هى‏ء – هیأ:
قلب با نور، آمادۀ پرواز می‌شود! كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ!
مرحلۀ آماده شدن قبل از پرواز، درک قبض و بسط نور قلب است!
+ «استارت‌آپ – ناشئة»
[هیأ – موافقت]:
هايَأَهُ في الأَمر [هيأ] : با موضوع موافقت كرد.
مُهَايَأَةً : موافقت
+ هماهنگی و موافقت
+ «كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ»: طیر و پرواز
+ «صفن – آماده باش»
خلقت پرنده با پرواز، هماهنگی و موافقت کامل داره، بهش نگاه کن!
اما فیل که نه بال داره و نه وزن سبکی که بتونه پرواز کنه،
آیا میشه انتظار داشت که یه روزی پرواز کنه؟!
مهیای پرواز باش، آماده باش تا پیداش کنی!
تا در مسیری که نور به قلبت داره می‌تابه به پرواز درآیی و در این مسیر از نردبان معالم ربانی به آسمان نورانی ولایت آل محمد ع بالا بروی، حالا تا کجا؟ هُم درجاتٌ عند الله!
+ «وهب – آماده»: «أَوْهَبَ‏ الأَمرَ لفلانٍ: آن كار را براى فلان آماده كرد.»
+ «جفت – آشکار و پیدا»
[هَيِّئْ لَنا – يُهَيِّئْ لَكُمْ]:
« … وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً … وَ يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقاً »
هيّأته للأمر: أعددته
مهيّأ : آماده انجام کار
برای مهمانها چی تدارک دیدی؟ چی «تهيه» کردی؟
وَ التَّهْيِئَةُ وَ ضِدَّهَا الْبَغْي‏:
عاقل همیشه آماده «مهيّأ» عرضه آیت و امر الله است:
(آماده پرواز! كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ)
و با ارتباط با نور ولایت، آمادگی دارد تا از حق خودش و دلخواه خودش بمنظور ایجاد آرامش برای دیگران بگذرد (تغافل) و این حالت آماده باش عقل، باید دائمی باشد:
«اُکُلها دائم»
جاهل، آماده عکس العمل از نوع بغی در مقابل کسی است که پا روی دُم تمناهاش بگذارد.
آمادگی برای قبول هر نوع گفتار و اعمال خلاف میلمان، از سوی دیگران، هنر عقل است.
آیا این آمادگی را داری؟! که اگر کسی عمدا حالتو بگیره، از حقّت بگذری و بهش محبت کنی؟!
اگه واقعا اینجوری باشی، تو یه فرشته‌ای!
+ خودتو شبیه «ملک موکل» کن! «صور – صیر»
پس آماده پرواز باش!
عقل با توسل به نور ولایت آل محمد ع «تعقیل النبات»، مهیای رویارویی با هر آیت می‌باشد.
[آمادگی برای آیت عرضه شده – رفق با آیت «بغی نکردن» – رشد و کمال]:
عاقل (مثل اصحاب کهف) همیشه آمادگی رویارویی با آیت را دارد:
«وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً – وَ يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقاً»
چون به غار امن آل محمد ع پناهنده شده است:
«فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ».
اگه میخوای رشد «رَشَداً» کنی، با دیگران رفق «مِرْفَقاً» بورز،
این روش رو عقلت از آل محمد ع میشنوه [ملک موکل] و قبول میکنه و عمل میکنه!
میخوای کارات به سامان برسه؟
میخوای عاقبت به خیر بشی؟
اگه راهشو بهت بگن گوش میکنی؟ باور می کنی؟ قبول می کنی؟
 … اگه در عالم ذر قبول کرده باشی، بمحض اینکه بشنوی، یادت میاد و قبول میکنی!
هیچ کاری بدون آمادگی قبلی نمیشه!
ورزش، آمادگی جسمانی قبلی میخواد،
قبولی در کنکور آمادگی تحصیلی قبلی میخواد،
… هر کاری نیاز به یک سری تمهیدات لازم داره که بدون آن، اجرای آن امر ناممکن خواهد بود.
رسیدن به آرامش، بدون عقلِ آمادۀ وصلِ به نور، ممکن نخواهد بود.
اگه میبینی در کنار معالم ربانی صاحبان نور به آرامش میرسی، اینو بدون علتش اینه که، او عاقل تابع نور مافوقشه، که میتونه این تاثیر رو، روی تو داشته باشه «مذکر و مونث»!