تمنّاهاتو بذار کنار! نور تواضع! وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ!

وضعت الحامل ولدها
وقتی خانم باردار وضع حمل کرد حالا به ثبات و آرامش رسیده
«وضع الشي‏ء في المكان: أثبته فيه»
تا دیروز که باردار بود همه اش با نگرانی از پله ها بالا و پایین می رفت اما حالا بی خیاله و راحت کاراشو انجام میده.
واژه وضع مترادف نور ولایت است یعنی وقتی عامل نگرانی و تاریکی که اندیشه ولایت غیر آل محمد ع رو کنار گذاشت [صوم] حالا مانعی برای تشکیل پیوند نورانی فرآیند ولایت دیگه وجود نداره.
وضع، همان یقین است!
از هزار واژه مترادف نور ولایت.
آب در حال تلاطم رودخانه هم که به دریا میرسه، به ثبات میرسه، به یقین میرسه، به موضع ثابت میرسه. از وضعیت ناپایدار به وضعیت پایدار میرسه! این میشه فرایند نور ولایت.
«وضعت الحامل ولدها»
یعنی حسود، حسادتشو گذاشت کنار و به ثبات و آرامش رسید!
آرامشی که با عدم استعمال حسادت بدست میاری همون نور ولایت محمد و آل محمد ع است!
حسود که راضی به تقدیراتش نیست، همیشه نا آرام است و اگه راضی به تقدیراتش بشه، به ثبات و آرامش میرسه! تقدیرات و واژه قدر یکی از هزار واژه مترادف نور ولایت است و راضی به تقدیرات شدن یعنی راضی به نور ولایت محمد و آل محمد ع شدن، یعنی نور ولایت رو به بزرگی دیدن! نور ولایت بزرگ هست! قلب ما باید بتونه بزرگی اونو ببینه «الله اکبر»، برای این کار، کبرتو باید بذاری کنار «تواضع»، یعنی خودتو بزرگ نبینی تا بتونی بزرگی اونو ببینی!
در این واژه تواضع، مفهوم زیبای «آشکار» هم وجود دارد!
وضع بیت و وضع کتاب و وضع میزان و … همه و همه اشاره به آشکار شدن معالم ربانی در هر زمان دارد که بیت اعتقادی آل محمد ع را برای همه تبیین و روشن و آشکار می‌نماید.
اهل یقین هم با استعمال معالم ربانی و تولید عمل صالح «وضعت الحامل ولدها» انگاری یه چیزی رو وضع می‌کنن! و اینجوری یه چیزی رو آشکار می‌کنن!
اون عاملی که مانع دیدن فرآیند نور ولایت میشه رو میذارن کنار!
و وَضْعُ‏ البيتِ: بناؤُهُ، بنا و ساختمان خانه.
قال اللّه تعالى:
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ‏ وُضِعَ‏ لِلنَّاسِ‏،
وَ وُضِعَ‏ الْكِتابُ،
هو إبراز أعمال العباد
كه همان آشكار ساختن كارهاى بندگان است.
خدای مهربان برای بندگانش چی رو وضع میکنه؟ معالم ربانی!
«و وضع المیزان»
«انبات شجر»
حالا تمام واژه‌های وضع را با این بیان که اون چیزی که  قرار داده شده است (یا بهتر بگوییم، آشکار شده است)، معالم ربانی است، باید آیات قرآن دوباره مرور شود.
این موضع آشکار و مکان آشکار و زمان آشکار و بیت آشکار و کتاب آشکار، اختصاصا برای اهل نور، نور علم ربانی آل محمد ع است «الموضع: المكان».
این معالم ربانی، موضع کسب تجربه است!
حالا که با معالم ربانی آشنا شدی، دیگه وقت کسب تجربه با یادآوری این علوم در دل شرایط سخت تقدیرات زندگی روزمره است.
مکان و زمان عرضه آیت، در واقع همان مکان و زمانی است که باید با یادآوری معالم ربانی، تجربۀ کسب نور آرامش قلب را داشته باشی و این تجربه، خیلی شیرین است.
اصلا بدون آشنایی با معالم ربانیِ صاحبان نور امکان دسترسی به آرامش غیر ممکن است لذا عقل حکم می کند که حتما آل محمد ع برای ما علوم نورانی خود را قرار دهند تا ما با آشنایی با این علوم بتوانیم از نور علم آل محمد ع که نزد حاملان نور (ظرف علم) است بهره‌مند گردیم.
در واقع این امکان برای ما گذاشته شده «وضع» و وجود دارد « و وضع الشي‏ء في المكان: أثبته فيه » ، نه اینکه برداشته شده باشد «رفع» ، و وجود نداشته باشد و امکان دسترسی به آن نباشد یا حتی سخت باشد « الوضع : ضدّ الرفع » ، بقدری دسترسی به معالم ربانی برای اهلش و کسانی که یقین به او دارند سهل و ساده و راحت قرار داده شده «وضع» که اصلا آدم باورش نمی شود.
از این سرچشمه آب زلال و گوارای کوثر بنوشیم!
معذلک تا درک موت ننماییم بصیرتمان به این معالم ربانی به حد تمام و کمال نخواهد رسید.
«صواع الملک» ظرفی است در دست آل محمد ع،
که برای نوشاندن علم به دهان خشکیده ما، وضع شده است!
مفاهیم زیبایی در واژه «وضع» وجود داره که نقش معالم ربانی را در عاقبت به خیری ما روشن می‌نماید:
آل محمد ع با قرار دادن معالم ربانی صاحبان نور، برای ما تخیفی داده‌اند!
تا ما بتوانیم با آموختن نور علم ولایت از آنها، دِین خود را به آل محمد ع ادا نماییم:
« اسْتَوْضَعَهُ فى دَينِهِ »
و این مافوق دست خود را از آسمان به زمین دراز کرده تا دست ما را بگیرد و بالا ببرد و این وضع و فروتنی نور برای ما یک مهلت استثنایی و تکرار نشدنی در دنیا برای نجات از ظلمت و اتصال به نور عزت می باشد.
« اتَّضَعَ‏ البعيرَ راكبُهُ »
انگاری یکی سوار بر شتر است و تو پیاده و او دستش را به طرف تو و پایین دراز کرده تا دست تو را بگیرد و تو را پشت خودش سوار کند و ببرد [کفل – کفیلة] و از معرکه و مهلکه نجاتت بدهد حالا این تو و عکس العمل تو نسبت به این نور الهی متواضع کریم آل محمد ع!
در واقع خداوند با قرار دادن اسم نورانی خودش، بر سرِ راه ما «لقط»، علمشو در دسترس ما قرار داده،- و به بیان ناقص من- خودشو برای ما کوچیک کرده «وضع»، چون او رفیع است و بلند مرتبه و بزرگ و ما کوچک و ناتوان که توان دسترسی به علوم آل محمد ع را، خودسرانه و به تنهایی نداریم و از آنجا که بدون علم آل محمد ع نیز دسترسی به آرامش امکان ندارد، لذا باید آل محمد ع موضعی برای کسب علم و آرامش برای ما قرار داده باشند (آشکار کرده باشند، «ظهر») تا براحتی بتوانیم بدون زحمت و هزینه (اجر) [+ «رایگان»] در هر زمان و مکان و هر شرایطی به این عامل آرامش‌زا دسترسی داشته باشیم و این عامل چیزی نیست جز یادآوری معالم ربانی صاحبان نور، که عاقل همیشه در گوشۀ چشمش، تمثال نورانی گنبد علی بن موسی ع و لبخند ولیّ خدا، برایش برق می‌زند و چشمک می‌زند [مثال زیبای جی‌پی‌اس در مقالۀ استثنایی سفر انفرادی با نور] و به طرز خاصی به او می گوید که چکار باید بکنی.
نور، زبان مشترک خالق و مخلوق!
یک مثال زیبا!
در درس حرفه و فن دوران تحصیلات راهنمایی به ما یاد دادند که یک سیم کشی یک پل روی یک تخته چوب انجام بدهیم. ببین مثل ما مثل همان لامپ است که دو سر سیم آن را اگر به باطری سالم و خوب بزنیم و لامپ هم سوخته نباشد، شاهد روشن شدن لامپ خواهیم بود ولی اگر لامپ ما سوخته باشد حتی اگر دو سر سیم به باطری نو هم زده شود از روشنایی لامپ خبری نیست.
پس اول قلب سالم مثل لامپ سالم که درون خودش باطری روشن کننده ندارد اما خداوند این لامپ عقل را به ما عنایت فرموده! ببین با اتصال عقل و قلبت به باطری علمی چه گزینه‌ای قلبت روشن می‌شود، اینجوری صاحب نور خودتو پیدا کن!
پس قلب سلیم به محض اینکه در معرض نور علوم ربانی قرار می‌گیرد از روی روشن شدن قلب خود می فهمد که این مطالب، همان انرژی باطری گم شده اوست که با آن می‌تواند روشن شود.
+ «نور، نیمۀ گم‌شدۀ من!»
کسی که به نورش شک دارد ظرف سوراخ است و لامپ سوخته است که وقتی به دقت از نزدیک نگاه می‌کنی می‌بینی سیم تنگستن داخلش از یک جایی پاره شده لذا رابطۀ علمی او با صاحب نور بعلت عیب شک قلبش قطع است و قطعا انتظار روشن شدن این قلب امری محال است.
پس هیچ چیزی مهمتر و با ارزشتر از سلامتی قلب نیست «و لا سلامة کسلامة القلب»، «إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ»، «إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَليمٍ» چون قلب سلیم به محض دیدن نورش، از روی روشن شدن خودش متوجه می شود به موضع رحمت الهی رسیده و اینجا همان جایی است که باید دائما سیمش وصل باشد تا روشن بماند و هر چه به این موضع، یقینش بالاتر رود و تجربۀ گذشت از دلخواه و پشت کردن به تمنا با یادآوری معالم ربانی و انجام عمل صالح، بیشتر و بیشتر شود، کیفیت نورش بیشتر و بیشتر می شود «لِيَسْتَيْقِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ يَزْدادَ الَّذينَ آمَنُوا إيماناً».
وقتی چراغ قلبت با وصل شدن سیمها به کلام دیگری روشن نشد، باید بدانی یا لامپ تو سوخته است یا باطری چیزی در چنته ندارد! پس اول از سلامت قلب خود اطمینان حاصل کن و دنبال این مقوله باش چون ممکن است یکدفعه گذرت به نورت بیفتد و سیمهایت را وصل کنی و ببینی که لامپ روشن نشده، لذا نورتو نشناسی و او را از روی جهل، کنار بگذاری و بری سراغ بقیه کسانی که ادعای باطری خوب دارند و تا آخر عمر سرگردان و متحیر بمانی که بالاخره باطری خوب پیدا نشد! غافل از اینکه آب در کوزه بوده و تو تشنه لب، داری برای خودت می‌گردی.
لذا توفیق داشتن قلب سالم رکن است و قلب سالم یعنی قلبی که پستانک تمنا را صادقانه از دهان در آورده و «حبّ دنیا» ندارد، قلب سلیم یعنی «مَن سَلِمَ من حبّ الدنیا»، که فقط اینجوری میتوانیم باطری سالم را شناسایی و درک کنیم، معذلک تا باطری، خودش را به تو نزدیک نکند و نگوید آن باطری سالم که دنبالش می‌گردی منم! قادر به شناخت باطری سالم نخواهیم بود! باید یوسف ع در ملکوت قلب، لب به سخن بگشاید و بگوید «انا یوسف» تا قلب سالم که حالا روشن هم شده، یک دفعه از شدت خوشحالی و تعجب، قالب تهی کند که واقعا این یوسف ع است که به سراغ ما آمده و خود را به خاطر نجات ما، در چاه حسادت قلب ما انداخته تا ما، که تشنه لبیم، با انداختن سطل به ته چاه حسادت خود، و با بیرون کشیدن یوسف زیبای نورانی، از ته این چاه تمناهایمان، و دیدن نور او، بشارت به آشنایی با معالم ربانی آل محمد ع داشته باشیم که «یا بشری هذا غلام»!
پس قلب سلیم همیشه گوش به زنگ آل محمد ع است که در لحظه عرضه آیت بتواند صدا و نگاه نورش را به یاد آورد تا جواب حل مشکل خود را دریابد و عمل صالح انجام دهد.
الآن، این پیامک، چی میگه:
«مشترک گرامی همراه اول برای ثبت نام در سایت زمانه دات آی آر برای دریافت پیامک سریعا عضو شوید. 05138077»