Paying salary!
Who is in charge of paying my salary?
In accordance with the employment act,
your employer must pay your salary.
«إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ»
چه کسی به زنبوران عسل بابت تولید عسل، حقوق می‌دهد؟!
متولی پرداخت حقوق من چه کسی است؟
+ «نور رایگان!»
+ «پاداش نورانی! لیزینگ نور!»
«سئل» + «اجر»
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى
اجر صاحبان نور، با خداست!
اهل نور، رابطه‌ی خودشونو با صاحبان نور حفظ میکنن!
به این میگن مودت فی القربی!
اهل نور: اهل المودة!
«مودّت، اجر رسالت!»
وظیفه‌ی ما اینه:
فقط رابطه خودمونو با نورمون قطع نکنیم!
هیچ اجر و مزد و پاداشی لازم نیست به صاحبان نور بدهیم!
اهل حسادت، رابطه خودشونو با صاحبان نور، قطع میکنن!
اینجوری در حق خودشون ظلم میکنن:
«أَنَّ مَنْ بَخِلَ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ»
+ «بخل»: بخل، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
نور، به حسود، عاریه داده می‌شود و حسود با وجود رسیدن به نور علم صاحبان نور «لقط»، متاسفانه هنگام عرضه آیت و بهنگام عمل، سخاوتمندانه از این علوم نورانی خرج نمیکند و بخل و حسد خود را بکار می‌بندد و این همان لحظه اشتباه مرگبار پشت کردن به نور و بدنبال تمناهای خود رفتن است.
این قطع رابطه با نور، یعنی ادا ننمودن اجر رسالت حسود!
[سورة الشورى (۴۲): الآيات ۲۱ الى ۲۵]
ذلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى
وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (۲۳)
اين همان [پاداشى] است كه خدا بندگان خود را كه ايمان آورده
و كارهاى شايسته كردهاند [بدان] مژده داده است.
بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى درباره خويشاوندان.»
و هر كس نيكى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد]، براى او در ثواب آن خواهيم افزود.
قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است.
امام حسن علیه السلام:
فَلَمَّا مَنَّ اللَّهُ عَلَیْکُمْ بِإِقَامَهًِْ الْأَوْلِیَاءِ بَعْدَ نَبِیِّکُمْ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ
الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً
وَ فَرَضَ عَلَیْکُمْ لِأَوْلِیَائِهِ حُقُوقاً أَمَرَکُمْ بِأَدَائِهَا لِیَحِلَّ لَکُمْ مَا وَرَاءَ ظُهُورِکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَ أَمْوَالِکُمْ وَ مَأْکَلِکُمْ وَ مَشْرَبِکُمْ وَ یُعَرِّفَکُمْ بِذَلِکَ الْبَرَکَهًَْ وَ النَّمَاءَ وَ الثَّرْوَهًَْ وَ لِیَعْلَمَ مَنْ یُطِیعُهُ مِنْکُمْ بِالْغَیْبِ
وَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی
قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی
فَاعْلَمُوا أَنَّ مَنْ بَخِلَ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ إِنَّ اللهَ هُوَ الْغَنِیُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَیْهِ.
وقتی خداوند منّت نهاد بر شما به تعیین ائمّه (علیهم السلام) فرمود:
امروز، دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به‌عنوان آیین [جاودان] شما پذیرفتم.
برای امامان حقوقی بر شما لازم نموده و دستور داده است که آن حقوق را ادا کنید؛ تا زناشویی و اموال و خوردن و آشامیدن شما حلال باشد و وعده‌ی برکت و افزایش و ثروت به شما داده تا ببیند چه کسی در پنهانی مطیع اوست،
در قرآن فرموده است:
قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا المَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی.
توجّه داشته باشید هرکس بخل ورزد، نسبت به خود بخل کرده است و خداوند بی‌نیاز است و شما همه نیازمندید.
قالَ لَوْ شِئْتَ لاتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْراً
[موسى] گفت:
«اگر مىخواستى [مىتوانستى] براى آن مزدى بگيرى!
موسی ع در داستان زیبایش با جناب خضر ع نکات مهمی آموزش می‌دهد.
یکی از آن موارد مهم آنجاست که تظاهر می‌دهند که اهل نور باید به تأسّی از صاحبان نور خود، فقط مجری اوامر و نواهی الهی باشند و خواهان اجر و مزد و حقوق از کسی یا کسانی که در ماموریت خود با آنها مواجه می‌شوند، نباشند (گرچه از آنها بدی ببینند!) که در اینصورت رابطه نورانی آنها با عالَم بالا قطع می‌شود.
در واژه زیبای «عبد – عبادت» گفته شد که عبادت یعنی راه‌سازی و ایجاد ارتباط با کسی که عمدا رابطه‌ی خودشو با تو قطع میکنه و این مقاله اضافه میکنه که تو نباید بابت این راه‌سازی از کسی که ماموریت داری بین خونه‌ی خودت و خونه او، جاده اتوبان بسازی، بابت این راه‌سازی اجر و مزدی طلب کنی، بلکه با قلبت وقتی فهمیدی چه وظیفه‌ای نسبت به آن شخص- که با اصطلاح «یتیم بداخلاق» از او یاد میکنیم- داری، چیزی نخواهی! نظر موسی ع ظاهرا این بود که از طرف مقابل بابت عبادتی که میکنیم، اجر و مزدی طلب نماییم! اما جناب خضر ع آموزش می‌دهند که اجر ما بازاء اعمال عبادی که انجام می‌دهیم، با خدای ماست نه با هیچ‌کس دیگر! اگه این فکر اشتباه، توی قلبت خطور کنه، از تاریکی قلبت میفهمی داره رابطه با نور، کمرنگ میشه، لذا فورا استغفار کن و به خدای خودت بگو که از این تاریکی که کلام لطیف خدا برای فهماندن همین اشتباه تو بوده، متوجه شدی و تغییر نظر دادی و راضی به تقدیر و ماموریت خود شدی، و حاضری رایگان جاده‌سازی کنی، و چشم امید به اجر و مزد فقط به دست خدای مهربان خود داری.
بدون فهم قبض و بسط قلبی، اصلا نه میشه خدا رو شناسایی نمود و نه متوجه امر و نهی خدا شد و بالطبع اصلا اصلاح و تربیتی صورت نخواهد گرفت و هیچ حسدی درناژ نخواهد شد و این بیماری بدخیم حسادت اگر در دوران مهلت و فرصت عمری که داده میشه، درمان نشه، عاقبت شومی در انتظار اهل حسادتی که تن به نور ولایت نمی‌دهند خواهد بود.
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۷۶ الى ۸۲]
فَانْطَلَقا حَتَّى إِذا أَتَيا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَما أَهْلَها
فَأَبَوْا أَنْ يُضَيِّفُوهُما
فَوَجَدا فِيها جِداراً يُرِيدُ أَنْ يَنْقَضَّ فَأَقامَهُ
قالَ لَوْ شِئْتَ لاتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْراً (۷۷)
پس رفتند تا به اهل قريهاى رسيدند.
از مردم آنجا خوراكى خواستند، و[لى آنها] از مهمان نمودن آن دو خوددارى كردند.
پس در آنجا ديوارى يافتند كه مىخواست فرو ريزد، و [بنده ما] آن را استوار كرد.
[موسى] گفت: «اگر مىخواستى [مىتوانستى] براى آن مزدى بگيرى.»
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۸۸ الى ۹۰]
أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرى لِلْعالَمِينَ (۹۰)
اينان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده است؛ پس به هدايت آنان اقتدا كن.
بگو: «من، از شما هيچ مزدى بر اين [رسالت] نمىطلبم.
اين [قرآن] جز تذكرى براى جهانيان نيست.»
[سورة يونس (۱۰): الآيات ۷۱ الى ۷۳]
فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۷۲)
«و اگر روى گردانيديد، من مُزدى از شما نمىطلبم. پاداش من جز بر عهده خدا نيست، و مأمورم كه از گردننهندگان باشم.»
[سورة هود (۱۱): الآيات ۲۹ الى ۳۱]
وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالاً إِنْ أَجرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ لكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ (۲۹)
«و اى قوم من، بر اين [رسالت،] مالى از شما درخواست نمىكنم. مُزد من جز بر عهده خدا نيست. و كسانى را كه ايمان آوردهاند طرد نمىكنم. قطعاً آنان پروردگارشان را ديدار خواهند كرد، ولى شما را قومى مىبينم كه نادانى مىكنيد.»
[سورة هود (۱۱): الآيات ۵۰ الى ۶۰]
يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَ فَلا تَعْقِلُونَ (۵۱)
«اى قوم من، براى اين [رسالت] پاداشى از شما درخواست نمىكنم. پاداش من جز بر عهده كسى كه مرا آفريده است، نيست. پس آيا نمىانديشيد؟»
[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۵۱ الى ۶۰]
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً (۵۷)
بگو: «بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم،
جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.»
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۰۵ الى ۱۲۲]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ (۱۰۹)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۲۳ الى ۱۴۰]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ (۱۲۷)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۴۱ الى ۱۵۹]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ (۱۴۵)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۶۰ الى ۱۷۵]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ (۱۶۴)
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۱۷۶ الى ۱۹۱]
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمينَ (۱۸۰)
[سورة سبإ (۳۴): الآيات ۴۶ الى ۵۰]
قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (۴۷)
بگو: «هر مزدى كه از شما خواستم آن از خودتان! مزد من جز بر خدا نيست، و او بر هر چيزى گواه است.»
[سورة يس (۳۶): الآيات ۲۱ الى ۳۰]
اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (۲۱)
از كسانى كه پاداشى از شما نمىخواهند و خود [نيز] بر راه راست قرار دارند، پيروى كنيد.
[سورة ص (۳۸): الآيات ۸۴ الى ۸۸]
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (۸۶)
بگو: «مزدى بر اين [رسالت] از شما طلب نمىكنم و من از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم [و به خدا نسبت دهم].
[سورة الطور (۵۲): الآيات ۲۹ الى ۴۰]
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (۴۰)
آيا از آنها مزدى مطالبه مىكنى و آنان از [تعهّد اداى] تاوان گرانبارند؟
[سورة القلم (۶۸): الآيات ۴۶ الى ۵۲]
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (۴۶)
آيا از آنان مزدى درخواست مىكنى، و آنان خود را زير بار تاوان، گرانبار مىيابند؟
و تو بر اين كار پاداشى از آنان نمىخواهى!
[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۱۰۳ الى ۱۰۷]
وَ ما أَكْثَرُ النَّاسِ وَ لَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ (۱۰۳)
و بيشتر مردم -هر چند آرزومند باشى- ايمانآورنده نيستند.
وَ ما تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ
إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ (۱۰۴)
و تو بر اين [كار] پاداشى از آنان نمىخواهى.
آن [قرآن] جز پندى براى جهانيان نيست.
وَ كَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُونَ (۱۰۵)
و چه بسيار نشانهها در آسمانها و زمين است كه بر آنها مىگذرند در حالى كه از آنها روى برمىگردانند.
وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ (۱۰۶)
و بيشترشان به خدا ايمان نمىآورند جز اينكه [با او چيزى را] شريك مىگيرند.
أَ فَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غاشِيَةٌ مِنْ عَذابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (۱۰۷)
آيا ايمنند از اينكه عذاب فراگير خدا به آنان دررسد، يا قيامت -در حالى كه بىخبرند- بناگاه آنان را فرا رسد؟
خدا پاداش شما را مىدهد!
[سورة محمد (۴۷): الآيات ۳۶ الى ۳۸]
إِنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَ لا يَسْئَلْكُمْ أَمْوالَكُمْ (۳۶)
زندگى اين دنيا لهو و لعبى بيش نيست،
و اگر ايمان بياوريد و پروا بداريد [خدا] پاداش شما را مىدهد و اموالتان را [در عوض] نمىخواهد.
إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ (۳۷)
اگر [اموال] شما را بخواهد و به اصرار از شما طلب كند بخل مىورزيد، و كينههاى شما را برملا مىكند.
ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ يَبْخَلُ وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّما يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ (۳۸)
شما همان [مردمى] هستيد كه براى انفاق در راه خدا فرا خوانده شدهايد. پس برخى از شما بخل مىورزند، و هر كس بخل ورزد تنها به زيان خود بخل ورزيده، و [گرنه] خدا بىنياز است و شما نيازمنديد؛ و اگر روى برتابيد [خدا] جاى شما را به مردمى غير از شما خواهد داد كه مانند شما نخواهند بود.
نظر سحرة فرعون برای دریافت اجر،
قبل از ایمان به موسی ع و بعد از ایمان به موسی ع!
قلب، تا زمانی که از تاریکی به نور هجرت نکنه، خیال میکنه باید از غیر خدا طلب اجر بنماید!
اما وقتی قلب، به نور ولایت و هدایت بینا شد، میفهمه که باید اجرای اوامر نورانی کنه و برای دریافت اجر و مزد و پاداش فقط و فقط چشمش به فضل و کرم آل محمد ع هست و بس!
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۳۱ الى ۵۰]
فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ (۴۱)
و چون ساحران پيش فرعون آمدند، گفتند: «آيا اگر ما غالب آييم واقعاً براى ما مزدى خواهد بود؟»
+ «پندهای نورانی!»
اجر کاراتو از کی درخواست می‌کنی؟!
از خدا یا از مردم؟!
لاَ تَتَصَدَّقْ عَلَى أَعْيُنِ اَلنَّاسِ لِيُزَكُّوكَ
فَإِنَّكَ إِنْ فَعَلْتَ ذَلِكَ فَقَدِ اِسْتَوْفَيْتَ أَجْرَكَ
وَ لَكِنْ إِذَا أَعْطَيْتَ بِيَمِينِكَ فَلاَ تُطْلِعْ عَلَيْهَا شِمَالَكَ
فَإِنَّ اَلَّذِي تَتَصَدَّقُ لَهُ سِرّاً يُجْزِيكَ عَلاَنِيَةً عَلَى رُءُوسِ اَلْأَشْهَادِ
فِي اَلْيَوْمِ اَلَّذِي لاَ يَضُرُّكَ أَنْ لاَ يُطْلِعَ اَلنَّاسَ عَلَى صَدَقَتِكَ
وَ اِخْفِضِ اَلصَّوْتَ إِنَّ رَبَّكَ اَلَّذِي يَعْلَمُ مٰا تُسِرُّونَ وَ مٰا تُعْلِنُونَ
قَدْ عَلِمَ مَا تُرِيدُونَ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلُوهُ
وَ إِذَا صُمْتَ فَلاَ تَغْتَبْ أَحَداً
وَ لاَ تَلْبِسُوا صِيَامَكُمْ بِظُلْمٍ
وَ لاَ تَكُنْ كَالَّذِي يَصُومُ رِئَاءَ اَلنَّاسِ
مُغْبَرَّةً وُجُوهُهُمْ شَعِثَةً رُءُوسُهُمْ يَابِسَةً أَفْوَاهُهُمْ
لِكَيْ يَعْلَمَ اَلنَّاسُ أَنَّهُمْ صَيَامَى
اى پسر جندب!
در حضور مردم صدقه مده كه تو را از نيكان شمارند؛
زيرا اگر چنين خودنمايى كردى مزد خود را به طور كامل دريافت نموده‌اى
[و مزدى از خدا دريافت نخواهى كرد]،
«متولی پرداخت حقوق من چه کسی است؟!»
بلكه سعى كن چنان بذل و بخشش نمايى كه اگر با دست راستت آن بخشش صورت گرفت، دست چپت از آن آگاه نگردد؛
زيرا آن كسى كه به خاطر او پنهانى صدقه مى‌دهى، در روز رستاخيز كه خبردار نبودن مردم از صدقه دادن تو زيانى را متوجّه‌ات نمى‌سازد، در حضور همۀ مردم تو را پاداش دهد.
صدا آهسته دار؛ زيرا پروردگارت نهان و عيان شما را مى‌داند
و درخواست نكرده از درخواستتان آگاه است.
هنگامى كه روزه‌دار هستى از هيچ كس غيبت مكن و روزه‌هايتان را آغشته به ستم مسازيد
و رياكارانه براى جلب توجّه مردم روزه مگيريد
كه رياكاران صورت خود را تيره سازند و موهايشان را ژوليده و لب و دهان را خشكيده
تا مردم را از روزه‌دار بودن خود آگاه نمايند.