنیدن این جواب علمی، قلبش مالامال از نور نگاه عالَم بالا خواهد شد.
قصه، قصه تمحیص ذنوب است!
«محص» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
«مَحَصَ‏ الذّهبَ بِالنّار: طلا را با آتش گداخت تا تقلب آن گرفته شود.»،
«أَمْحَصَ‏ من المرض: از بيمارى بهبودى يافت.»
«أَمْحَصَتِ الشمسُ: خورشيد از كسوف درآمد و آشكار شد.»، «filtration»
«وَ لِيُمَحِّصَ‏ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا»
«وَ لِيُمَحِّصَ‏ ما فِي قُلُوبِكُمْ»
امام حسین علیه اسلام:
«إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ‏ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ.
براستى كه مردم گوش به فرمان و پيرو دنيايند، و عقيده و آئين چون لعابى بر سر زبان آنان مى‌‏باشد كه تا زندگيشان روبراه است آن را مى‏‌چرخانند، و چون به گرفتارى آزموده شوند افراد ديندار كم شوند.»

قصه غربال قلوب است!
«وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً»…
حقیقت امر این است که گرچه حسود با خدعه و نیرنگ، توانست دیرزمانی ، گرگی در لباس میش، پنهان باشد و خود را در آغوش غافل ما جای داده باشد و طی این مدت به خواسته‌های ناجوانمردانه خود رسیده باشد، اما تمام این فرایند در دل تقدیرات ذات اقدس الهی صورت گرفت بی آنکه ما مطلع شویم و با خبر گردیم که خطر بیخ گوشه ما لانه کرده و مار درون آستین مخفی شده و چنبره زده تا در فرصت مناصب زهر مهلک حسادتش را تزریق نماید. گرچه در مُلک، نیش خودش را زد اما ورود به حریم نورانی امن قلب اهل نور برای جز اهل نور، ممنوع است و او هرگز به قلب و آخرت ما ضرر نمی‌تواند بزند.
در واقع او به دنیای ما ضرر زد! اما باید بداند که ما هم به آخرت او ضرر زده‌ایم!

پس داستان زیبایی است که شخص حسود، با تلاش برای رسیدن به تمنای خودش که همانا ضرر رساندن به دنیای اهل نور است، اول خودش قربانی تمنا و حسادت خودش می شود «اشتباه مرگبار» و شیطان او را به عضویت خودش می پذیرد و حالا قربانی اهداف پلید شیطان نیز میگردد و در حقیقت چون همه چیز زیر نگین تقدیرات الهی صورت میگیرد، میتوان گفت که حسود منظور، قربانی تقدیرات سوئی شد که خودخواسته بود. ماحصل این فرایند برای اهل نور، گرچه ظاهرش شرّ و ناخوشایند است اما بسیار پربار و درمانگر و تربیت‌کننده است «لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ». پاکی و خلاصی از همان چیزی که خودم با عنوان «یک عمر زغال فروشی» عنوان کردم، راهی جز این شخصیت برای قربانی شدن ندارد! حسود، قربانی شد تا چیزی گیرِ اهل نور بیاید! و آن چیز با ارزش و با اهمیت، چیزی نیست جز تمحیص ذنوب و گناهانی که به غیر از این داستان، راه دیگری در دایره حکمت ذات اقدس الهی برایش وجود نداشت. و این از اصول و اسراری است که فقط قلب سلیم، با صبر بر رضایت به تقدیر شرّی که علتش را نمی‌داند، نهایتا در یک فرصت مناسب که زمانش را خود خدا می‌داند و بس، متوجه حکمت تقدیرات شرّ خدا در مورد خودش می‌شود و آنجاست که با خودش می‌گوید: «ثبت با سند برابر است!» و چقدر این داستان تهمتی که زده شد، بجا و سازنده و پاک کننده بود! «وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۴۳)
و هر گونه كينه‌‏اى را از سينه‏‌هايشان مى‏‌زداييم. از زير [قصرهاى‏]شان نهرها جارى است، و مى‌‏گويند: «ستايش خدايى را كه ما را بدين [راه‏] هدايت نمود، و اگر خدا ما را رهبرى نمى‏‌كرد ما خود هدايت نمى‏‌يافتيم. در حقيقت، فرستادگانِ پروردگارِ ما حق را آوردند.» و به آنان ندا داده مى‌‏شود كه اين همان بهشتى است كه آن را به [پاداش‏] آنچه انجام مى‏‌داديد ميراث يافته‌‏ايد.»