[سورة الأنعام (۶): الآيات ۳۳ الى ۳۴]
قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لا يُكَذِّبُونَكَ وَ لكِنَّ الظَّالِمينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‏ (۳۳)
به يقين، مى‏‌دانيم كه آنچه مى‌‏گويند تو را سخت غمگين مى‏‌كند. در واقع آنان تو را تكذيب نمى‌‏كنند، ولى ستمكاران آيات خدا را انكار مى‏‌كنند.

[سورة الأعراف (۷): الآيات ۵۰ الى ۵۱]
الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَهْواً وَ لَعِباً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا وَ ما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ‏ (51)
همانان كه دين خود را سرگرمى و بازى پنداشتند، و زندگى دنيا مغرورشان كرد. پس همان گونه كه آنان ديدار امروز خود را از ياد بردند، و آيات ما را انكار مى‌‏كردند، ما [هم‏] امروز آنان را از ياد مى‌‏بريم.

[سورة هود (۱۱): الآيات ۵۰ الى ۶۰]
وَ تِلْكَ عادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنيدٍ (59)
و اين، [قوم‏] عاد بود كه آيات پروردگارشان را انكار كردند، و فرستادگانش را نافرمانى نمودند، و به دنبال فرمانِ هر زورگوىِ ستيزه‏‌جوى رفتند.

[سورة النحل (۱۶): الآيات ۷۱ الى ۷۴]
وَ اللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلى‏ بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلى‏ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَواءٌ أَ فَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (۷۱)
و خدا بعضى از شما را در روزى بر بعضى ديگر برترى داده است. و[لى‏] كسانى كه فزونى يافته‏‌اند، روزىِ خود را به بندگان خود نمى‏‌دهند تا در آن با هم مساوى باشند. آيا باز نعمت خدا را انكار مى‏‌كنند؟

[سورة العنكبوت (۲۹): الآيات ۴۶ الى ۵۰]
وَ كَذلِكَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ
فَالَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ
وَ مِنْ هؤُلاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ الْكافِرُونَ (47)
و همچنين ما قرآن را بر تو نازل كرديم.
پس آنان كه بديشان كتاب داده‌‏ايم بدان ايمان مى‌‏آورند،
و از ميان اينان كسانى‌‏اند كه به آن مى‌‏گروند،
و جز كافران [كسى‏] آيات ما را انكار نمى‌‏كند.
بَلْ هُوَ آياتٌ بَيِّناتٌ في‏ صُدُورِ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ
وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ (49)
بلكه [قرآن‏] آياتى روشن در سينه‌‏هاى كسانى است كه علم [الهى‏] يافته‌‏اند،
و جز ستمگران منكر آيات ما نمى‌‏شوند.

[سورة لقمان (۳۱): الآيات ۳۱ الى ۳۴]
وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ
وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلاَّ كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ (32)
و چون موجى كوه‌‏آسا آنان را فرا گيرد، خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند،
و[لى‏] چون نجاتشان داد و به خشكى رساند برخى از آنان ميانه‌‏رو هستند،
و نشانه‌‏هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انكار نمى‏‌كند.

[سورة غافر (۴۰): الآيات ۶۱ الى ۶۵]
كَذلِكَ يُؤْفَكُ الَّذينَ كانُوا بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‏ (63)
كسانى كه نشانه‌‏هاى خدا را انكار مى‌‏كردند، اين گونه [از خدا] رويگردان مى‌‏شوند.

[كسانى كه نشانه‌‏ها و آیات محکم خدا را انكار مى‌‏كنند،
اين گونه از نور خدا رويگردان مى‌‏شوند و با آیات متشابه و نجوای شیطان متقاعد می‌شوند!]

[سورة فصلت (۴۱): الآيات ۱۱ الى ۱۵]
فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ قالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ‏ (15)
و امّا عاديان، به ناحقّ، در زمين سر برافراشتند و گفتند: «از ما نيرومندتر كيست؟»
آيا ندانسته‏‌اند كه آن خدايى كه خلقشان كرده خود از ايشان نيرومندتر است؟
و در نتيجه آيات ما را انكار مى‏‌كردند.

[سورة فصلت (۴۱): الآيات ۲۶ الى ۳۰]
ذلِكَ جَزاءُ أَعْداءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فيها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ‏ (28)
آرى، سزاى دشمنان خدا همان آتش است كه در آن، منزل هميشگى دارند.
[اين‏] جزا به كيفر آن است كه نشانه‌‏هاى ما را انكار مى‌‏كردند.

[سورة الأحقاف (۴۶): الآيات ۲۶ الى ۳۰]
وَ لَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيما إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فِيهِ
وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً 
فَما أَغْنى‏ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ
إِذْ كانُوا يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللَّهِ
وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (۲۶)
و به راستى در چيزهايى به آنان امكانات داده بوديم كه به شما در آنها [چنان‏] امكاناتى نداده‏‌ايم،
و براى آنان گوش و ديده‌‏ها و دلهايى [نيرومندتر از شما] قرار داده بوديم،
و[لى‏] چون به نشانه‌‏هاى خدا انكار ورزيدند [نه‏] گوششان و نه ديدگانشان و نه دلهايشان، به هيچ وجه به دردشان نخورد، و آنچه ريشخندش مى‏‌كردند به سرشان آمد.