امام سجاد علیه السلام:
عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ:
قَالَ يَا عِبَادَ اللَّهِ
إِنَّ آدَمَ لَمَّا رَأَى النُّورَ سَاطِعاً مِنْ صُلْبِهِ
إِذْ كَانَ اللَّهُ قَدْ نَقَلَ أَشْبَاحَنَا مِنْ ذِرْوَةِ الْعَرْشِ إِلَى ظَهْرِهِ
رَأَى النُّورَ وَ لَمْ يَتَبَيَّنِ الْأَشْبَاحَ
فَقَالَ يَا رَبِّ مَا هَذِهِ الْأَنْوَارُ
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ
أَنْوَارُ أَشْبَاحٍ نَقَلْتُهُمْ مِنْ أَشْرَفِ بِقَاعِ عَرْشِي إِلَى ظَهْرِكَ
وَ لِذَلِكَ أَمَرْتُ الْمَلَائِكَةَ بِالسُّجُودِ لَكَ
إِذْ كُنْتَ وِعَاءً لِتِلْكَ الْأَشْبَاحِ
فَقَالَ آدَمُ
يَا رَبِّ لَوْ بَيَّنْتَهَا لِي
فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى انْظُرْ يَا آدَمُ إِلَى ذِرْوَةِ الْعَرْشِ‏
فَنَظَرَ آدَمُ وَ وَقَعَ نُورُ أَشْبَاحِنَا مِنْ ظَهْرِ آدَمَ عَلَى ذِرْوَةِ الْعَرْشِ
فَانْطَبَعَ فِيهِ صُوَرُ أَنْوَارِ أَشْبَاحِنَا
كَمَا يَنْطَبِعُ وَجْهُ الْإِنْسَانِ فِي الْمِرْآةِ الصَّافِيَةِ
فَرَأَى أَشْبَاحَنَا
فَقَالَ مَا هَذِهِ الْأَشْبَاحُ يَا رَبِّ
فَقَالَ اللَّهُ يَا آدَمُ
هَذِهِ الْأَشْبَاحُ أَفْضَلُ خَلَائِقِي وَ بَرِيَّاتِي
هَذَا مُحَمَّدٌ وَ أَنَا الْحَمِيدُ وَ الْمَحْمُودُ فِي أَفْعَالِي شَقَقْتُ لَهُ اسْماً مِنِ اسْمِي
وَ هَذَا عَلِيٌّ وَ أَنَا الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ شَقَقْتُ لَهُ اسْماً مِنِ اسْمِي
وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ وَ أَنَا فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
فَاطِمُ أَعْدَائِي عَنْ رَحْمَتِي يَوْمَ فَصْلِ قَضَائِي
وَ فَاطِمُ أَوْلِيَائِي عَمَّا يَعْتَرِيهِمْ وَ يَشِينُهُمْ فَشَقَقْتُ لَهَا اسْماً مِنِ اسْمِي
وَ هَذَا الْحَسَنُ وَ هَذَا الْحُسَيْنُ وَ أَنَا الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ شَقَقْتُ لَهُمَا اسْماً مِنِ اسْمِي
هَؤُلَاءِ خِيَارُ خَلِيقَتِي وَ كِرَامُ بَرِيَّتِي
بِهِمْ آخُذُ وَ بِهِمْ أُعْطِي
وَ بِهِمْ أُعَاقِبُ وَ بِهِمْ أُثِيبُ
فَتَوَّسَلْ إِلَيَّ بِهِمْ يَا آدَمُ
وَ إِذَا دَهَتْكَ دَاهِيَةٌ فَاجْعَلْهُمْ إِلَيَّ شُفَعَاءَكَ
فَإِنِّي آلَيْتُ عَلَى نَفْسِي قَسَماً حَقّاً لَا أُخَيِّبُ بِهِمْ آمِلًا وَ لَا أَرُدُّ بِهِمْ سَائِلًا
فَلِذَلِكَ حِينَ نَزَلَتْ مِنْهُ الْخَطِيئَةُ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمْ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ غَفَرَ لَهُ.

حضرت على بن الحسين عليه السّلام گفت
پدرم از پدر خود از پيامبر نقل كرد كه فرمود :
اى بندگان خدا
وقتى آدم نور را از صلب خود درخشان ديد
چون خداوند اشباح ما را از بالاى عرش بصلب او منتقل كرده بود.
آن نور را مشاهده كرد اما اشباح را نديد.
گفت خدايا اين نورها چيست؟
خداوند فرمود:
نور اشباحى است كه از بهترين جاى عرش به پشت تو منتقل كرده‌‏ام
و به همين جهت ملائكه را دستور به سجده تو دادم
چون تو ظرف اين انوار بودى.
آدم گفت خدايا برايم توضيح بده.
فرمود: آدم!
نگاه كن به بالاى عرش
آدم نگاه كرد.
نور اشباح ما از صلب آدم به بالاى عرش افتاد.
در آن صورتهائى نقش بست.
مثل آينه كه در آن صورت نقش مى‏‌بندد.
اشباح ما را مشاهده كرد.
عرضكرد خدايا اين شبح‌‏ها چيست؟
خداوند فرمود:
اينها اشباح بهترين خلق و مردمند.
اين محمّد است و من حميد محمود در افعالم. يك اسم از اسمهاى خود براى او جدا كرده‌‏ام.
و اين على است و من على عظيم هستم. اسمى از نامهاى خود براى او جدا كرده‏‌ام.
و اين فاطمه است. من فاطر آسمان‏ها و زمين‌‏هايم
و جداكننده دشمنان خود از رحمتم در روز قيامت
و جداكننده دوستانم هستم از چيزهائى كه موجب ناراحتى و آلودگى آن‏ها مى‏‌شود
[«فاطر» و «فاطم»: فرایندی است که باعث جدا شدن حسد از قلب عاملین به نور ولایت می شود.]
براى او يك اسم از اسم‏هاى خود جدا كردم.
و اين حسن و اين حسين است و من محسن نيكوكارم. يك اسم از اسم‏هاى خود براى آن دو جدا كرده‌‏ام.
اين‏ها بهترين مخلوق و گرامى‌‏ترين افراد هستند.
بوسيله آن‏ها مواخذه ميكنم و بآن‏ها ميبخشم
و بآن‏ها كيفر ميكنم و بوسيله آن‏ها ثواب ميدهم.
آدم هر گاه يك ناراحتى بتو رسيد آن‏ها را شفيع خود در نزد من قرار بده.
من سوگند ياد كرده‏‌ام بر خود سوگندى واقعى كسى كه بوسيله آن‏ها اميدى داشته باشد نااميد نكنم
و هر كس بوسيله آن‏ها درخواستى نمايد رد نكنم،
بهمين جهت وقتى از او لغزشى سر زد، خدا را بواسطه آن‏ها خواند، خدا از او در گذشت و او را بخشيد.