[سورة آل‌‏عمران (۳): الآيات ۱۰۲ الى ۱۰۳]
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ
وَ لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۲)
اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد، از خدا آن گونه كه حقّ پرواكردن از اوست، پروا كنيد؛
و زينهار، جز مسلمان نميريد.
وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا
وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ
إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً
وَ كُنْتُمْ عَلى‏ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها
كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (۱۰۳)
و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد؛
و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد: آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد، پس ميان دلهاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شديد؛
و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد.
اين گونه، خداوند نشانه‌‏هاى خود را براى شما روشن مى‏‌كند، باشد كه شما راه يابيد.

امام صادق علیه السلام:
أَبْشِرُوا بِأَعْظَمِ اَلْمِنَنِ عَلَيْكُمْ قَوْلِ اَللَّهِ: 
وَ كُنْتُمْ عَلىٰ شَفٰا حُفْرَةٍ مِنَ اَلنّٰارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهٰا
فَالْإِنْقَاذُ مِنَ اَللَّهِ هِبَةٌ وَ اَللَّهُ لاَ يَرْجِعُ مِنْ هِبَتِهِ.
مژده باد شما را به بزرگترين نعمت خدا بر شما اين آيه:
«بر كنار گودالى از آتش بوديد خداوند از آن شما را نجات داد.»
اين نجات‌بخشى از آتش، لطفى است از جانب خدا
و هرگز خداوند هبه و بخشش خود را بازپس نمی‌گيرد.

+ «فوز – مفازة»
نجات از مهلکه‌ی حسادت و بازی خطرناک با آتش،
و رسیدن به رستگاری و عاقبت به خیری، معجزه‌ای میخواهد!
+ «بازی با آتش!»
+ «شفا»
+ «زلل – زلزله»

امام باقر علیه السلام:
قَالَ عَلِيٌّ ع لِرَسُولِ اللَّهِ ص يَا رَسُولَ اللَّهِ
أَ مِنَّا الْهُدَاةُ أَمْ مِنْ غَيْرِنَا
قَالَ لَا بَلْ مِنَّا الْهُدَاةُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
بِنَا اسْتَنْقَذَهُمُ‏ اللَّهُ‏ مِنْ‏ ضَلَالَةِ الشِّرْكِ‏
وَ بِنَا يَسْتَنْقِذُهُمُ اللَّهُ مِنْ ضَلَالَةِ الْفِتْنَةِ
وَ بِنَا يُصْبِحُونَ‏ إِخْوَاناً بَعْدَ الضَّلَالَةِ.
علي عليه السّلام به پيامبر اكرم عرض كرد
آيا راهنمايان از ما خانواده هستند يا از خانواده ديگرى.
پيامبر اكرم فرمود: نه از ما خانواده هستند تا روز قيامت،
خداوند بواسطه ما خانواده آنها را از بت‌پرستى نجات بخشيده
و بواسطه ما نيز از گمراهى فتنه نجات خواهد بخشيد،
بوسيله ما پس از گمراهى برادر يك ديگر می‌شوند.

امام سجاد علیه السلام:
«وَ إِنَّ أَنْجَاكُمْ مِنْ عَذَابِ اَللَّهِ أَشَدُّكُمْ خَشْيَةً لِلَّهِ»
«و كسى كه از همه بيشتر از عذاب خدا نجات پيدا ميكند،
شخصى است كه ترس از خدا بيشتر داشته باشد.»
عملا از اخم نورانی، حساب ببره و حواسشو جمع کنه و پی به اشتباهش ببره و طلب آمرزش کنه
و با رفتار پسندیده، اشتباهشو جبران کنه! اینجوری از عذاب خدا نجات پیدا خواهد کرد.
فهم قبض و بسط نور قلب، همان معجزه خدایی است، در دنیای درون قلب سلیم اهل نور!
«در ملاقات با نشانه‌های خدا درون قلبت یعنی «آیات انفسی»، تردید نداشته باش!»
«سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ»
ملاقات با خدا یعنی معجزه!
خویشاوندی با خدا یعنی معجزه!
درک نور و ظلمت قلب، یعنی دیدن یک معجزه بزرگ الهی!
فعال شدن «مکانیسمِ نورانیِ قلبِ پویا!» یک معجزه بزرگ الهی است!

[سورة فصلت (۴۱): الآيات ۵۱ الى ۵۴]
سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ 
أَ وَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهِيدٌ (۵۳)
به زودى نشانه‏‌هاى خود را در افقها[ى گوناگون‏] و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود،
تا برايشان روشن گردد كه او خود حقّ است.
آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است؟
أَلا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ
أَلا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُحِيطٌ (۵۴)
آرى، آنان در لقاى پروردگارشان ترديد دارند.
آگاه باش كه مسلماً او به هر چيزى احاطه دارد.