Enchanting Magic Light!
«زهر» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
از این ریشه در قرآن فقط یکبار «زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا»، در معنای مذموم آن، بکار رفته است.
انگاری تمنّاها، برای اهل حسادت، برق میزنند و از آنها دلربایی می کنند!
در حالیکه، اهل نور، چشم از نور دلربای تقدیراتی که
به اصلاح و تربیت عیب حسد آنها میانجامد برنمیدارند «عین شکری».
+ «وری – درناژ حسادت!»
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«زَهْرُ النَّبَاتِ: نَوْرُهُ»
«أَزْهَرَ النباتُ: أَخْرَجَ زَهْرَهُ، شكوفه گياه شكفته شد.»
«ازْدَهَرَ: روشن شد و درخشيد.»
«ازْدَهَرَ العِلْمُ او الأَدبُ: در علم و ادب پيشرفت و ترقى كرد.»
«ازْدَهَرَ بِالأمرِ: آن چيز را نگاهداشت و بخاطر سپرد.»
«ازدَهرْ به: أي احْتَفِظْ به، و لا تُضيِّعه» + «صون» + «حفظ»
«أَزْهَرَ النّارَ: آتش روشن كرد.» + «ارث»
«زَهَرَ الزندُ: آتشزنه روشن شد.» + «وری»
«زَهْرَة الشيءِ: آغاز هر چيز يا هر كارى» + «نور، آغاز بیپایان!»
«المُزْهِر: كسى كه براى ميهمان آتش روشن كند.»
+ «نور – نوّر الشّجر!»
+ «تجلّی نور دلربا!»
الزاهر: لقب امام کاظم علیه السلام
تلقب الكاظم ع بالزاهر:
يُعْرَفُ بِالزَّاهِرِ وَ سُمِّيَ بِذَلِكَ
لِأَنَّهُ زَهَرَ بِأَخْلَاقِهِ الشَّرِيفَةِ وَ كَرَمِهِ الْمُضِيءِ التَّامِّ.
معروف به زاهر شد. لقب زاهر را از آن جهت يافت كه اخلاق پسنديده و بخشش فراوانش درخشيد.
«قلبی که به نور علم آل محمد ع روشن شود،
خوشاخلاق و دلربا خواهد بود «لِأَنَّهُ زَهَرَ بِأَخْلَاقِهِ».
اَلزَّهْرَاءُ تَزْهَرُ بِالنُّورِ!
لِمَ سُمِّيَتِ اَلزَّهْرَاءُ زَهْرَاءَ؟
لِأَنَّهَا تَزْهَرُ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِالنُّورِ!
امام صادق علیه السلام:
«قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ
لِمَ سُمِّيَتِ اَلزَّهْرَاءُ زَهْرَاءَ؟
فَقَالَ لِأَنَّهَا تَزْهَرُ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي اَلنَّهَارِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ بِالنُّورِ …
فَلَمْ يَزَلْ ذَلِكَ اَلنُّورُ فِي وَجْهِهَا حَتَّى وُلِدَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ
فَهُوَ يَتَقَلَّبُ فِي وُجُوهِنَا إِلَى فِي اَلْأَئِمَّةِ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتَ إِمَامٍ بَعْدَ إِمَامٍ.»
از امام صادق عليه السّلام پرسيدم:
اى فرزند رسول خدا! چرا فاطمه را «زهرا» ناميدند؟
گفت: براى اينكه نور حضرت فاطمه براى امير المؤمنين على بن ابى طالب جلوه مىكرد.
… پس آن نور در چهرۀ فاطمه باقى بود تا زمانى كه حسين عليه السّلام از وى متولّد گرديد
و آن نور به او منتقل شده و به ما رسيده است
و همچنان در نزد ما خواهد بود، امامى بعد از امام ديگر، تا قيامت فرا رسد.
+ «لیلة القدر»
زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا
[سورة طه (۲۰): الآيات ۱۳۱ الى ۱۳۵]
وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ
وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى (۱۳۱)
و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ايشان را از آن برخوردار كرديم
[و فقط] زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم، ديدگان خود مدوز،
و [بدان كه] روزىِ پروردگار تو بهتر و پايدارتر است.
وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها
لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ
وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى (۱۳۲)
و كسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش.
ما از تو جوياى روزى نيستيم، ما به تو روزى مىدهيم،
و فرجام [نيك] براى پرهيزگارى است.
وَ قالُوا
لَوْ لا يَأْتِينا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ
أَ وَ لَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ ما فِي الصُّحُفِ الْأُولى (۱۳۳)
و گفتند:
«چرا از جانب پروردگارش معجزهاى براى ما نمىآورد؟»
آيا دليل روشن آنچه در صحيفههاى پيشين است براى آنان نيامده است؟
وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا
رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى (۱۳۴)
و اگر ما آنان را قبل از [آمدنِ قرآن] به عذابى هلاك مىكرديم، قطعاً مىگفتند:
«پروردگارا، چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى
تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم؟»
+ «اتمام نعمت و اتمام حجّت!»
قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا
فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحابُ الصِّراطِ السَّوِيِّ وَ مَنِ اهْتَدى (۱۳۵)
بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد.
زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راهيافته است.»
+ «مهلتی تا آتش!»
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لَمْ يُحِبَّ زَهْرَةَ اَلدُّنْيَا لِأَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِهِ
وَ لَمْ يُرَغِّبْهُمْ فِيهَا وَ فِي عَاجِلِ زَهْرَتِهَا وَ ظَاهِرِ بَهْجَتِهَا
خدای مهربان چون میخواد اهل نور رو اصلاح و تربیت کنه،
لذا براشون تقدیراتی جور میکنه که این امر مهم تربیت، براشون شکل بگیره،
لذا لازمهی این امر اینه که اونا چشم از تمناهایی که مدام براشون برق میزنه بردارن
و پشت به تاریکی تمنا کنن و رو به نور تقدیراتشون، گام بردارند.
امام سجاد علیه السلام:
اِعْلَمُوا عِبَادَ اَللَّهِ
أَنَّ أَهْلَ اَلشِّرْكِ لاَ تُنْصَبُ لَهُمُ اَلْمَوَازِينُ
وَ لاَ تُنْشَرُ لَهُمُ اَلدَّوَاوِينُ
وَ إِنَّمَا يُحْشَرُونَ إِلىٰ جَهَنَّمَ زُمَراً
وَ إِنَّمَا تُنْصَبُ اَلْمَوَازِينُ وَ تُنْشَرُ اَلدَّوَاوِينُ لِأَهْلِ اَلْإِسْلاَمِ
فَاتَّقُوا اَللَّهَ عِبَادَ اَللَّهِ
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لَمْ يُحِبَّ زَهْرَةَ اَلدُّنْيَا لِأَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِهِ
وَ لَمْ يُرَغِّبْهُمْ فِيهَا وَ فِي عَاجِلِ زَهْرَتِهَا وَ ظَاهِرِ بَهْجَتِهَا
فَإِنَّمَا خَلَقَ اَلدُّنْيَا وَ خَلَقَ أَهْلَهَا لِيَبْلُوَهُمْ فِيهَا أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً لِآخِرَتِهِ
وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَقَدْ ضُرِبَتْ لَكُمْ فِيهِ اَلْأَمْثَالُ وَ صُرِفَتِ اَلْآيَاتُ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
فَكُونُوا أَيُّهَا اَلْمُؤْمِنُونَ مِنَ اَلْقَوْمِ اَلَّذِينَ يَعْقِلُونَ وَ لاٰ قُوَّةَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ.
بندگان خداى، آگاه شويد كه
براى اهل شرك ترازوئى نمىگذارند و براى ايشان نامۀ عملى نمىگشايند
و به درستى، فقط دسته دسته رهسپار دوزخ گردند.
و به تحقيق، نهادن ترازوها و گشودن نامههاى اعمال تنها براى مسلمانان است.
پس اى بندگان خدا، از او بپرهيزيد و بدانيد كه خداى تعالى،
زينت دنيا را براى هيچ يك از اولياء خويش نمىپسندد
و به آن و زيبايى گذرا و طراوت ظاهرىاش ترغيب نمىكند
و تنها دنيا و اهلش را آفريد تا آنان را بيازمايد كه كدامين براى آخرت نيكوكارترند
و به خداى سوگند كه به راستى برايتان مثالها زدم
و آياتى براى آنان كه انديشه مىكنند نقل كردم،
پس اى مؤمنان از گروه انديشهور باشيد و لا قوّة إلاّ باللّٰه.