O jealous!
shame on you!
الَّذينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ
+ «عقر – حسود، خواهان توقف جریان مستمر نورانی است!»
+ «بسل – حسود کریه المنظر!»
+ «حسود، نمیتونه از چنگ نور فرار کنه! كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ!»
دوران مهلت تمام می‌شود و روسیاهی به حسود میماند!
سپیدرویان – سیاه‌رویان
الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ – الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ
[سورة آلعمران (۳): الآيات ۱۰۴ الى ۱۰۵]
وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ
وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ
وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (۱۰۴)
و بايد از ميان شما، گروهى، [مردم را] به نيكى دعوت كنند
و به كار شايسته وادارند و از زشتى بازدارند،
و آنان همان رستگارانند.
وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ
وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (۱۰۵)
و چون كسانى مباشيد كه پس از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد،
پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند،
و براى آنان عذابى سهمگين است؛
[سورة آلعمران (۳): الآيات ۱۰۶ الى ۱۰۷]
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ
فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ
أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ
فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (۱۰۶)
[در آن] روزى كه چهرههايى سپيد، و چهرههايى سياه گردد.
اما سياهرويان [به آنان گويند:]
آيا بعد از ايمانتان كفر ورزيديد؟
پس به سزاى آنكه كفر مىورزيديد [اين] عذاب را بچشيد.
وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۱۰۷)
و اما سپيدرويان همواره در رحمت خداوند جاويدانند.
داستان تکراری سیاه‌رویانِ حسود!
امام سجّاد علیه السلام:
قَدِ انْتَحَلَتْ طَوَائِفُ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّهًِْ بَعْدَ مُفَارَقَتِهَا أَئِمَّهًَْ الدِّینِ وَ الشَّجَرَهًَْ النَّبَوِیَّهًَْ إِخْلَاصَ الدِّیَانَهًِْ
وَ أَخَذُوا أَنْفُسَهُمْ فِی مَخَائِلِ الرَّهْبَانِیَّهًِْ …
وَ ذَهَبَ الْآخَرُونَ إِلَی التَّقْصِیرِ فِی أَمْرِنَا وَ احْتَجُّوا بِمُتَشَابِهِ الْقُرْآنِ
فَتَأَوَّلُوا بِآرَائِهِمْ
وَ اتَّهَمُوا مَأْثُورَ الْخَبَرِ مِمَّا اسْتَحْسَنُوا
یَقْتَحِمُونَ فِی أَغْمَارِ الشُّبُهَاتِ وَ دَیَاجِیرِ الظُّلُمَاتِ
بِغَیْرِ قَبَسِ نُورٍ مِنَ الْکِتَابِ وَ لَا أَثَرَهًِْ عِلْمٍ مِنْ مَظَانِّ الْعِلْمِ بِتَحْذِیرٍ
مُثَبِّطِینَ زَعَمُوا أَنَّهُمْ عَلَی الرُّشْدِ مِنْ غَیِّهِمْ
وَ إِلَی مَنْ یَفْزَعُ خَلَفُ هَذِهِ الْأُمَّهًِْ وَ قَدْ دَرَسَتْ أَعْلَامُ الْمِلَّهًِْ
وَ دَانَتِ الْأُمَّهًُْ بِالْفُرْقَهًِْ وَ الِاخْتِلَافِ
یُکَفِّرُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ اللَّهُ تَعَالَی یَقُولُ
وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ
فَمَنِ الْمَوْثُوقُ بِهِ عَلَی إِبْلَاغِ الْحُجَّهًِْ وَ تَأْوِیلِ الْحِکْمَهًِْ
إِلَّا أَهْلُ الْکِتَابِ وَ أَبْنَاءُ أَئِمَّهًِْ الْهُدَی وَ مَصَابِیحُ الدُّجَی
الَّذِینَ احْتَجَّ اللَّهُ بِهِمْ عَلَی عِبَادِهِ
وَ لَمْ یَدَعِ الْخَلْقَ سُدًی مِنْ غَیْرِ حُجَّهًٍْ
هَلْ تَعْرِفُونَهُمْ أَوْ تَجِدُونَهُمْ إِلَّا مِنْ فُرُوعِ الشَّجَرَهًِْ الْمُبَارَکَهًِْ وَ بَقَایَا الصَّفْوَهًِْ
الَّذِینَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِیراً
وَ بَرَّأَهُمْ مِنَ الْآفَاتِ
وَ افْتَرَضَ مَوَدَّتَهُمْ فِی الْکِتَابِ.
گروه‌هایی از این امّت پس از جداشدن از پیشوایان دین و درخت نبوّت،
خود را به اخلاص در دینداری نسبت دادند
و خود را در آثار و نشانه‌های رهبانیّت قرار دادند …
و گروهی دیگر در امر ما کوتاهی کردند و به آیات متشابه قرآن احتجاج کردند
و با نظر و رأی خودشان آن را تأویل کردند
و اخبار رسیده از معصومین (علیهم السلام) را به خاطر برداشت‌هایی که خود پسندیدند متهم کردند.
خود را در نادانی‌های شبهات و سرگردانی‌های تاریکی‌ها انداختند
بدون آنکه شعله‌ای از نور قرآن و نه برداشت علمی از جایگاه‌های علم برای پرهیز داشته باشند.
بازدارندگانی هستند که گمان می‌کنند از گمراهی‌شان هدایت یافته‌اند.
فرزندان این امّت به چه کسی پناه برند درحالی‌که نشانه‌های دین پاک و محو شده
و امّت به سبب تفرقه و اختلاف خوار شده‌اند؛
بعضی افراد بعضی دیگر را تکفیر می‌کنند حال آنکه خدای تعالی می‌فرماید:
وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ؛
پس چه کسی در رساندن دلیل و برهان و تأویل حکمت مورد اعتماد است
به جز کسانی‌که اهل قرآن و فرزندان امامان هدایت و چراغ‌های تاریکی‌ها هستند؛
کسانی‌که خداوند به‌وسیله‌ی آنها بر بندگانش احتجاج فرمود
و خلقش را بی‌هدف و بدون دلیل و حجّت رها نکرد.
آیا آنها را از غیر شاخه‌های درخت مبارک می‌شناسید و می‌یابید + «شعب»
همان باقی‌مانده برگزیدگانی که خداوند پلیدی و گناه را از آنها دور کرده
و آنها را کاملاً پاک کرده و از آسیب‌ها دورشان ساخته
و دوستی‌شان را در قرآن واجب نموده است.
سرانِ روسیاه و فالوئرهایشان!
سرانِ روسپید و فالوئرهایشان!
+ «وسق – اتّسق: یارکشی لیل و قمر! فهرست اهل نور! فهرست اهل حسادت!»
وَ يَسْوَدُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ!
فَيَبْيَضُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
عَنْ أَبِي ذَرٍّ اَلْغِفَارِيِّ قَالَ:
لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ
قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
تَرِدُ أُمَّتِي عَلَى خَمْسِ رَايَاتٍ
فَأَوَّلُهَا مَعَ عِجْلِ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ فَآخُذُ بِيَدِهِ فَتَرْجُفُ قَدَمَاهُ
وَ يَسْوَدُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ
فَأَقُولُ مَا فَعَلْتُمْ بِالثَّقَلَيْنِ
فَيَقُولُونَ أَمَّا اَلْأَكْبَرُ فَحَرَّقْنَاهُ وَ مَزَّقْنَاهُ وَ أَمَّا اَلْأَصْغَرُ فَعَادَيْنَاهُ وَ أَبْغَضْنَاهُ
فَأَقُولُ رُدُّوا ظِمَاءً مُظْمَئِينَ مُسْوَدَّةً وُجُوهُكُمْ
فَيُؤْخَذُ بِهِمْ ذَاتَ اَلشِّمَالِ لاَ يُسْقَوْنَ قَطْرَةً
ثُمَّ تَرِدُ عَلَيَّ رَايَةُ فِرْعَوْنِ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ
فَأَقُومُ فَآخُذُ بِيَدِهِ ثُمَّ تَرْجُفُ قَدَمَاهُ
وَ يَسْوَدُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ
فَأَقُولُ مَا فَعَلْتُمْ بِالثَّقَلَيْنِ بَعْدِي
فَيَقُولُونَ أَمَّا اَلْأَكْبَرُ فَمَزَّقْنَاهُ وَ أَمَّا اَلْأَصْغَرُ فَبَرِئْنَا مِنْهُ وَ لَعَنَّاهُ
فَأَقُولُ رِدُوا ظِمَاءً مُظْمَئِينَ مُسْوَدَّةً وُجُوهُكُمْ
فَيُؤْخَذُ بِهِمْ ذَاتَ اَلشِّمَالِ لاَ يُسْقَوْنَ قَطْرَةً
ثُمَّ تَرِدُ عَلَيَّ رَايَةُ ذِي اَلثَّدْيَةِ مَعَهَا أَوَّلُ خَارِجَةٍ وَ آخِرُهَا
فَأَقُومُ فَآخُذُ بِيَدِهِ فَتَرْجُفُ قَدَمَاهُ
وَ تَسْوَدُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ
فَأَقُولُ مَا فَعَلْتُمْ بِالثَّقَلَيْنِ بَعْدِي
فَيَقُولُونَ أَمَّا اَلْأَكْبَرُ فَمَرَّقْنَا مِنْهُ وَ أَمَّا اَلْأَصْغَرُ فَبَرِئْنَا مِنْهُ وَ لَعَنَّاهُ
فَأَقُولُ رِدُوا ظِمَاءً مُظْمَئِينَ
مُسْوَدَّةً وُجُوهُكُمْ
فَيُؤْخَذُ بِهِمْ ذَاتَ اَلشِّمَالِ لاَ يُسْقَوْنَ قَطْرَةً
ثُمَّ تَرِدُ عَلَيَّ رَايَةُ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ سَيِّدِ اَلْمُسْلِمِينَ وَ إِمَامِ اَلْمُتَّقِينَ وَ قَائِدِ اَلْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ
فَأَقُومُ فَآخُذُ بِيَدِهِ
فَيَبْيَضُّ وَجْهُهُ وَ وُجُوهُ أَصْحَابِهِ
فَأَقُولُ مَا فَعَلْتُمْ بِالثَّقَلَيْنِ بَعْدِي
فَيَقُولُونَ أَمَّا اَلْأَكْبَرُ فَاتَّبَعْنَاهُ وَ أَطَعْنَاهُ وَ أَمَّا اَلْأَصْغَرُ فَقَاتَلْنَا مَعَهُ حَتَّى قُتِلْنَا
فَأَقُولُ رِدُوا رِوَاءً مَرْوِيِّينَ مُبْيَضَّةً وُجُوهُكُمْ فَيُؤْخَذُ بِهِمْ ذَاتَ اَلْيَمِينِ
وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ
فَأَمَّا اَلَّذِينَ اِسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمٰانِكُمْ فَذُوقُوا اَلْعَذٰابَ بِمٰا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ `وَ أَمَّا اَلَّذِينَ اِبْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اَللّٰهِ هُمْ فِيهٰا خٰالِدُونَ.
[سورة النحل (۱۶): الآيات ۵۶ الى ۶۰]
وَ يَجْعَلُونَ لِما لا يَعْلَمُونَ نَصِيباً مِمَّا رَزَقْناهُمْ
تَاللَّهِ لَتُسْئَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ (۵۶)
و از آنچه به ايشان روزى داديم، نصيبى براى آن [خدايانى] كه نمىدانند [چيست] مىنهند.
به خدا سوگند كه از آنچه به دروغ برمىبافتيد، حتماً سؤال خواهيد شد.
وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَناتِ
سُبْحانَهُ
وَ لَهُمْ ما يَشْتَهُونَ (۵۷)
و براى خدا دخترانى مىپندارند.
منزّه است او.
و براى خودشان آنچه را ميل دارند [قرار مىدهند].
وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (۵۸)
و هر گاه يكى از آنان را به دختر مژده آورند، چهرهاش سياه مىگردد،
در حالى كه خشم [و اندوه] خود را فرو مىخورد.
يَتَوارى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ
أَ يُمْسِكُهُ عَلى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ
أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ (۵۹)
از بدىِ آنچه بدو بشارت داده شده، از قبيله [خود] روى مىپوشاند.
آيا او را با خوارى نگاه دارد، يا در خاك پنهانش كند؟
وه چه بد داورى مىكنند.
لِلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ
وَ لِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلى
وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (۶۰)
وصف زشت براى كسانى است كه به آخرت ايمان ندارند،
و بهترين وصف از آنِ خداست، و اوست ارجمند حكيم.
[سورة الزخرف (۴۳): الآيات ۱۶ الى ۲۰]
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَناتٍ وَ أَصْفاكُمْ بِالْبَنِينَ (۱۶)
آيا از آنچه مىآفريند، خود، دخترانى برگرفته و به شما پسران را اختصاص داده است؟
وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِما ضَرَبَ لِلرَّحْمنِ مَثَلاً ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (۱۷)
و چون يكى از آنان را به آنچه به [خداى] رحمان نسبت مىدهد خبر دهند،
چهره او سياه مىگردد، در حالى كه خشم و تأسف خود را فرومىخورد.
أَ وَ مَنْ يُنَشَّؤُا فِي الْحِلْيَةِ وَ هُوَ فِي الْخِصامِ غَيْرُ مُبِينٍ (۱۸)
آيا كسى [را شريك خدا مىكنند] كه در زر و زيور پرورش يافته
و در [هنگام] مجادله، بيانش غير روشن است؟
وَ جَعَلُوا الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً
أَ شَهِدُوا خَلْقَهُمْ
سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ (۱۹)
و فرشتگانى را كه خود، بندگان رحمانند، مادينه [و دختران او] پنداشتند.
آيا در خلقت آنان حضور داشتند؟
گواهى ايشان به زودى نوشته مىشود و [از آن] پرسيده خواهند شد.
وَ قالُوا لَوْ شاءَ الرَّحْمنُ ما عَبَدْناهُمْ
ما لَهُمْ بِذلِكَ مِنْ عِلْمٍ
إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ (۲۰)
و مىگويند:
«اگر [خداى] رحمان مىخواست، آنها را نمىپرستيديم.»
آنان به اين [دعوى] دانشى ندارند [و] جز حدس نمىزنند.
+ «جبر و تفویض اختیار!»
الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ
+ «دجل»: «روسیاهی دروغ‌گویان بزرگ!»
[سورة الزمر (۳۹): الآيات ۵۶ الى ۶۰]
أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ
يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ
وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ (۵۶)
تا آنكه [مبادا] كسى بگويد:
«دريغا بر آنچه در حضور خدا كوتاهى ورزيدم؛ بىترديد من از ريشخندكنندگان بودم.»
أَوْ تَقُولَ
لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (۵۷)
يا بگويد:
«اگر خدايم هدايت مىكرد، مسلّماً از پرهيزگاران بودم.»
أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذابَ
لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (۵۸)
يا چون عذاب را ببيند، بگويد:
«كاش مرا برگشتى بود تا از نيكوكاران مىشدم.»
بَلى قَدْ جاءَتْكَ آياتِي فَكَذَّبْتَ بِها وَ اسْتَكْبَرْتَ وَ كُنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ (۵۹)
[به او گويند:]
آرى، نشانههاى من بر تو آمد
و آنها را تكذيب كردى و تكبّر ورزيدى و از [جمله] كافران شدى.
وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ
أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْمُتَكَبِّرِينَ (۶۰)
و روز قيامت كسانى را كه بر خدا دروغ بستهاند روسياه مىبينى،
آيا جاى سركشان در جهنم نيست؟
كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً
گويى چهرههايشان با پارهاى از شب تار پوشيده شده است!
+ «رهق»
اهل نور با اطاعت از اوامر نورانی، حسد قلبشونو مدام درناژ میکنن
لذا ظلمت و تاریکی حسد، قلبشونو گرفتار نخواهد نمود.
اما قلب اهل حسد با پشت کردن به نور خود و رو نمودن به تمناهای خود،
اسیر تاریکی و ذلت حاصل از استعمال این عیب بدخیم می‌شوند.
[سورة يونس (۱۰): الآيات ۲۶ الى ۲۷]
لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى وَ زِيادَةٌ
وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ
أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۲۶)
براى كسانى كه كار نيكو كردهاند، نيكويى [بهشت] و زياده [بر آن] است.
چهرههايشان را غبارى و ذلّتى نمىپوشاند.
اينان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود.
وَ الَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها
وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ
ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ
كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً
أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۲۷)
و كسانى كه مرتكب بديها شده‌اند، [بدانند كه] جزاى [هر] بدى مانند آن است
و خوارى آنان را فرو مىگيرد.
در مقابل خدا، هيچ حمايتگرى براى ايشان نيست.
گويى چهرههايشان با پارهاى از شب تار پوشيده شده است.
آنان همدم آتشند، كه در آن جاودانه خواهند بود.