مفهوم «جمع»:
« الكَفْتَة: غذاى كوفته يا كوبيده گوشتى »
«الْكِفَاتُ : الْمَسَاكِنُ»
«کفت» + «قبض و بسط»:
قلب نور و ظلمت و قبض و بسط و موت و حیات را مدام در دل شرایط تجربه می‌کند!
انگاری با یاد معالم ربانی این قلب منور و مبسوط و حیّ می‌شود در حالیکه بدون نور یاد معالم ربانی قلب، قبض و تاریک و مرده می‌شود و این مفهوم در واژۀ کفت وجود دارد و ما باید ربط مبحث قبض و بسط را با تمامی واژه‌های قرآن پیدا کنیم تا عملا این واژه‌ها در دل شرایط برای ما کاربردی شود و به درد ما بخورد و اگر این واژه در دل شرایط به درد ما نخورد و مشکلی را برای ما حل نکند و آرامشی ایجاد ننماید، در این صورت هیچ بهره‌ای از معنای اسامی نبرده‌ایم.
کدام مسکن است که هم مردگان و هم زندگان را به دور خود جمع می‌نماید؟!
نام این مسکن، صاحب نور است!
+ «فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه … رجال»
به این مسکن، به این دلیل «کفات» گفته می‌شود که مرده و زنده را مجذوب علم خود نموده تا با نور ولایت زنده شوند و رشد نمایند، ان شاء الله تعالی.
«کفت» نام زیبای صاحبان نور است که اهل شک و یقین، هر دو گروه، دور او جمع می‌شوند:
«الْكِفَاتُ: الْمَسَاكِنُ»
تا عاقبت به خیر شوند، اما متاسفانه از گروه اهل شک، عدۀ قلیلی، بعضا نجات پیدا می کنند «ثیّبات» و غالبا و اکثرا پس از آشنایی کامل با معالم ربانی صاحبان نور، با رد او خود را اهل شقاوت ابدی می‌نمایند «سمعنا و عصینا».
ماموریت صاحبان نور، اتمام حجّت با معارین است.
در واژه «کفت» این مفهوم زیبا برای صاحب نور مستتر است که مثل جاذبه زمین، مرده و زنده را کنار خودش جمع می‌کند و این نیروی جاذبۀ خارق العاده را آل محمد ع در وجود و کلام صاحبان نور قرار داده‌اند و این هم بمنظور خاصی است که در سرّ ماموریت آنها نهفته است.
این ماموریت مخفی و سرّی، همان قصه تکراری کربلاست!
حقیقت و واقعیت داستان کربلا، اتمام حجت با معارین کوفه است.
تا وقتی که از اسرار خلقت متشیّعین و معارین آگاهی پیدا نشود،
اسرار ماموریت کربلا نیز آشکار نگردد.
چه کسی میتونه سر در بیاره که چطور شد، حجت حق، امام حسین ع در این واقعه، این مسیر را اینگونه طی کرده و این سرنوشت را پذیرا شده است؟! کربلا همان ماموریت سری و مخفی صاحبان نور است که برای رو نمودن قلوب مرده اهل شک و حسودی که به دروغ مدعی حبّ آل محمد ع هستند، بدقت و ظرافت هر چه تمامتر طراحی و تقدیر شده است.
کربلا قصه مظلومیت صاحبان نور است!
کربلا، داستان تکراری تقدیر فدای تمنا برای اهل حسد،
و  تمنا فدای تقدیر برای اهل نور است!
قلوبی که خود را فدای آل محمد ع می‌نماید!
«مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ
فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاً»
+ «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ»
تا بگوید این اعتقاد که متعلق به آل محمد ع است اعتقاد حقی است که آیات نیز آن را تایید می کند و خود صاحبان نور، در قصه امتحان کربلا، عملا شرکت نموده و امتحان می‌دهد!
کربلا را چه کسی فهمیده که واقعا چیست؟
کسانی که نفهمیدند کربلا یعنی چه، به اقدام امام حسین ع خرده و ایراد می‌گیرند، بطوریکه علم امام حسین ع و آل محمد ع را حتی زیر سوال می برند که چرا و چطور ممکن است کسی مدعی علم الله باشد اما اینگونه با طناب پوسیده مشتی اهل شک کوفه چاپلوس خیانتکار، به چاه بلا و کربلا وارد شود و اینگونه همه چیز را ظاهرا به نابودی بکشاند؟!
جواب همه این سوالها در سرّی بودن ماموریت کربلاست.
قصه ای که اکثرا از آن غفلت دارند در همین آیه و آیات دیگر قرآن نهفته است و مطلب اینجاست که با صِرف دانستن این مطلب، توسط آل محمد ع که اهل حسادت کوفه چه افرادی هسند، کار برای اهل شک تمام نمی‌شود و حجت برای آنها کامل نمی‌گردد و آنها اگر عملا داستان کربلا را رقم نزنند، بعدا مدعی می‌شوند که این رفتار را نمیکردند، کما اینکه مدعی شده‌اند که دوستدار آل محمد ع هستند، اما آیاتی عرضه می شود که در عمل ثابت کند اینها همان اهل شک دروغگویی هستند که فقط زبانا خود را محب آل محمد ع می دانند و در عمل با اهل کوفه و یهود تشابه اعتقادی دارند.
و لذا امام حسین ع مظلومانه وارد کربلا می‌شود «سورۀ بیّنۀ»، تا دیگر حرفی برای گفتن باقی نماند.
کربلا، اقدام علمی امام حسین ع برای اتمام حجّت با اهل کوفه‌ای است که نسبت به امام خود، مدام در شک و شبهه بودند، و باید تمییز و جداسازی نهایی صورت می‌گرفت و بالاخره اهل شک، عملا تصمیم خود را میگرفتند که یا اینوری و یا اونوری! لذا بدون ورود حسین ع در این موقف «الکرب العظیم» اصلا امکان رو نمودن دست اهل شک که اصرار داشتند دوست حسین ع هستند وجود نداشت و تنها راه غربال نمودن اهل شک، همین بود و لذا ماموریت کربلا همین است که به هر صورتی که آل محمد ع صلاح بدانند خود را برای هر شرایطی که دست اهل شک را رو می‌نماید حاضر و آماده کنند و این همان جام بلایی است که در عالم ذر سر کشیده اند!