Jealousy and the darkness of misguidance!
I’m lost!
Lost in the darkness of jealousy.
In an unknown location.
Who misled me?
Am I the cause of my misguidance?!
حسادت و گمراهی!
+ «خودباختگان!»
+ «بتر – حسود دُم‌بریده!»
حسادت و تاریکی ضلالت!
«ضلل-ضلّ» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است. «الضلالة الحسادة»
در فرهنگ لغات عربی می نویسند:
«أَضْلَلْتُ البعيرَ: شتر را گم كردم و از من دور شد، نمیدانم کجاست!»
«ارْضٌ مَضَلَّة: زمينى كه در آن راه را گم كنند».
قلبی که به نور هدایتش حسادت کنه، یعنی بهش پشت کنه، سرنخ نورانی رو گم میکنه و نور، ازش دور میشه و او دیگه نمیدونه نورش کجاست و کجا رفته و دیگه پیداش نمیکنه!
«ضَلَ الطَّريقَ اوْ عَنْهُ: راه را گم كرد و بدان نرسيد»، پس حسادت، گمراهی میاره! حسود، راه نورانی خودشو یهو گم میکنه! چی شد؟ یک لحظه غفلت، یک لحظه حسادت، یک عمر پشیمانی و خلود در نار جهنّم!!! شیطان قسم خورده همه رو گمراه کنه «وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ»، چجوری؟ «وَ لَأُمَنِّيَنَّهُمْ» با غلغلک کردن حسد دنیای قلب اونها، پس از آیه «وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ وَ لَأُمَنِّيَنَّهُمْ» در واقع می فهمیم که اگه راضی به تقدیرات بشیم و تمنّا بشه بی تمنّا، القائات شیطانی برای گمراه نمودن ما بی اثر خواهد شد. در حقیقت این خود ما هستیم که اختیارا گوش به حرف شیطان می‌دهیم و آگاهانه راه بهشت را با بیراهه جهنم عوض میکنیم.
حسادت میشه گمراهی و سرگردانی و ولگردی!
قلبی که مکانیسم نورانی‌اش فعال بشه، از این سرگردانی در میاد! «وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ»، «الحکمة ضالّة المومن»، تا قبض و بسط نور قلبتو نفهمی، نمیتونی برای خودت و دیگران امنیت روانی ایجاد کنی، نمیتونی مومن باشی: «أَدْنَى مَا يَكُونُ بِهِ مُؤْمِناً أَنْ … يُعَرِّفَهُ حُجَّتَهُ فِي أَرْضِهِ … وَ أَدْنَى مَا يَكُونُ بِهِ ضَالًّا أَنْ لَا يَعْرِفَ حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ شَاهِدَهُ عَلَى خَلْقِهِ الَّذِي أَمَرَ اللَّهُ بِطَاعَتِهِ وَ فَرَضَ وَلَايَتَهُ». نداشتن ارتباط قلبی با نور خدا، یعنی گمراهی! اما قلب سلیم هیچوقت راه خونشو گم نمیکنه!
گزینه‌هایی که همراه و همگام با شیطان، برای گمراهی مردم تلاش می کنند طبق آیات قرآن مثل چه کسانی هستند؟ مثل اینها: سامری‌ها! فرعون‌ها! بت‌ها! :«وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُ» «وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَ ما هَدى»«وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ». «إِنَّ مِنْ أَبْغَضِ الْخَلْقِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ … رَجُلٌ… فَهُوَ … مُضِلٌّ لِمَنِ اقْتَدَى بِهِ فِي حَيَاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ» کسانی که اصرار بر ضلالت و گمراهی خودشان و فالوئرهایشان دارند، حرفشون چیه؟ «وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ». با اتباع از کسی که اهل نور هدایت نیست، خودشونو به هلاکت می‌‌کشانند و هیچ عذری هم از اونها پذیرفته نخواهد شد: «إِنَّهُ لَيْسَ لِهَالِكٍ هَلَكَ مَنْ يَعْذِرُهُ فِي تَعَمُّدِ ضَلَالَةٍ حَسِبَهَا هُدًى وَ لَا تَرْكِ حَقٍّ حَسِبَهُ ضَلَالَةً … كسى كه ضلالت را به عمد هدايت پندارد، و حقّ را گمراهى انگارد و آن را فروگذارد و بدين سبب به هلاكت و نابودى درافتد، عذرش پذيرفته نيست.» هلاکت کذّاب و متبعینش، داستان تکراری تاریخ است: «إِنَّ الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَات». خداوند با همه اتمام حجت میکند. «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ».
تعلیم باب هدایت - تعلیم باب ضلالت
امام باقر عليه السلام:
مَنْ عَلَّمَ بَابَ هُدًى فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لَا يُنْقَصُ أُولَئِكَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئاً
هر كس راه هدايتى بياموزاند، پاداشى بهسان عمل كنندگان به آن دارد، بىآن كه از پاداش آنان، چيزى كاسته شود؛
وَ مَنْ عَلَّمَ بَابَ ضَلَالٍ كَانَ عَلَيْهِ مِثْلُ أَوْزَارِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لَا يُنْقَصُ أُولَئِكَ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَيْئاً.
و هر كس راه گمراهىاى بياموزانَد، گناهى بهسان گناهان كسانى كه بدان عمل كنند، دارد، بى آن كه چيزى از گناهان آنان كاسته شود.
تلاش خدا برای هدایت! تلاش شیطان برای ضلالت!
[سورة الحج (22): الآيات 52 الى 55]
شیطان برای خنثی کردن فعالیتهای رسولان الهی تلاش میکند و این تلاش او در قلوبی که استعمال حسد می کنند موثر واقع می شود، اما قلبی که مکانیسم نورانی‌اش فعال شده، با کمک این نور هدایت، اقدامات شیطانی به نتیجه نخواهد رسید و این قلوب پویا با این نور زیبا، به ثبات می رسند.
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلاَّ إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (52)
و پيش از تو [نيز] هيچ رسول و پيامبرى را نفرستاديم جز اينكه هر گاه چيزى تلاوت مىنمود، شيطان در تلاوتش القاى [شبهه] مىكرد. پس خدا آنچه را شيطان القا مىكرد محو مىگردانيد، سپس خدا آيات خود را استوار مىساخت، و خدا داناى حكيم است.
لِيَجْعَلَ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقاقٍ بَعِيدٍ (53)
تا آنچه را كه شيطان القا مىكند، براى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و [نيز] براى سنگدلان آزمايشى گرداند، و ستمگران در ستيزهاى بس دور و درازند.
وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (54)
و تا آنان كه دانش يافتهاند بدانند كه اين [قرآن] حق است [و] از جانب پروردگار توست. و بدان ايمان آورند و دلهايشان براى او خاضع گردد. و به راستى خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند، به سوى راهى راست راهبر است.
وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (55)
و[لى] كسانى كه كفر ورزيدهاند، همواره از آن در ترديدند، تا بناگاه قيامت براى آنان فرا رسد، يا عذاب روزى بدفرجام به سراغشان بيايد.
«تیه» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
عبارت «يَتيهُونَ فِي الْأَرْضِ» داستان اهل حسادت را بیان میکند!
در فرهنگ لغات عربی می نویسند:
«المَتاهَة: جاى بيراهه كه در آن گم شوند.»
[سورة المائدة (5): الآيات 25 الى 26] : « يَتيهُونَ فِي الْأَرْضِ »
حسود با خروج از محدوده نورانی امن الهی، محکوم به سرگردانی در بیابان تاریکی‌هاست!
قصه تکراری قوم بنی‌اسرائیل!
قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ (25)
[موسى] گفت: «پروردگارا! من جز اختيار شخص خود و برادرم را ندارم؛ پس ميان ما و ميان اين قوم نافرمان جدايى بينداز.
قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعينَ سَنَةً يَتيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقينَ (26)
[خدا به موسى] فرمود: «[ورود به] آن [سرزمين] چهل سال بر ايشان حرام شد، [كه] در بيابان سرگردان خواهند بود. پس تو بر گروه نافرمانان اندوه مخور.»
این حدیث، بسیار زیبا و مهم است.
امام علی علیه السلام:
عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ:
الضَّلَالَةُ عَلَى وُجُوهٍ
فَمِنْهُ مَحْمُودٌ وَ مِنْهُ مَذْمُومٌ وَ مِنْهُ مَا لَيْسَ بِمَحْمُودٍ وَ لَا مَذْمُومٍ وَ مِنْهُ ضَلَالُ النِّسْيَانِ
فَأَمَّا الضَّلَالُ الْمَحْمُودُ
وَ هُوَ الْمَنْسُوبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى كَقَوْلِهِ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ هُوَ ضَلَالُهُمْ عَنْ طَرِيقِ الْجَنَّةِ بِفِعْلِهِمْ
وَ الْمَذْمُومُ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَى وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُ وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَ ما هَدى وَ مِثْلُ ذَلِكَ كَثِيرٌ
وَ أَمَّا الضَّلَالُ الْمَنْسُوبُ إِلَى الْأَصْنَامِ فَقَوْلُهُ فِي قِصَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ الْآيَةَ وَ الْأَصْنَامُ لَا يُضْلِلْنَ أَحَداً عَلَى الْحَقِيقَةِ إِنَّمَا ضَلَّ النَّاسُ بِهَا وَ كَفَرُوا حِينَ عَبَدُوهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
وَ أَمَّا الضَّلَالُ الَّذِي هُوَ النِّسْيَانُ فَهُوَ قَوْلُهُ تَعَالَى أَنْ تَضِلَّ إِحْداهُما فَتُذَكِّرَ إِحْداهُمَا الْأُخْرى
وَ قَدْ ذَكَرَ اللَّهُ تَعَالَى الضَّلَالَ فِي مَوَاضِعَ مِنْ كِتَابِهِ فَمِنْهُمْ مَا نَسَبَهُ إِلَى نَبِيِّهِ عَلَى ظَاهِرِ اللَّفْظِ كَقَوْلِهِ سُبْحَانَهُ وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدى مَعْنَاهُ وَجَدْنَاكَ فِي قَوْمٍ لَا يَعْرِفُونَ نُبُوَّتَكَ فَهَدَيْنَاهُمْ بِكَ
وَ أَمَّا الضَّلَالُ الْمَنْسُوبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى الَّذِي هُوَ ضِدُّ الْهُدَى وَ الْهُدَى هُوَ الْبَيَانُ وَ هُوَ مَعْنَى قَوْلِهِ سُبْحَانَهُ أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ مَعْنَاهُ أَ وَ لَمْ أُبَيِّنْ لَهُمْ مِثْلُ قَوْلِهِ سُبْحَانَهُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى عَلَى الْهُدى أَيْ بَيَّنَّا لَهُمْ وَ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَى وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ
وَ أَمَّا مَعْنَى الْهُدَى فَقَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ وَ مَعْنَى الْهَادِي الْمُبَيِّنُ لِمَا جَاءَ بِهِ الْمُنْذِرُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ قَدِ احْتَجَّ قَوْمٌ مِنَ الْمُنَافِقِينَ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَمَّا أَنْزَلَ عَلَى نَبِيِّهِ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ قَالَ طَائِفَةٌ مِنَ الْمُنَافِقِينَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلًا يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً فَأَجَابَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى بِقَوْلِهِ إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها إِلَى قَوْلِهِ يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً وَ يَهْدِي بِهِ كَثِيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ فَهَذَا مَعْنَى الضَّلَالِ الْمَنْسُوبِ إِلَيْهِ تَعَالَى لِأَنَّهُ أَقَامَ لَهُمُ الْإِمَامَ الْهَادِيَ لِمَا جَاءَ بِهِ الْمُنْذِرُ فَخَالَفُوهُ وَ صَرَفُوا عَنْهُ بَعْدَ أَنْ أَقَرُّوا بِفَرْضِ طَاعَتِهِ وَ لَمَّا بَيَّنَ لَهُمْ مَا يَأْخُذُونَ وَ مَا يَذَرُونَ فَخَالَفُوهُ ضَلُّوا هَذَا مَعَ عِلْمِهِمْ بِمَا قَالَهُ النَّبِيُّ ص
وَ هُوَ قَوْلُهُ لَا تُصَلُّوا عَلَيَّ صَلَاةً مَبْتُورَةً إِذَا صَلَّيْتُمْ عَلَيَّ
بَلْ صَلُّوا عَلَى أَهْلِ بَيْتِي وَ لَا تَقْطَعُوهُمْ مِنِّي
فَإِنَّ كُلَّ سَبَبٍ وَ نَسَبٍ مُنْقَطِعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا سَبَبِي وَ نَسَبِي
وَ لَمَّا خَالَفُوا اللَّهَ تَعَالَى ضَلُّوا فَأَضَلُّوا
فَحَذَّرَ اللَّهُ تَعَالَى الْأُمَّةَ مِنِ اتِّبَاعِهِمْ فَقَالَ سُبْحَانَهُ
وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ ضَلُّوا عَنْ سَواءِ السَّبِيلِ
وَ السَّبِيلُ هَاهُنَا الْوَصِيُّ
وَ قَالَ سُبْحَانَهُ
وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ الْآيَةَ
فَخَالَفُوا مَا وَصَّاهُمُ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ فَحَرَّفُوا دِينَ اللَّهِ جَلَّتْ عَظَمَتُهُ وَ شَرَائِعَهُ
وَ بَدَّلُوا فَرَائِضَهُ وَ أَحْكَامَهُ وَ جَمِيعَ مَا أُمِرُوا بِهِ كَمَا عَدَلُوا عَمَّنْ أُمِرُوا بِطَاعَتِهِ وَ أَخَذَ عَلَيْهِمُ الْعَهْدَ بِمُوَالاتِهِ
وَ اضْطَرَّهُمْ ذَلِكَ إِلَى اسْتِعْمَالِ الرَّأْيِ وَ الْقِيَاسِ فَزَادَهُمْ ذَلِكَ حَيْرَةً وَ الْتِبَاساً
وَ مِنْهُ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ
وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلًا كَذلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ
فَكَأَنَّ تَرْكَهُمُ اتِّبَاعَ الدَّلِيلِ الَّذِي أَقَامَ لَهُمْ ضَلَالَةٌ لَهُمْ
فَصَارَ ذَلِكَ كَأَنَّهُ مَنْسُوبٌ إِلَيْهِ تَعَالَى لِمَا خَالَفُوا أَمْرَهُ فِي اتِّبَاعِ الْإِمَامِ
ثُمَّ افْتَرَقُوا وَ اخْتَلَفُوا وَ لَعَنَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ اسْتَحَلَّ بَعْضُهُمْ دِمَاءَ بَعْضٍ
فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلالُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ.
امام علی علیه السلام:
گمراهی چند قسم است.
بعضی از آنها پسندیده و بعضی از آنها مذموم است
و بعضی از آنها نه پسندیده است و نه مذموم که از جمله آن گمراهی به‌معنای فراموشی است.
امّا ضلالی که به خداوند متعال منسوب است، متضاد هدایت است
و هدایت نیز به معنای بیان [و روشنگری] است،
که به همین معنا در این سخن خداوند سبحان:
آیا برای هدایت آنها همین کافی نیست. (سجده/۲۶) به کار رفته است
و معنایش این است که مگر من برای آنها تبیین ننمودم!؟
و امّا معنای هدایت، پس کلام خداوند عزّوجلّ است:
تو فقط بیم دهنده‌ای؛ و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است؛ [و اینها همه بهانه است]. (رعد/۷)
و هادی در آن به معنای کسی است که آنچه را [از جانب پروردگار] آورده را تبیین میکند و از جانب خداوند بیم میدهد.
گروهی از منافقین اینچنین بر خداوند احتجاج کرده‌اند:
خداوند از این که [به موجودات ظاهرا کوچکی مانند] پشه، و حتی کمتر از آن، مثال بزند شرم نمی‌کند. (بقره/۲۶) و این اعتراض هنگامی بود که وقتی خداوند آیه:
و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است؛ [و اینها همه بهانه است]. (رعد/۷) را بر پیامبرش نازل نمود،
گروهی از منافقین گفتند:
منظور خداوند از این مثل چه بوده است؟! [آری]، خدا جمع زیادی را با آن گمراه میکند. (بقره/۲۶)
خدای تعالی با این سخنش به آنها پاسخ داد:
«خداوند از اینکه [به موجودات ظاهرا کوچکی مانند] پشه، و حتی کمتر از آن، مثال بزند شرم نمی‌کند. [در این میان] آنان که ایمان آورده‌اند، می‌دانند که آن، حقیقتی است از طرف پروردگارشان و اما آنها که راه کفر را پیموده‌اند، [این موضوع را بهانه کرده] می‌گویند:
«منظور خداوند از این مثل چه بوده است»؟! [آری]! خدا جمع زیادی را با آن گمراه، و گروه بسیاری را هدایت میکند ولی تنها فاسقان را با آن گمراه می‌سازد!. (بقره/۲۶)
این است معنای ضلالی که به خداوند متعال نسبت داده شده است؛
زیرا خداوند برای آنان پیشوایی نصب کرد که هدایتگر بود و بیم دهنده بر آنچه که از جانب پروردگار آورده بود،
امّا آنان با او مخالفت ورزیدند و با اینکه به واجب بودن اطاعت از او اقرار کردند، از او روی برتافتند.
از آنجا که خداوند آنچه که باید بدان عمل میکردند و آنچه که باید آن را ترک میکردند را برایشان تبیین کرده بود و آنان مخالفت ورزیدند، این [راه] را گم کردند، با اینکه میدانستند پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرموده بود که هرگاه بر من درود میفرستید، درودتان را ناقص مگذارید، بلکه [به دنبال درود بر من] بر اهل بیت من نیز درود فرستید و آنان را از من قطع نکنید؛
چرا که هر خویشاوندیِ سببی و نسبی در روز قیامت منقطع است
جز خویشاوندی سبب و نسبی با من.
هنگامی که آنان با خداوند متعال مخالفت ورزیدند، گمراه شدند و [دیگران را نیز] گمراه کردند،
خداوند متعال نیز امّت را از پیروی آنان بیم داد و فرمود:
وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَ أَضَلُّوا کَثِیراً وَ ضَلُّوا عَنْ سَواءِ السَّبِیلِ؛
و منظور از السَّبِیلِ در این‌جا همان وصی است.
و خداوند سبحان فرمود:
وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبِیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ.
امّا آنها با چیزی که خداوند متعال به آنان سفارش کرده بود مخالفت ورزیدند
و از هواهای خود پیروی کردند و دین و تشریعیات خداوند والا مرتبه را تغییر دادند
و واجبات و احکام و همه‌ی چیزهایی که به [انجام] آنها امر شده بودند را جابجا کردند،
چنانچه از کسی که امر شده بودند از او اطاعت کنند و خداوند از آنان عهد گرفته بود با او موالات بورزند، نیز عدول کردند و این عملشان آنان را به استعمال رأی و قیاس ناچار کرد و سبب زیادشدن حیرت و اشتباهشان گردید».
و خداوند سبحان فرمود:
وَ لِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْکافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللهُ بِهذا مَثَلًا کَذلِکَ یُضِلُّ اللهُ مَنْ یَشاءُ.
و گویا پیروی‌نکردن از دلیلی که برایشان اقامه کرد، گمراهی برای آنها است؛
پس گویا آن [گمراهی] به خاطر مخالفت با امر خدا در مورد پیروی از امام منسوب به خدای تعالی است. سپس پراکنده شدند و اختلاف کردند و بعضی از آنها بعضی را لعنت کرد و بعضی از آنها خون بعضی را حلال شمرد.
با این حال بعد از حق، چه چیزی جز گمراهی وجود دارد؟!
پس چرا از حق روی‌گردان می‌شوید؟!
اگه سرِنخِ نورانیتو گم کنی، حالِ دِلِت بد میشه!
آیا فرصت این تغییر بزرگ، دوباره بهت داده میشه یا نه؟!
این تغییر حال، در ملکوتِ قلب، دیگه دستِ خودت نیست! دستِ خداست!
«الله یقبض و یبصط»
آیا فرصت دیگری برای حالِ‌خوب داشتن به ما داده میشه یا نه؟!
[«یبصط» همان «یبسط» است، و چون «س» کنار «ط» قرار گرفته تبدیل به «ص» شده است.]
تاریکی و روشنایی دنیای قلبتو حس میکنی؟!
کمرنگ شدن و پررنگ شدن درونتو متوجه میشی؟!
انگاری یه دستی توی کاره و داره مدام این تورو تاریک و روشن میکنه!
سرنخ نورانی قلبتو مدام زیر نظر داشته باش!
حواسِت به کم و زیاد شدناش باشه!
کی میخواد دوباره این شمع خاموشتو روشن کنه؟!
آیا بالاخره وارث نور خواهی شد؟!
اگه وقتی در تاریکی ضلالت، سرگردان و گمراهی،
یهو چشمت به این نور درخشنده و دلربا بیفته، چه حالی بهت دست میده؟!
ناخدایِ کشتیِ طوفان‌زده، چشم از این فانوس دریایی بر نمیداره!
حواسِت به ملکوت قلبت باشه، این رزق نورانی رو از دست کی برمیداری!
«يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْديهِمْ»
جفت نورانی!
نورانی شو! موثّر باش!
[سورة البقرة (۲): آية ۲۶۰]: «فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ»
فندک دانا!!!
«اذا نفرت قلوبکم من شیء فاجتنبوه»
خروج از تونل تاریک حسادت!
«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ»
السَّلَامُ عَلَى الْبَرْقِ اللَّامِعِ
«السَّلَامُ عَلَى النُّورِ السَّاطِعِ، وَ الْبَرْقِ اللَّامِعِ، وَ الْعَالِمِ الْبَارِعِ،
سَلِيلِ النُّبُوَّةِ، وَ فَطِيمِ الْوَصِيَّةِ، خِدْنِ التَّأْوِيلِ، وَ الزِّنَادِ الْأَقْدَحِ، وَ الْفِنَاءِ الْأَفْيَحِ، وَ الْمَتْجَرِ الْأَرْبَحِ ،
بُرْجِ الْبُرُوجِ، ذِي الثَّفِنَاتِ، رَاهِبِ الْعَرَبِ،
السَّجَّادِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ الْبَكَّاءِ، عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ»
آیات آفاقی – آیات انفسی
خدایی که در آفاق قدرتنمایی میکنه! در انفس هم نشانه‌های خداییشو بهت نشون میده!
«سَنُريهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ في أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ
أَ وَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهيدٌ»
مدام چشمت به علائم انفسیِ دنیایِ قلب باشه، ببین چه ماموریتی بهت مُحَوّل میشه!
چراغ سبز بهت امر میکنه: برو! و چراغ قرمز میگه: نرو!
نور، مرکز فرماندهی!
کو گوش شنوا، و چشم بینا، و قلب پویا؟!!!
آسمون حالِ دِلِت، هر لحظه‌ای یه رنگه! یه امره!
چقدر تاریکی و روشنایی حالِ دِلِتو زیر نظر گرفتی؟!
«و شاهدٍ و مشهودٍ»
هدایت یعنی رو به نور!
ضلالت یعنی پشت به نور!
در سورۀ نور و در آیۀ نور، بعد از آیات 35 تا میرسیم به آیۀ 40 که داستان کسانی است که به نور خود پشت میکنند و اشتباه مرگبار را مرتکب می‌شوند، اشاره به کسانی دارد که حسادت و میل به تمنا، اونها رو پشت به نور میکنه و عقلی (قلبی) که از جنس نور است- و وظیفه اش درک نور و علم آل محمد ع است، آنهم با فهم قبض و بسط- چون وصل به نور علم آل محمد ع نیست، لذا این قلب حسود، نور هدایت رو نمیبینه و در نتیجه از هدایت خبری نیست و گمراهی حتمی است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِعَلِيٍّ ع:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَنِي وَ إِيَّاكَ مِنْ نُورِهِ الْأَعْظَمِ
ثُمَّ رَشَّ مِنْ نُورِنَا عَلَى جَمِيعِ الْأَنْوَارِ مِنْ بَعْدِ خَلْقِهِ لَهَا
فَمَنْ أَصَابَهُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ اهْتَدَى إِلَيْنَا
وَ مَنْ أَخْطَأَهُ ذَلِكَ النُّورُ ضَلَّ عَنَّا
ثُمَّ قَرَأَ
وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ يَهْتَدِي إِلَى نُورِنَا.
رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و اله فرمود:
اى على خداوند مرا با تو از نور بزرگ خود خلق كرد،
و بعد از نور ما به نورهاى ديگر افشاند،
هر كدام از آن نورها كه پرتوى از نور ما به آن اصابت كرد هدايت پيدا نمود،
و هر كدام كه مورد اصابت قرار نگرفت گمراه شد،
و بعد اين آيه شريفه را قرائت كردند:
وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ.
تا به نور ما راه يابد.