Healing light!
«شفا» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«شَفَا البئر: لبهی چاه»
شفا یعنی:
خروج از تاریکی و ورود به نور!
مائده آسمانی در زمین!
ورود به عرفات (لبهی بین تاریکی خارج حرم و حرم نورانی!)
اون لبه تاریکی که تموم میشه، وارد نور میشی ! «مأزمین»
عرفات جاییه که صاحب اسم نورانیات رو زیارت میکنی!
او دستتو میگیره و از تاریکی به نور میبره! به این میگن شفاء!
به این میگن فرایند هزار واژه مترادف نور!
«شفا البئر»
+ «رجا – سوسوی نور امید!»
«شفى: يدلّ على الإشراف على الشيء. يقال أَشْفَى على الشيء: إذا أشرف عليه»
+ «ضیف – میهمان نورانی!»
«علوم نورانی شفابخش!»
«مَا يَخْرُجُ مِنْ عِلْمِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فَهُوَ الشِّفَاءُ»
«وَ الشَّرَابُ الْمُخْتَلِفُ أَلْوَانُهُ فُنُونُ الْعِلْمِ قَدْ يُعَلِّمُهَا الْأَئِمَّةُ شِيعَتَهُمْ فِيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ»
«يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فِيهِ شِفاءٌ»
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ»
«قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ»
«قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ»
«وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ»
«وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ»
«شَفَا البئر: لبهی چاه»
«فقط خودت باید دلت به حال خودت بسوزه!»
خودت باید بخوای که اندیشه صاحبان نور رو در دل شرایط استعمال کنی.
نورِ شفابخش! علاجِ نورانی!
مشتقات ریشه «شفی» در آیات قرآن!
[سورة التوبة (۹): الآيات ۱۴ الى ۱۵]
قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْديكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنينَ (14)
با آنان بجنگيد،تا خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوايشان كند و شما را بر ايشان پيروزى بخشد و دلهاى گروه مؤمنان را خنك گرداند.
[سورة يونس (۱۰): الآيات ۵۷ الى ۵۸]
يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ (57)
اى مردم، به يقين، براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى، و درمانى براى آنچه در سينههاست، و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است.
[سورة النحل (۱۶): الآيات ۶۶ الى ۷۰]
ثُمَّ كُلي مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ في ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69)
سپس از همه ميوهها بخور، و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوى. [آنگاه] از درون [شكم] آن، شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مىآيد. در آن، براى مردم درمانى است. راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مىكنند نشانه [قدرت الهى] است.
[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۸۲ الى ۸۴]
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً (82)
و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىكنيم، و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد.
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۶۹ الى ۱۰۴]
وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ (80)
و چون بيمار شوم او مرا درمان مىبخشد،
[سورة فصلت (۴۱): الآيات ۴۳ الى ۴۵]
وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِيًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آياتُهُ ءَ أَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذينَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ في آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ (44)
و اگر [اين كتاب را] قرآنى غير عربى گردانيده بوديم، قطعاً مىگفتند: «چرا آيههاى آن روشن بيان نشده؟ كتابى غير عربى و [مخاطبِ آن] عرب زبان؟» بگو:«اين [كتاب] براى كسانى كه ايمان آوردهاند رهنمود و درمانى است، و كسانى كه ايمان نمىآورند در گوشهايشان سنگينى است و قرآن بر ايشان نامفهوم است، و [گويى] آنان را از جايى دور ندا مىدهند!
وَ جَعَلْتَهُ نُوراً ... وَ شِفَاءً!
الصحيفة السجادية ؛ ص174
(42) وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ خَتْمِ الْقُرْآنِ:
… (3) وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِي مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ، وَ شِفَاءً لِمَنْ أَنْصَتَ بِفَهَمِ التَّصْدِيقِ إِلَى اسْتِمَاعِهِ، وَ مِيزَانَ قِسْطٍ لَا يَحِيفُ عَنِ الْحَقِّ لِسَانُهُ، وَ نُورَ هُدًى لَا يَطْفَأُ عَنِ الشَّاهِدِينَ بُرْهَانُهُ، وَ عَلَمَ نَجَاةٍ لَا يَضِلُّ مَنْ أَمَّ قَصْدَ سُنَّتِهِ، وَ لا تَنَالُ أَيْدِي الْهَلَكَاتِ مَنْ تَعَلَّقَ بِعُرْوَةِ عِصْمَتِهِ.
و آن را نور روشنائى گردانيدى كه ما به پيروى از آن از تاريكيهاى گمراهى (شرك، كفر، شكّ و نفاق) و نادانى (معاصى و شبهات) راه مييابيم، و شفاء و بهبودى (بيماريها مانند نادانى بحقّ و نگرويدن بخدا و رسول و دوروئى) براى كسيكه فهميدن آن را از روى تصديق و باور نمودن (نه از روى تكذيب و انكار) خواسته، و براى شنيدنش خاموش گشته، و ترازوى عدل كه زبانهاش (آنچه ميان شاهين ترازو است) از حقّ و درستى بر نميگردد، و نور هدايت و راهنمائى كه حجّت و دليل آن از گواهان (براى خدا به توحيد و يگانگى او و براى انبياء به تصديق آنها) خاموش نميشود (زيرا قرآن بزرگترين برهان و دليل ايشان است بر آن) و نشانه نجات و رهائى (از بدبختيها) كه هر كس قصد طريقه و روش آن كند گمراه نميگردد، و به هر كه خود را به دستاويز عصمت و نگهدارى آن بياويزد مهالك و تباهيها (بدبختيها و گرفتاريهاى دنيا و آخرت) دست نيابد.