امام سجاد علیه السلام:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،
وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا کرْبَ السِّیاقِ،
وَ جَهْدَ الْأَنِینِ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ‏ التَّراقِی، «وَ قِیلَ مَنْ راقٍ‏»،
وَ تَجَلَّى مَلَک الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُیوبِ،
وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَایا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ،
وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ کأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ،
وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الْآخِرَةِ رَحِیلٌ وَ انْطِلَاقٌ،
وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِی الْأَعْنَاقِ،
وَ کانَتِ الْقُبُورُ هِی الْمَأْوَى إِلَى مِیقَاتِ یوْمِ التَّلَاقِ،
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،
وَ بَارِک لَنَا فِی حُلُولِ دَارِ الْبِلَى،
وَ طُولِ الْمُقَامَةِ بَینَ أَطْبَاقِ الثَّرَى،
وَ اجْعَلِ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ الدُّنْیا خَیرَ مَنَازِلِنَا،
وَ افْسَحْ لَنَا بِرَحْمَتِک فِی ضِیقِ مَلَاحِدِنَا،
وَ لَا تَفْضَحْنَا فِی حَاضِرِی الْقِیامَةِ بِمُوبِقَاتِ آثَامِنَا.
وَ ارْحَمْ بِالْقُرْآنِ فِی مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَیک ذُلَّ مَقَامِنَا،
وَ ثَبِّتْ بِهِ عِنْدَ اضْطِرَابِ جِسْرِ جَهَنَّمَ یوْمَ الْمَجَازِ عَلَیهَا زَلَلَ أَقْدَامِنَا،
وَ نَوِّرْ بِهِ قَبْلَ الْبَعْثِ سُدَفَ قُبُورِنَا،
وَ نَجِّنَا بِهِ مِنْ کلِّ کرْبٍ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ شَدَائِدِ أَهْوَالِ یوْمِ الطَّامَّةِ
وَ بَیضْ وُجُوهَنَا یوْمَ تَسْوَدُّ وُجُوهُ الظَّلَمَةِ فِی یوْمِ الْحَسْرَةِ وَ النَّدَامَةِ،
وَ اجْعَلْ لَنَا فِی صُدُورِ الْمُؤْمِنِینَ وُدّاً،
وَ لَا تَجْعَلِ الْحَیاةَ عَلَینَا نَکداً.

بارالها بر محمد و آلش درود فرست،
و از برکت قرآن به وقت مردن، سختی جان‌کندن، و دشواری ناله‌کردن را بر ما سهل و آسان فرما،
و نیز به شماره‌افتادن نفس‌ها را در وقتی که جان‌ها به خرخره رسند،
و گفته شود چه کسی معالجه گر است؟
و فرشته مرگ برای قبض روح از پرده‌های نهان آشکار گردد،
و تیرهای وحشتناک فراق را از کمان اجل به سوی جانها پرتاب نماید،
و تلخی شربت مرگ را چون جامی زهرآلوده به کام جانها ریزد،
و کوچ کردن و حرکت ما به جهان دیگر نزدیک شود،
و اعمال هر کس همچون طوقی بر گردنش حلقه زند،
و قبرها آرامگاهمان تا به وقت قیامت شوند.
بار الها بر محمد و آلش درود فرست،
و ورود ما را به خانه پوسیدگی، و طول اقامت ما را در طبقات خاک بر ما مبارک گردان،
و گورها را پس از جدایی از دنیا، بهترین منازلمان قرار ده،
و به رحمتت تنگی لحدها را برای ما گشاده فرما،
و در برابر حاضرانِ عرصه قیامت، به گناهان هلاک‌کننده‌مان رسوایمان مکن،
و از برکت قرآن به وقت صف بستن در محضرت بر ذلّت ما رحم آور،
و به هنگام لرزش صراط در روز عبور از آن قدم‌های ما را از لغزش استوار ساز،
و پیش از برپا شدن قیامت، تاریکی قبرهای ما را به آن نور بخش،
و از هر گونه‌اندوه روز قیامت و دشواری ترسهای آن روز سخت نجاتمان ده، 
و در آن روز که صورت ستم‌پیشگان سیاه شود، که روز اندوه و ندامت است،
چهره‌های ما را سپید گردان،
و از ما در قلوب مؤمنان دوستی قرار بده،
و زندگی را بر ما سخت مکن.