قلب فرسوده!

هیچ تا حالا با خودت فکر کردی در طول عمرت تا الآن چند بار مرده و زنده شدی؟!
از این سوال تعجب کردی؟
وجود ما در ملک «عالم شهود» و در این دنیا، یه روزی بدنیا میاد و یه روزی هم که عمر تموم بشه از دنیا میره! انگاری جسم ما یک بار مصرف است!
«عالم الغیب و الشهاده»: « ذلِكَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ، اوست داناىِ نهان و آشكار، كه شكوهمندِ مهربان است.»
اما قلب ما «عالم غیب – عالم ملکوت» یک بار مصرف نیست، که اگه بود، کار خیلی سخت میشد.
فرایند اصلاح و تربیت می‌طلبد که این قلب و صاحب این قلب، هر بار که قدر نور رو نداند و حسادت کند و بخاطر این اشتباه بمیرد، دوباره زنده شود و برای عمل به نور و رشد و اصلاح و تربیت ، فرصتی دیگر به او داده شود! و ما تا حالا خیلی از فرصتهایی که دوباره و هزاران باره به ما داده شده رو به هدر دادیم، اما خدای مهربون، دوباره به ما جون تازه داده «خلقا جدیدا» انگاری مثل اون بازی‌های کامپیوتری که مثلا ده تا جون داری و بازی رو استارت میکنی و هر مانعی رو نتونی رد کنی و بهش بخوری میمیری و یک جونت کم میشه و گوشه مانیتور مینویسه 9 یعنی 9 فرصت دیگه بیشتر نداری! و همینطور تا 8 و 7 و … بالاخره آخرین جونتو که میدی، بازی رو میبازی و نوبت یکی دیگه است که بازی کنه …
در زندگی دنیا هم داستان همینه اما گوشه چشمت ننوشته چند بار تا حالا مردی و چند تا جون دیگه برای تو باقی مونده ! و خوبیش هم همینه که ندونی و اگه بدونی معلوم نیست که زندگی چی از آب در میاد !!!
پس خدای رحمان و رحیم مدام با ما در حال رفق و مدارا و جون رسوندن به قلب بی جون ماست که این فرصتهای طلایی حوادث رو یکی پس از دیگری از دست میدیم و واژه زیبای «فرص» به ما میگه وای از اون روزی که آخرین فرصتت رو هم از دست بدهی، و بمیری که دیگه فرصتی برای عمل به نور بهت داده نخواهد شد. پس حواستو خوب جمع کن‌!

چه کسی باورش میشه که خدای رحمان و رحیم، به حسود، بعد از حسادتش – که قلبشو تاریک میکنه و راهشو گم میکنه «‌إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ» – دوباره نگاه مرحمت بنماید و نور جدید و خلق جدید‌، درجا کن‌فیکون نموده و توی قلبش بیافریند «أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ؟!» و این همان لحظه ملاقات قلب اهل یقین با نور هدایت ربّ خویش است که حسود این لحظه را باور ندارد و تجربه ننموده «بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ» ، در حالی که قلب سلیم مدام از نور هدایت بهره مند شده و تاریکی‌های حسادت خودشو با این نور، مبدل به آرامش نموده، اما حسود با اندیشه «ید الله مغلولة»، این فرایند را باور نداشته و خود را پس از خلقت، مثل ساعتی میداند که خدا ساخته، اما دیگه به تنظیم این ساعت کاری ندارد و گفته هر جوری دلت میخواد کار کن! غافل از اینکه سازنده این ساعت مدام مواظبه تا این ساعت دقیق کار کنه و عقب و جلو نیفتد و با کلام و فعلی که در قلبش ایجاد میکند «کلام الله فعل منه» یعنی قبض و بسط نور هدایت «الله یقبض و یبصط»، با او ملاقات نموده «لقی» و راه را نشانش میدهد و «کل یوم هو فی شان» است، و این «بئر معطله»، برای اهل نور تعطیل نیست!
… بالاخره باید قبل از مرگ دنیایی «الموتة الاولی»، برای یه بار هم که شده، قلبا، زنده که شدیم، دیگه نمیریم «نور، آغاز بی‌پایان» که اینجوری به حیات طیبه رسیده‌ایم و این همان تجربه قلبی معرفة به نور هدایت است. همان درک نور با قلب سلیمی که حسادتو کنار گذاشته و بالاخره از فرصت یا فرصتهایی، حسن استفاده رو نموده و تولید عمل صالح کرده است «یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی». یعنی وقتی حسادتو بذاری کنار و راضی به همون تقدیراتی که خدا برات رقم زده باشی و تسلیم امر خدا باشی و در مشکلات صبور باشی تا خدا برات فرجی برساند و شِکوِه و ناله از تقدیراتت نکنی، اینجوری برای خودت و دیگران آرامشی حاصل از عمل به نور تولید کردی که خدا اینو دوست داره و اصلا خدا ما رو برای همین خلق کرده، وگرنه به درد هیچی نمیخوریم!
قبل از اینکه مرگ دنیایی، همه فرصتهای عمل به نور رو ازمون بگیره، باید یه ملاقاتی با خدای خودمون، تو همین دنیا، داشته باشیم و عظمت و بزرگی اونو با قلبمون، در همین دنیا، ببینیم و حس کنیم و شاهد و گواه بر جمله زیبای «الله اکبر» باشیم.