استخراجِ نورِ رمزنگاری شده! مشورت نورانی!

امام حسن مجتبى عليه السّلام:
مِنْ كَلاَمِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ خَطَبَ بِهِ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ:
فَقَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ
إِنَّمَا أُخْبِرُكُمْ عَنْ أَخٍ لِي كَانَ مِنْ أَعْظَمِ اَلنَّاسِ فِي عَيْنِي وَ كَانَ رَأْسُ مَا عَظُمَ بِهِ فِي عَيْنِي صِغَرُ اَلدُّنْيَا فِي عَيْنِهِ
كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ بَطْنِهِ فَلاَ يَشْتَهِي مَا لاَ يَجِدُ وَ لاَ يُكْثِرُ إِذَا وَجَدَ
كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ فَرْجِهِ فَلاَ يَسْتَخِفُّ لَهُ عَقْلَهُ وَ لاَ رَأْيَهُ
كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ اَلْجَهَالَةِ فَلاَ يَمُدُّ يَدَهُ إِلاَّ عَلَى ثِقَةٍ لِمَنْفَعَتِهِ
كَانَ لاَ يَتَشَهَّى وَ لاَ يَتَسَخَّطُ وَ لاَ يَتَبَرَّمُ
كَانَ أَكْثَرَ دَهْرِهِ صَمَّاتاً
فَإِذَا قَالَ اَلْقَائِلُونَ كَانَ لاَ يَدْخُلُ فِي مِرَاءٍ
وَ لاَ يُشَارِكُ فِي دَعْوَى 
وَ لاَ يُدْلِي بِحُجَّةٍ حَتَّى يَرَى قَاضِياً
كَانَ لاَ يَغْفُلُ عَنْ إِخْوَانِهِ
وَ لاَ يَخُصُّ نَفْسَهُ بِشَيْءٍ دُونَهُمْ
كَانَ ضَعِيفاً مُسْتَضْعَفاً
فَإِذَا جَاءَ اَلْجِدُّ كَانَ لَيْثاً عَادِياً
كَانَ لاَ يَلُومُ أَحَداً فِيمَا يَقَعُ اَلْعُذْرُ فِي مِثْلِهِ حَتَّى يَرَى اِعْتِذَاراً
كَانَ يَفْعَلُ مَا يَقُولُ وَ لاَ يَقُولُ مَا لاَ يَفْعَلُ
كَانَ إِذَا يَبْدُو أَمْرَانِ لاَ يَدْرِي أَيُّهُمَا أَفْضَلُ نَظَرَ إِلَى أَقْرَبِهِمَا إِلَى اَلْهَوَى فَخَالَفَهُ
كَانَ لاَ يَشْكُو وَجَعاً إِلاَّ عِنْدَ مَنْ يَرْجُو عِنْدَهُ اَلْبُرْءَ
وَ لاَ يَسْتَشِيرُ إِلاَّ مَنْ يَرْجُو عِنْدَهُ اَلنَّصِيحَةَ
كَانَ لاَ يَتَبَرَّمُ وَ لاَ يَتَسَخَّطُ وَ لاَ يَتَشَكَّى
وَ لاَ يَتَشَهَّى
وَ لاَ يَنْتَقِمُ
وَ لاَ يَغْفُلُ عَنِ اَلْعَدُوِّ
فَعَلَيْكُمْ بِمِثْلِ هَذِهِ اَلْأَخْلاَقِ اَلْكَرِيمَةِ إِنْ أَطَقْتُمُوهَا
وَ إِنْ لَمْ تُطِيقُوهَا كُلَّهَا فَأَخْذُ اَلْقَلِيلِ خَيْرٌ مِنْ تَرْكِ اَلْكَثِيرِ
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ.
امام حسن مجتبى عليه السّلام در خطبه‌اى از سخنان امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:
اى مردم،به شما خبر دهم از حال يكى از برادرانم،كه در نظرم از همۀ مردم بزرگتر بود،و بالاترين چيزى كه او را در نظرم بزرگ كرده بود،پستى و حقارت دنيا در نظر او بود،
از تسلط‍‌ شكم بيرون بود،چيزى را كه نداشت به دنبالش نمى‌رفت،و چون پيدا مى‌كرد زياده روى نمى‌نمود،
از تسلط‍‌ شهوت خارج شده بود،از اين رو سبك عقل و سبك رأى نبود،
از سلطه نادانى رهيده بود، از اين رو دستش را جز به جانب شخص مورد اطمينان و براى سود دراز نمى‌كرد،
پراشتها و ناراضى و ملول نبود،
بيشتر عمرش را خاموش بود،
هر گاه ديگران وارد گفتگو مى‌شدند،با آنان جدل نمى‌كرد،
در دعوايى شركت نمى‌كرد،
دليلى اقامه نمى‌كرد تا قاضى را بيابد،
از برادران دينى‌اش غافل نبود،
خود را بر ديگران فضيلت نمى‌داد،
لاغر بود،
خود را ضعيف و ناتوان مى‌دانست،
به هنگام مبارزه و پايمردى چون شير ژيان بود،
كسى را به كردارى كه عذر خواهى از آن ممكن بود سرزنش نمى‌كرد تا بتواند عذر بخواهد،
آنچه را انجام مى‌داد به زبان مى‌آورد،و كارى را كه نمى‌كرد نمى‌گفت،
چون دو كار برايش پيش مى‌آمد و نمى‌دانست كداميك بهتر است،هر كدام كه به هواى نفس نزديكتر بود مخالفت مى‌نمود،
درد خود را جز به كسى كه اميد بهبودى از او داشت اظهار نمى‌كرد،
جز با كسى كه اميد خير خواهى داشت مشورت نمى‌كرد،
دلتنگ نمى‌شد
و ناراضى نبود
و شكايت نمى‌كرد
و پرخواهش نبود،
و انتقام‌جويى نمى‌كرد،
و از مكر دشمن غافل نبود،
اينك شما هم اگر مى‌توانيد اين گونه اخلاق شريفه را كسب كنيد،و اگر تمام آن را نمى‌توانيد به دست آوريد،به دست آوردن اندك بهتر از ترك بسيار است،
نيرو و توانى جز به وسيلۀ خدا نيست.