امام صادق عليه السّلام:
عَنْ يَزِيدَ بْنِ سَلِيطٍ اَلزَّيْدِيِّ قَالَ : 
لَقِينَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي طَرِيقِ مَكَّةَ وَ نَحْنُ جَمَاعَةٌ فَقُلْتُ لَهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي أَنْتُمُ اَلْأَئِمَّةُ اَلْمُطَهَّرُونَ وَ اَلْمَوْتُ لاَ يَعْرَى مِنْهُ أَحَدٌ فَأَحْدِثْ إِلَيَّ شَيْئاً أُلْقِيهِ إِلَى مَنْ يَخْلُفُنِي
فَقَالَ لِي نَعَمْ هَؤُلاَءِ وُلْدِي وَ هَذَا سَيِّدُهُمْ وَ أَشَارَ إِلَى اِبْنِهِ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ فِيهِ عِلْمُ اَلْحُكْمِ وَ اَلْفَهْمُ وَ اَلسَّخَاءُ وَ اَلْمَعْرِفَةُ بِمَا يَحْتَاجُ اَلنَّاسُ إِلَيْهِ فِيمَا اِخْتَلَفُوا فِيهِ مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ وَ فِيهِ حُسْنُ اَلْخُلُقِ وَ حُسْنُ اَلْجِوَارِ وَ هُوَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ فِيهِ أُخْرَى هِيَ خَيْرٌ مِنْ هَذَا كُلِّهِ فَقَالَ لَهُ أَبِي وَ مَا هِيَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي قَالَ يُخْرِجُ اَللَّهُ تَعَالَى مِنْهُ غَوْثَ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ وَ غِيَاثَهَا وَ عَلَمَهَا وَ نُورَهَا وَ فَهْمَهَا وَ حُكْمَهَا خَيْرَ مَوْلُودٍ وَ خَيْرَ نَاشِئٍ يَحْقُنُ اَللَّهُ بِهِ اَلدِّمَاءَ وَ يُصْلِحُ بِهِ ذَاتَ اَلْبَيْنِ وَ يَلُمُّ بِهِ اَلشَّعَثَ وَ يَشْعَبُ بِهِ اَلصَّدْعَ وَ يَكْسُو بِهِ اَلْعَارِيَ وَ يُشْبِعُ بِهِ اَلْجَائِعَ وَ يُؤْمِنُ بِهِ اَلْخَائِفَ وَ يُنْزِلُ بِهِ اَلْقَطْرَ وَ يَأْتَمِرُ لَهُ اَلْعِبَادُ خَيْرَ كَهْلٍ وَ خَيْرَ نَاشِئٍ يُبَشَّرُ بِهِ عَشِيرَتُهُ قَبْلَ أَوَانِ حُلُمِهِ قَوْلُهُ حُكْمٌ وَ صَمْتُهُ عِلْمٌ يُبَيِّنُ لِلنَّاسِ مَا يَخْتَلِفُونَ فِيهِ
قَالَ فَقَالَ أَبِي
بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي فَيَكُونُ لَهُ وَلَدٌ بَعْدَهُ
قَالَ نَعَمْ ثُمَّ قَطَعَ اَلْكَلاَمَ
قَالَ يَزِيدُ 
ثُمَّ لَقِيتُ أَبَا اَلْحَسَنِ يَعْنِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ بَعْدُ فَقُلْتُ لَهُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي إِنِّي أُرِيدُ أَنْ تُخْبِرَنِي بِمِثْلِ مَا أَخْبَرَ بِهِ أَبُوكَ 
قَالَ فَقَالَ كَانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي زَمَنٍ لَيْسَ هَذَا مِثْلَهُ
قَالَ يَزِيدُ فَقُلْتُ مَنْ يَرْضَى مِنْكَ بِهَذَا فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اَللَّهِ
قَالَ فَضَحِكَ ثُمَّ قَالَ أُخْبِرُكَ يَا أَبَا عُمَارَةَ أَنِّي خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي فَأَوْصَيْتُ فِي اَلظَّاهِرِ إِلَى بَنِيَّ وَ أَشْرَكْتُهُمْ مَعَ عَلِيٍّ اِبْنِي وَ أَفْرَدْتُهُ بِوَصِيَّتِي فِي اَلْبَاطِنِ
وَ لَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي اَلْمَنَامِ وَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ مَعَهُ وَ مَعَهُ خَاتَمٌ وَ سَيْفٌ وَ عَصاً وَ كِتَابٌ وَ عِمَامَةٌ فَقُلْتُ لَهُ مَا هَذَا فَقَالَ أَمَّا اَلْعِمَامَةُ فَسُلْطَانُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا اَلسَّيْفُ فَعِزَّةُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا اَلْكِتَابُ فَنُورُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا اَلْعَصَا فَقُوَّةُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا اَلْخَاتَمُ فَجَامِعُ هَذِهِ اَلْأُمُورِ
ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
وَ اَلْأَمْرُ يَخْرُجُ إِلَى عَلِيٍّ اِبْنِكَ
قَالَ ثُمَّ قَالَ يَا يَزِيدُ 
إِنَّهَا وَدِيعَةٌ عِنْدَكَ
فَلاَ تُخْبِرْ بِهَا إِلاَّ عَاقِلاً أَوْ عَبْداً اِمْتَحَنَ اَللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ أَوْ صَادِقاً
وَ لاَ تَكْفُرْ نِعَمَ اَللَّهِ تَعَالَى
وَ إِنْ سُئِلْتَ عَنِ اَلشَّهَادَةِ فَأَدِّهَا
فَإِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ 
إِنَّ اَللّٰهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا اَلْأَمٰانٰاتِ إِلىٰ أَهْلِهٰا 
وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: 
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهٰادَةً عِنْدَهُ مِنَ اَللّٰهِ 
فَقُلْتُ وَ اَللَّهِ مَا كُنْتُ لِأَفْعَلَ هَذَا أَبَداً
قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ثُمَّ وَصَفَهُ لِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ 
عَلِيٌّ اِبْنُكَ اَلَّذِي يَنْظُرُ بِنُورِ اَللَّهِ وَ يَسْمَعُ بِتَفْهِيمِهِ وَ يَنْطِقُ بِحِكْمَتِهِ يُصِيبُ وَ لاَ يُخْطِئُ وَ يَعْلَمُ وَ لاَ يَجْهَلُ قَدْ مُلِئَ حُكْماً وَ عِلْماً وَ مَا أَقَلَّ مُقَامَكَ مَعَهُ إِنَّمَا هُوَ شَيْءٌ كَأَنْ لَمْ يَكُنْ
فَإِذَا رَجَعْتَ مِنْ سَفَرِكَ فَأَصْلِحْ أَمْرَكَ وَ اُفْرُغْ مِمَّا أَرَدْتَ فَإِنَّكَ مُنْتَقِلٌ عَنْهُ وَ مُجَاوِرٌ غَيْرَهُ
فَاجْمَعْ وُلْدَكَ وَ أَشْهِدِ اَللَّهَ عَلَيْهِمْ جَمِيعاً وَ كَفىٰ بِاللّٰهِ شَهِيداً
ثُمَّ قَالَ يَا يَزِيدُ إِنِّي أُوخَذُ فِي هَذِهِ اَلسَّنَةِ وَ عَلِيٌّ اِبْنِي سَمِيُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ سَمِيُّ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ أُعْطِيَ فَهْمَ اَلْأَوَّلِ وَ عِلْمَهُ وَ نَصْرَهُ وَ رِدَاءَهُ
وَ لَيْسَ لَهُ أَنْ يَتَكَلَّمَ إِلاَّ بَعْدَ هَارُونَ بِأَرْبَعِ سِنِينَ
فَإِذَا مَضَتْ أَرْبَعُ سِنِينَ فَسَلْهُ عَمَّا شِئْتَ يُجِبْكَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى.
يزيد بن سليط‍‌ زيدى گفت:
در راه مكه با گروهى خدمت حضرت صادق عليه السّلام رسيديم،
عرض كردم پدر و مادرم فدايت،شما پيشوايان پاك نهاد هستيد هيچ كس را از مرگ گريزى نيست مرا مفتخر به شناختن امام بعد از خود بنما تا به بازماندگان خود سفارش كنم.
فرمود:بسيار خوب اينها فرزندان منند.
اين (اشاره بموسى بن جعفر نمود) سرور آنها است او گنجينه علم و درك و معرفت است در مورد آنچه مردم نياز داشته باشند و در اختلافات دينى او داراى امتياز حسن خلق و خوش معاشرتى است و يكى از درهاى بين مردم و خداست،
در او يك امتياز ديگرى است كه از همه اينها بهتر است.
پدرم گفت:آقا بفرمائيد آن امتياز چيست‌؟
فرمود از او بوجود مى‌آيد فريادرس و پناه اين امت و گنجينه علم و نور و درك و حكمت،بهترين فرزندى است كه سبب جلوگيرى از خونريزى مى‌شود و اختلاف بوسيله او رفع ميگردد باعث اتحاد و اجتماع مى‌شود.خدا بوسيله او برهنگان را ميپوشاند و گرسنگان را سير ميكند و وحشت‌زده‌ها ايمن ميشوند سبب نزول باران ميگردد بهترين موجودى است كه خداوند فاميل او را قبل از بالغ شدن او بشارت ميدهد.رهنماى مردم است سخنش حكمت و خاموشى او علم است،جواب‌گوى تمام مسائل اختلافى مردم است.
پدرم گفت:آقا مگر بعد از خود فرزندى خواهد داشت
فرمود بلى ديگر دنباله سخن خود را قطع نمود.
يزيد گفت بعدها خدمت موسى بن جعفر عليه السّلام رسيده گفتم:پدر و مادرم فدايت مايلم همان طور كه پدرت از جانشين خود مرا مطلع نمود شما نيز مرا مفتخر بشناسائى جانشين بگردانى
فرمود: زمان پدرم مثل حالا نبود.
گفتم: لعنت خدا بر كسى باد كه بهمين مقدار از فرمايش شما قانع شود
امام خنديد سپس فرمود:
ابو عماره وقتى از منزل خود خارج شدم در ظاهر وصيت بتمام فرزندانم نمودم و آنها را با فرزندم علي شريك كردم ولى وصيت امامت را پنهانى باو كردم.
پيغمبر اكرم و امير المؤمنين عليهما السّلام را در خواب ديدم كه در دست خود انگشترى با شمشير و عصا و كتاب و عمامه‌اى داشتند عرضكردم اينها چيست.
فرمود:عمامه سلطنت خداست و شمشير عزت او،اما كتاب نور خداى بزرگ است،عصا نيروى خداست،انگشتر مجموع اين امور است.
سپس پيامبر اكرم فرمود:
امامت متعلق به فرزندت على است.
بعد بمن فرمود
يزيد اين جريان را بعنوان امانت در اختيار تو ميگذارم مبادا به هر كس كه رسيدى بگوئى مگر كسى كه آراسته بزيور عقل يا مؤمنى آزموده يا شخصى پاكنهاد باشد كفران نعمت خدا را نكنى اگر تو را بعنوان گواه بر اين مطلب خواستند گواهى بده خداوند در قرآن كريم ميفرمايد:
« إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ يَأْمُرُكُمْ‌ أَنْ‌ تُؤَدُّوا اَلْأَمٰانٰاتِ‌ إِلىٰ‌ أَهْلِهٰا».
باز ميفرمايد:
«وَ مَنْ‌ أَظْلَمُ‌ مِمَّنْ‌ كَتَمَ‌ شَهٰادَةً‌ عِنْدَهُ‌ مِنَ‌ اَللّٰهِ‌».
عرضكردم بخدا هرگز چنين كارى نميكنم.
فرمود:
پيغمبر اكرم شروع كرد به تعريف كردن از فرزندم و فرمود:
فرزندت على به نور خدا مى‌بيند و به راهنمائى او درك ميكند و به علم خدا سخن ميگويد.
اشتباهى از او سر نميزند. عالم است. از نادانى فاصله دارد. گنجينه‌اى از دانش و داورى است.
تو بزودى از او جدا خواهى شد چاره‌اى نيست، وقتى از اين سفر برگشتى خود را آماده كن و هر چه مايلى انجام ده كه از دنيا خواهى رفت و بسراى ديگر ميروى، فرزندانت را جمع كن و خدا را گواه بر آنها بگير خدا كافى است.
فرمود:
يزيد مرا امسال ميگيرند پسرم على كه هم نام با على بن ابى طالب و على بن الحسين است داراى درك و دانش على و نصرت و رداى او است و نبايد تا چهار سال پس از هارون الرشيد سخن بگويد.
بعد از چهار سال هر چه ميخواهى از او بپرس جوابت را انشا اللّٰه خواهد داد.