با نور، همکاری کنید! نه با حسادت!
برای اصلاح و تربیت خودتان، لطفا با نور همکاری کنید!
این همکاری، ازدیاد نور و افزایش نوآوری و ایجاد سلامتی برای قلب را بهمراه دارد.
قلب، برای داشتن کسب و کار نورانی و پرسود، نیاز به این همکاری دارد.
همکاری برای تولید عمل صالح!
«همکاری با چه کسی، به صلاح شماست؟!»
بیمار، برای سلامتی خودش، با طبیب همکاری میکنه و داروهاشو طبق دستور، مصرف میکنه!
حسود، از وظیفه خودش، که همکاری با نور است، طفره می‌رود!
حسود، نور رو پس میزنه «ابا، استنکاف»!
اما همین حسود، برای ساخت گوساله، با سامری همکاری می‌کند!

[سورة المائدة (۵): آية ۲]
«وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‏ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»

امام علی علیه السلام:
یَا ابْنَ‌عَبَّاسٍ، إِنَّ الظُّلْمَ یَتَّسِقُ لِهَذِهِ الْأُمَّهًِْ وَ یَطُولُ الظُّلْمُ، وَ یَظْهَرُ الْفِسْقُ، وَ تَعْلُو کَلِمَهًُْ الظَّالِمِینَ
وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ عَلَی أَوْلِیَاءِ الدِّینِ أَنْ لَا یُقَارُّوا أَعْدَاءَهُ،
بِذَلِکَ أَمَرَ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ عَلَی لِسَانِ الصَّادِقِ رَسُولِ للَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ:
تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعدْوانِ.
ای ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)!
ظلم برای این امّت جمع و کامل می‌شود و ظلم طولانی می‌شود و گناه آشکار می‌شود و سخن ظالمان والا و برتر می‌شود
و خداوند از سرپرستان دین پیمان‌گرفته که با دشمنانش موافقت نکنند.
خداوند درکتابش به زبان راستگوی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به آن فرمان داد و فرمود:
تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ.

«اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا»
میشه از خدا کمک بخواهی، اما بعدا با نورش همکاری نکنی؟!
«فَأَعِينُونِي‏ بِقُوَّةٍ»: داستان ساخت سد ذوالقرنین!
برای اقامه سدّی که جلوی حسادتمونو بگیره، جلوی تمناهامونو بگیره، جلوی حمله یاجوج و ماجوج رو بگیره و جلوی شیطانو بگیره، بیایید با نور همکاری کنیم!

«فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ»
این نور، رایگان سرِ راهت قرار میگیره! لازم نیست چیزی هزینه کنی! فقط باهاش همکاری کن!
[سورة الكهف (18): الآيات 93 الى 98]
حَتَّى إِذا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِما قَوْماً لا يَكادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلاً (93)
تا وقتى به ميان دو سدّ رسيد، در برابر آن دو [سدّ]، طايفه‌‏اى را يافت كه نمى‏‌توانستند هيچ زبانى را بفهمند.
قالُوا يا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجاً عَلى‏ أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُمْ سَدًّا (94)
گفتند: «اى ذوالقرنين، يأجوج و مأجوج سخت در زمين فساد مى‌‏كنند، آيا [ممكن است‏] مالى در اختيار تو قرار دهيم تا ميان ما و آنان سدّى قرار دهى؟»
قالَ ما مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْماً (95)
گفت: «آنچه پروردگارم به من در آن تمكّن داده، [از كمك مالى شما] بهتر است. مرا با نيرويى [انسانى‏] يارى كنيد [تا] ميان شما و آنها سدّى استوار قرار دهم.»
آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ حَتَّى إِذا ساوى‏ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قالَ انْفُخُوا حَتَّى إِذا جَعَلَهُ ناراً قالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْراً (96)
براى من قطعات آهن بياوريد، تا آنگاه كه ميان دو كوه برابر شد، گفت: «بدميد» تا وقتى كه آن [قطعات‏] را آتش گردانيد، گفت: «مس گداخته برايم بياوريد تا روى آن بريزم.»
فَمَا اسْطاعُوا أَنْ يَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطاعُوا لَهُ نَقْباً (97)
[در نتيجه، اقوام وحشى‏] نتوانستند از آن [مانع‏] بالا روند و نتوانستند آن را سوراخ كنند.
قالَ هذا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ وَ كانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (98)
گفت: «اين رحمتى از جانب پروردگار من است، و[لى‏] چون وعده پروردگارم فرا رسد، آن [سدّ] را درهم كوبد، و وعده پروردگارم حق است.»

امام علی علیه السلام:
«أَنَّ مِنْ أَحَبِّ عِبَادِ اللَّهِ عَبْداً أَعَانَهُ‏ اللَّهُ عَلَى نَفْسِهِ»
خوشا به حال کسی که برای راحت شدن از شرّ حسدش، خدای مهربان، نورشو به قلب او الهام کرده!
وقتی خدا، یه همچین لطف بزرگی در حقش کرده، او هم باید همکاری کامل با نور خدای خودش داشته باشه، و حواسش به اخم و لبخندها باشه! تا قبل از موت دنیایی‌اش، حسدش غیر فعال بشه و نمره قبولی اصلاح و تربیت خودشو بگیره و اینجوری در همین دنیا، به حیات طیبه و به درک زبانِ نورانیِ جاویدان، نائل گردد.