[فرد – قرن] :
از پوشه «قرن» :
[اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً] :
« اللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ » اهل یقین به تنهایی فرد « الْفَرْدِ » و طاق و ضعیف هستند و بواسطه جفت شدن با لنگه خود یعنی معالم ربانی، دیگر فرد و طاق و ضعیف نیستند « وَ زَكَرِيَّا إِذْ نادى‏ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِي‏ فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِينَ » ، بلکه زوج و قرین و با طاقت هستند ! اونا با یاد معالم ربانی به خودکفایی رسیده اند « يَا كَافِيَ ».
علت تنهائی و غصه دار شدن، استعمال اندیشه لیدرهای سوء، یعنی جرات نمودن به ارتکاب گناه است « أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي »
+ «فرد»
برای همینه که گنهکار، مصاحب و همنشینی یاد معالم ربانی، هرگز نصیبش نمیشه:
« فَلَا صَاحِبَ مَعِي »
+ «صحب – ادیم مصحب»
[آیه نجوی – صدقه – یسر ] :
آل محمد ع کارها رو راحت کردند «فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ»!
با قبول ولایت علی ع تمامی امور برایت آسان می‌شود «الْيُسْرُ لِمَنْ ائْتَمَّ بِالْأَوْصِيَاءِ» و تخفیف داده می‌شود «بي خفف الله عن هذه الأمة» و اگر نبود توفیق پیروی از نور آل محمد ع، دسترسی به آرامش خودسرانه (استیناف) غیر ممکن بود.
شان نزول «آية النجوى» و مفهوم آن در بحث یسر و آرامش در گرو نور ولایت علی ع است.
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً
ذلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ *
أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ
فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ
وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ»
كمال فقط به سبب عمل به يك بينش حاصل مي شود .
زوج : ابزار كمال
زوج : ابزار آرامش
همه چيز زوج خلق شده:
[نقص – تمام – كمال]
فقط خداوند فرد است: نياز به كمال ندارد!
نياز، ابزار كمال
زاد و ولد، ابزار كمال
+ «قلبت فقط با نور به آرامش میرسه! وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى‏ مِنْكُمْ!»
عقل برای رسیدن به کمال، نیاز به زوجه ای بنام آیت دارد .
این زوج « أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ » [زوج عقل و آیت] با توجه به اینکه عقل با نور درایتی که در آیات منتظر دیدنش می باشد و می بیند، لذا چون هوای نفس تسلیم عقل شده از هر گونه عیبی مبراست « وَ مِنْ كُلِّ الْمَكَارِهِ وَ الْعُيُوبِ بَرِيَّاتٌ‏ » و این زوج به عصمت رسیده است . عاقل در هنگام عرضه آیت این کارها را انجام نمی دهد « أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ مِنْ أَنْوَاعِ الْأَقْذَارِ وَ الْمَكَارِهِ مُطَهَّرَاتٌ مِنَ الْحَيْضِ وَ النِّفَاسِ لَا وَلَّاجَاتٌ وَ لَا خَرَّاجَاتٌ‏ وَ لَا دَخَّالاتٌ وَ لَا خَتَّالاتٌ وَ لَا مُتَغَايِرَاتٌ وَ لَا لِأَزْوَاجِهِنَّ فَرِكَاتٌ وَ لَا ضَحَّابَاتٌ‏ وَ لَا عَيَّابَاتٌ وَ لَا فَحَّاشَاتٌ
وَ مِنْ كُلِّ الْمَكَارِهِ وَ الْعُيُوبِ بَرِيَّاتٌ‏ »
« لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ
… لَا يَحِضْنَ وَ لَا يُحْدِثْنَ
زوج عقل و آیت « أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ »، در واقع اتصال دو نور است «نور علی نور» و هیچ وقت منجر به تاریکی قلب نمی شود « لَا يَحِضْنَ وَ لَا يُحْدِثْنَ » و وجود نور در قلب عاقل علامت طهارت و پاکی آن است و هر وقت قلب کم نور و تاریک و یا خدای ناکرده قسی می شود معلوم می شود هوای نفس کار دستت داده و تو را مشتاق چیز بی ارزشی (تمنّا) کرده و تو دانسته یا ندانسته حرف او را گوش کرده ای و انجام داده ای و مثلا بجای اینکه انگشت در پالوده نمایی و فقط آن را مزمزه نمایی و برای مهار نفس آن را نخوری، نشستی یک شکم سیر آجیل خوردی، حالا قلبت سنگین شده و نمی توانی به راحتی و سبکی دیروز پای صحبت و کلام نورانی صاحب نورت بنشینی و وجودت دنبال بهانه گیری است و در واقع مثل خانمی که در دوران قاعدگی از اقامه صلاه ناتوان است، پیرو هوای نفس هم عادت شده! و باز یکی از عیوب قدیمی که شدیدا به آن عادت کرده بودی به سراغت آمده و کار دستت داده و باید صبر کنی تا از آثار تاریکی این خوراکی کثیف پاک شوی و دوباره قلبت، گیرنده نورش، خوب کار نماید.
« لَوْ أَنَّ رَجُلًا عَبَدَ اللَّهَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ حَتَّى تَلْتَقِيَ تَرْقُوَتَاهُ
لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ مَنْ يُحِبُّ
اگر کسی با نورش آشنا نشود و با کمک این معالم، عقل بر هوای نفسش غالب نگردد و عقل بالغ با آیت ازدواج ننماید تا به کمال عقل برسد ، تمسک و انجام تمام نمادهای ظاهری دین دردی برایش دوا نخواهد کرد «محکمة فروعه بالاصول» و چون غلبه هوای نفس او را قرین و زوج شیطان قرار می دهد لذا خداوند بر مبنای علم و حکمتش هر دو دسته را با محبوبانشان محشور می گرداند « لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ مَنْ يُحِبُّ » یعنی عاقل با آل محمدع و متبع هوای نفس با شیاطین جن و انس».
[زوج = شبیه]
وَ أَزْواجَهُمْ … وَ أَشْبَاهَهُمْ
عقل از جنس نور است و می خواهد زوجه ای از جنس شبیه خود اختیار نماید که همانا نور آل محمد ع در دل شرایط عرضه آیات است .
هوای نفس از جنس تاریکی است و لذا همسری که انتخاب می کند شبیه خود اوست و آن ظلمت تاریکی حاصل از انتخاب عیوب نفس به دعوت شیطان است.
رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ
این دعای عاقل است که می گوید:
ای آل محمد ع ؛ از آیات عرضه شده به من، و انجام وظیفه ثمربخش من در دل آیات، نوری به قلبم الهام فرما که چشم دلم با این نور مقتبس « أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ » روشن و آرام گردد.
عقل اهل نور به صاحب نورش عرضه می کند ای معلم ما، آیا با شنیدن مطالب شما ما به بلوغ علمی می رسیم که بتوانیم در دل شرایط آیات عرضه شده، بخوبی به نور ولایت عامل باشیم « فَاطِمَةُ تُزَوِّجُنِيهَا ؟» و عمل ما مقبول آل محمد ع قرار بگیرد و از ثمرات انجام وظیفه که آرامش است بهره مند گردیم ؟ اینجا وساطت صاحب نور در حق این عاقل باعث می شود که آیات، مکروه عاقل نباشد!
عاقل بتواند با دقت خود، علم مخفی در آیت عرضه شده را درایت نماید و شوق عاقل به کشف راز علمی نهفته در آیت، او را مشتاق و منتظر نگه می دارد .]
«… فَسَكَتَتْ وَ لَمْ تُوَلِّ وَجْهَهَا وَ لَمْ يَرَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ ص كَرَاهَةً
… سُكُوتُهَا إِقْرَارُهَا
… اللَّهُمَّ إِنَّهُمَا أَحَبُّ خَلْقِكَ إِلَيَّ فَأَحِبَّهُمَا وَ بَارِكْ فِي ذُرِّيَّتِهِمَا وَ اجْعَلْ عَلَيْهِمَا مِنْكَ حَافِظاً وَ إِنِّي أُعِيذُهُمَا بِكَ وَ ذُرِّيَّتَهُمَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ.