[سورة الانشقاق (84): الآيات 1 الى 25]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ (1)
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد،
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ (2)
و پروردگارش را فرمان بَرَد و [چنين] سِزَد.
وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (3)
و آنگاه كه زمين كشيده شود،
وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ (4)
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تُهى شود،
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ (5)
و پروردگارش را فرمان بَرَد و [چنين] سزد.
يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ (6)
اى انسان، حقّاً كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى، و او را ملاقات خواهى كرد.
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ (7)
امّا كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود،
فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً (8)
بزودىاش حسابى بس آسان كنند،
وَ يَنْقَلِبُ إِلى أَهْلِهِ مَسْرُوراً (9)
و شادمان به سوى كسانش بازگردد.
وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ (10)
و امّا كسى كه كارنامهاش از پشت سرش به او داده شود،
فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً (11)
زودا كه هلاك [خويش] خواهد،
وَ يَصْلى سَعِيراً (12)
و در آتشِ افروخته درآيد.
إِنَّهُ كانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً (13)
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود.
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ (14)
او مىپنداشت كه هرگز برنخواهد گشت.
بَلى إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِيراً (15)
آرى، در حقيقت، پروردگارش به او بينا بود.
فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (16)
نه، نه، سوگند به شَفَق،
وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ (17)
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند،
وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18)
سوگند به ماه چون [بَدْرِ] تمام شود،
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ (19)
كه قطعاً از حالى به حالى برخواهيد نشست.
فَما لَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (20)
پس چرا آنان باور نمىدارند؟
وَ إِذا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لا يَسْجُدُونَ (21)
و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود چهره بر خاك نمىسايند؟
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ (22)
[نه!] بلكه آنان كه كفر ورزيدهاند، تكذيب مىكنند.
وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُوعُونَ (23)
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است.
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ (24)
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده،
إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (25)
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند، كه آنان را پاداشى بىمنّت خواهد بود.