صاحبان نور، اصراری برای تایید علوم آل محمد ع از جانب مخاطبین خود ندارند! لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً!

پس غالب خواسته‌ها، توام با ناآرامی قلبیه و راه رسیدن به آرامش هم دونستن این مطلب مهمه که با کمی فکر کردن « وَ لَوْ أَنَّهُ فَكَّرَ لَأَبْصَرَ وَ لَعَلِمَ أَنَّهُ مُدَبَّرٌ وَ اقْتَصَرَ عَلَى مَا تَيَسَّرَ وَ لَمْ يَتَعَرَّضْ لِمَا تَعَسَّرَ » به این نتیجه میرسیم که اونی که میخوایم از کدوم نوعه؟ و از هر نوعی هم که باشه، راه آرامش قلب، راضی شدن به رزق مقسومه « اقْتَصَرَ عَلَى مَا تَيَسَّرَ » و چشمداشت نداشتن به مال دیگران « وَ لَمْ يَتَعَرَّضْ لِمَا تَعَسَّرَ »، در نتيجه نسبت به مشكلات آرامش دل پيدا ميكنی« وَ اسْتَرَاحَ قَلْبَهُ مِمَّا اسْتَوْعَرَ »، پس چرا بیخودی وقت و عمرمو بیهوده صرف رسیدن به کار غیر ممکن کنم « فَبِأَيِّ هَذَيْنِ أُفْنِي عُمُرِي » ، حتی اگه شده صورتمو با سیلی سرخ نگه میدارم « فَكُونُوا أَقَلَّ مَا يَكُونُونَ فِي الْبَاطِنِ أَمْوَالًا أَحْسَنَ مَا يَكُونُونَ فِي الظَّاهِرِ أَحْوَالًا » که ظاهر رو حفظ کرده باشم « يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ » ولی دستمو برای رسیدن به خواسته های غیر منطقی پیش هر کسی دراز نمی کنم « لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً » و عفت خودمو جوری حفظ میکنم « مِنَ التَّعَفُّفِ » که همه فکر کنن من چقدر وضعم خوبه « يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ » گرچه اونی که باید بدونه میدونه که من آهی در بساط ندارم ولی ظاهرو حفظ میکنم و این روش « أَدَباً حَسَناً » نزد آل محمد ع پسندیده است « فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَدَّبَ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِينَ الْعَارِفِينَ أَدَباً حَسَناً » و مطلب علمی آن هم ذیل آیه « يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً » به همین صورت که توضیح داده شد می آید .
« الشَّيْ‏ءُ شَيْئَانِ
شَيْ‏ءٌ قُصِرَ عَنِّي لَمْ أُرْزَقْهُ فِيمَا مَضَى وَ لَا أَرْجُوهُ فِيمَا بَقِيَ
وَ شَيْ‏ءٌ لَا أَنَالُهُ دُونَ وَقْتِهِ وَ لَوِ اسْتَعَنْتُ عَلَيْهِ بِقُوَّةِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
فَمَا أَعْجَبَ أَمْرَ هَذَا الْإِنْسَانِ
يَسُرُّهُ دَرْكُ مَا لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ
وَ لَوْ أَنَّهُ فَكَّرَ لَأَبْصَرَ وَ لَعَلِمَ أَنَّهُ مُدَبَّرٌ وَ اقْتَصَرَ عَلَى مَا تَيَسَّرَ وَ لَمْ يَتَعَرَّضْ لِمَا تَعَسَّرَ
وَ اسْتَرَاحَ قَلْبَهُ مِمَّا اسْتَوْعَرَ
فَبِأَيِّ هَذَيْنِ أُفْنِي عُمُرِي
فَكُونُوا أَقَلَّ مَا يَكُونُونَ فِي الْبَاطِنِ أَمْوَالًا أَحْسَنَ مَا يَكُونُونَ فِي الظَّاهِرِ أَحْوَالًا
فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَدَّبَ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِينَ الْعَارِفِينَ أَدَباً حَسَناً
فَقَالَ جَلَّ مِنْ قَائِلٍ
يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً ».
« اشياء دو نوع است :
بعضى چيزها است كه من بآن دسترسى ندارم نه قبلا بمن داده شد و نه در آينده اميد دريافت آن برايم هست.
و بعضی چيزها است كه تا وقتش فرا نرسد بآن نخواهيم رسيد، گرچه از تمام نيروى آسمانها و زمين براى رسيدن بآن كمك بگيرم.
شگفت از كار انسان است كه خوشحال مى‏‌شود براى بدست آوردن چيزى كه قبلا بدست نياورده بود
اگر درست بيانديشد خواهد فهميد كه او در اختيار و تدبير خدا است.
بهمين جهت حركت خود را منحصر ميكند بمقدارى كه برايش ممكن است.
و در تكاپوى چيز مشكل و غير مقدور برنمي‌آيد.
در نتيجه نسبت به مشكلات آرامش دل پيدا ميكند.
پس در راه كدام‏يك از اين دو چيز عمر خود را تمام كنم.
در نتيجه در كمال فقر و تنگدستى، خوشحال‌‏ترين چهره را داشته باشيد.
خداوند بزرگ بندگان مؤمن عارف خود را به بهترين وجه ادب مى‌‏آموزد
فرموده است:
يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ، تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً .
بواسطه عفت و خويشتن‏دارى شخص جاهل خيال ميكند آنها ثروتمندند.
تو آنها را از چهره‏‌شان مى‏‌شناسى هرگز از مردم درخواستى با اصرار ندارند» .
إِنَّ مِنْ حَقِّ الْمُعَلِّمِ عَلَى الْمُتَعَلِّمِ أَنْ … لَا يُلِحَّ عَلَيْهِ إِذَا أَعْرَضَ.
حقوق استاد بر شاگرد اين است كه:
… اگر استاد رويش را برگرداند، وى پافشارى و سماجت نكند.