Creation of light and darkness and Ruby!
آفرینشِ نور و ظلمت و یاقوت سرخ!
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي … جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ
ستايش خدايى را كه تاريكيها و روشنايى را پديد آورد!
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۱ الى ۳]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ
وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ
ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (۱)
ستايش خدايى را كه آسمانها و زمين را آفريد،
و تاريكيها و روشنايى را پديد آورد.
با اين همه كسانى كه كفر ورزيدهاند، [غير او را] با پروردگار خود برابر مىكنند.
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ
ثُمَّ قَضى أَجَلاً
وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ
ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (۲)
اوست كسى كه شما را از گِل آفريد.
آنگاه مدّتى را [براى شما عمر] مقرّر داشت.
و اَجَل حتمى نزد اوست.
با اين همه، [بعضى از] شما [در قدرت او] ترديد مىكنيد.
وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّماواتِ وَ فِي الْأَرْضِ
يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ
وَ يَعْلَمُ ما تَكْسِبُونَ (۳)
و او در آسمانها و زمين خداست.
نهان و آشكار شما را مىداند،
و آنچه را به دست مىآوريد [نيز] مىداند.
مطالعه ادامه آیات سوره انعام،
با توجه به مفهوم «نور و ظلمت» که در آیه اول این سوره آمده است،
به علاقمندان توصیه می شود.
[سورة الأنعام (۶): الآيات ۴ الى ۱۶۵]
امام علی علیه السلام:
إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى أَوَّلَ مَا خَلَقَ اَلْخَلْقَ خَلَقَ نُوراً اِبْتَدَعَهُ مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ
ثُمَّ خَلَقَ مِنْهُ ظُلْمَةً
وَ كَانَ قَدِيراً أَنْ يَخْلُقَ اَلظُّلْمَةَ لاَ مِنْ شَيْءٍ كَمَا خَلَقَ اَلنُّورَ مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ
ثُمَّ خَلَقَ مِنَ اَلظُّلْمَةِ نُوراً
وَ خَلَقَ مِنَ اَلنُّورِ يَاقُوتَةً
غِلَظُهَا كَغِلَظِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِينَ
ثُمَّ زَجَرَ اَلْيَاقُوتَةَ فَمَاعَتْ لِهَيْبَتِهِ
فَصَارَتْ مَاءً مُرْتَعِداً وَ لاَ يَزَالُ مُرْتَعِداً إِلَى
ثُمَّ خَلَقَ عَرْشَهُ مِنْ نُورِهِ وَ جَعَلَهُ عَلَى اَلْمَاءِ
وَ لِلْعَرْشِ عَشَرَةُ آلاَفِ لِسَانٍ
يُسَبِّحُ اَللَّهَ كُلُّ لِسَانٍ مِنْهَا بِعَشَرَةِ آلاَفِ لُغَةٍ لَيْسَ فِيهَا لُغَةٌ تُشْبِهُ اَلْأُخْرَى
وَ كَانَ اَلْعَرْشُ عَلَى اَلْمَاءِ مِنْ دُونِ حُجُبِ اَلضَّبَابِ.
راستى خدا تعالى در آغاز آفرينش آفريده‌ها نورى آفريد،آن را از هيچ چيز برآفريد،
سپس از آن تاريكى آفريد،مى‌توانست تاريكى را از ناچيز آفريند چنان كه نور را از ناچيز آفريد،
سپس از تاريكى نورى آفريد،و از آن نور يك دانه ياقوت آفريد به اندازه هفت آسمان و هفت زمين،
سپس آن ياقوت را تشر زد و از هيبت او خود را باخت و آبى شد لرزان،و پيوسته ميلرزد تا روز قيامت
سپس عرش خود را از نورش آفريد،آن را بر آب نهاد،
و عرش ده هزار زبان داشت كه خدا را به هر زبانى با ده هزار لغت تسبيح مى‌گفت كه هيچ كدام مانند ديگرى نبود، و عرش بر آب بود، بى‌پرده‌هاى مه.
إِنَّ اللَّهَ … خَلَقَ النُّورَ قَبْلَ الظُّلْمَهًِْ!
امام باقر علیه السلام:
إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْجَنَّهًَْ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ النَّارَ
وَ خَلَقَ الطَّاعَهًَْ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ الْمَعْصِیَهًَْ
وَ خَلَقَ الرَّحْمَهًَْ قَبْلَ الْغَضَبِ
وَ خَلَقَ الْخَیْرَ قَبْلَ الشَّرِّ
وَ خَلَقَ الْأَرْضَ قَبْلَ السَّمَاءِ
وَ خَلَقَ الْحَیَاهًَْ قَبْلَ الْمَوْتِ
وَ خَلَقَ الشَّمْسَ قَبْلَ الْقَمَرِ
وَ خَلَقَ النُّورَ قَبْلَ الظُّلْمَهًِْ.
خدای عزّوجلّ بهشت را آفرید قبل از اینکه آتش را بیافریند
و اطاعت را آفرید قبل از اینکه نافرمانی را بیافریند
و رحمت را قبل از غضب آفرید
و خیر را قبل از شرّ آفرید
و زمین را قبل از آسمان آفرید
و زندگی را قبل از مرگ آفرید
و خورشید را قبل از ماه آفرید
و نور را قبل از تاریکی آفرید.
امام کاظم علیه السلام:
ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ
قَالَ یَعْدِلُونَ بَیْنَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
وَ بَیْنَ الْجَوْرِ وَ الْعَدْلِ.
ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ، فرمود:
بَیْنَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّور؛ تاریکی‌ها و نور، و ظلم و عدل را مساوی هم قرار می‌دهند.
اهل حسادت «الَّذِینَ کَفَرُوا»، نور و ظلمت براش یکیه «یَعْدِلُونَ بَیْنَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ»!
چون قلب حسود نابیناست و نور و ظلمت رو نمیتونه از هم تشخیص بده!
با قلبت باید فرق نور و ظلمت رو بفهمی!
به قلب میگن قلب، چون فرق نور و ظلمت رو میفهمه!
امام صادق علیه السلام:
آهِ آهِ عَلَى قُلُوبٍ حُشِيَتْ نُوراً
وه، وه بر دلهايى كه سرشار از روشنايى است.
+ مقاله «نورِ مسخّر!»
قصه «نور و ظلمت» در داستان ذوالقرنین و قوم یاجوج و ماجوج:
«وَ أُسَخِّرُ لَكَ النُّورَ وَ الظُّلْمَةَ
وَ أَجْعَلُهُمَا جُنْدَيْنِ مِنْ جُنْدِكَ
النُّورُ يَهْدِيكَ
وَ الظُّلْمَةُ تَحُوطُكَ
وَ تَحُوشُ عَلَيْكَ اَلْأُمَمُ مِنْ وَرَائِكَ».
+ «بسم الله مجراها و مرساها»
امام علی علیه السلام:
«وَ أَنَا الَّذِي سُخِّرَتْ لِيَ … الظُّلَمُ وَ الْأَنْوَارُ».
«بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ».
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي … جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ»
خَلَقَ نُوراً …
ثُمَّ خَلَقَ مِنْهُ ظُلْمَةً …
ثُمَّ خَلَقَ مِنَ اَلظُّلْمَةِ نُوراً
وَ خَلَقَ مِنَ اَلنُّورِ يَاقُوتَةً
أَيُّكُمْ رَأَى نُوراً اسْمُهُ ظُلْمَةٌ أَوْ ظُلْمَةً اسْمُهَا نُورٌ؟!
+ «نور شگفت‌انگیز! قبض و بسط، الفبای عجیب نورانی!»
یاقوت گرانبهایی بنام قلب!
یاقوت سرخ!
تار و پود قلب، نور و ظلمت است!
رگه‌های سیاه و سفید قلب!
«يَاقُوتَةً»: قلبی که نور و ظلمت رو میفهمه!
چون ساختار قلب و تار و پود قلب، نور و ظلمت است!
انگاری در قلب، دو فرایند قابل احساس و درک است:
هم نور هدایت و هم تاریکی حسادت ،که در واقع همان نتیجه پشت کردن به نور هدایت است.
انگاری قلب هم از نور، یکسری مطالب علمی دستگیرش می‌شود و هم از ظلمت!
«emotions are data»
از تاریکی قلبش، پی به اشتباهاتش می‌برد و این شاهکار قلب سلیم است.
اختیار و انتخاب این قلب که به کدام طرف رو کند و به کدام طرف پشت کند، به دست خود شخص است نه به دست خدا (خود خدا اینجوری قرار داده)!
+ «جبر و تفویض اختیار!»
خدا مسئولیت این انتخاب رو به خود انسان واگذاشته، اما با نور و ظلمت، امر و نهیش میکنه که کدام مسیر درست و کدام مسیر غلط است، حال خود دانی که چه انتخاب نمایی!
+ «قلب گران‌قیمت!»
[سورة الشعراء (۲۶): الآيات ۶۹ الى ۱۰۴]
إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (۸۹)
مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد.
یعنی قلبی که راضی به تقدیراته و چشمداشتی به تمناهاش نداره!
نورِ یاقوتِ سرخِ بهشتی، محدوده حرم را تعیین می‌کند!
امام رضا علیه السلام:
سَأَلْتُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلْحَرَمِ وَ أَعْلاَمِهِ
كَيْفَ صَارَ بَعْضُهَا أَقْرَبَ مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُهَا أَبْعَدَ مِنْ بَعْضٍ
فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمَّا أَهْبَطَ آدَمَ مِنَ اَلْجَنَّةِ أَهْبَطَهُ عَلَى أَبِي قُبَيْسٍ
فَشَكَا إِلَى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْوَحْشَةَ وَ أَنَّهُ لاَ يَسْمَعُ مَا كَانَ يَسْمَعُ فِي اَلْجَنَّةِ
فَأَهْبَطَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ يَاقُوتَةً حَمْرَاءَ فَوَضَعَهَا فِي مَوْضِعِ اَلْبَيْتِ
فَكَانَ يَطُوفُ بِهَا آدَمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ
وَ كَانَ ضَوْؤُهَا يَبْلُغُ مَوْضِعَ اَلْأَعْلاَمِ
فَعُلِّمَتِ اَلْأَعْلاَمُ عَلَى ضَوْئِهَا
فَجَعَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَرَماً.
راوی از امام رضا (ع) در مورد حرم و نشانه‌های آن پرسید، حضرت پاسخ دادند:
خداوند چون آدم (ع) را بر کوه ابوقیس فرود آورد. آدم احساس وحشت کرد و از اینکه آنچه در بهشت می‌شنیده نمی‌شنود، به خداوند شکایت کرد.
پروردگار یاقوت سرخی را فرود آورد و در محل کعبه قرار داد، آدم بر گرد آن طواف کرد.
نور آن تا محدوده‌ای رسید. حد و حریم آن نشانه گذاری شد. خداوند هم آن را حرم قرار داد.»
+ «ثوی»: محدوده‌ی این چهاردیواری رو یاقوت سرخ مشخص میکنه!
+ «خیمه و بیت!»
مثال زیبای تراز لیزری!
+ «مصونیت نورانی!»
مصونیت، فقط در محدوده تعریف شده!
کلام خدا بر روی لوح قلب (یاقوت سرخ) آشکار می‌شود!
تعریف محدوده حریم امن الهی!
«حَرَماً آمِناً»
این حریم امن رو خدا مشخص میکنه!
حلال و حرام رو خدا مشخص میکنه!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
… إِنَّ هَذَا حَاجِبُ اَلرَّبِّ وَ أَقْرَبُ خَلْقِ اَللَّهِ مِنْهُ
وَ اَللَّوْحُ بَيْنَ عَيْنَيْهِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ
فَإِذَا تَكَلَّمَ اَلرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالْوَحْيِ ضَرَبَ اَللَّوْحُ جَبِينَهُ
فَنَظَرَ فِيهِ ثُمَّ أَلْقَاهُ إِلَيْنَا
فَنَسْعَى بِهِ فِي اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ
إِنَّهُ لَأَدْنَى خَلْقِ اَلرَّحْمَنِ مِنْهُ …
… اين دربان خدا و نزديكتر خلق باو است
و لوح از يك ياقوت سرخ برابر ديده او است،
چون خدا تبارك و تعالى سخنى وحى كند بر لوح زند و او بنگرد
و سپس به ما افكندش
و ما آن را در آسمانها و زمين باجراء گزاريم.
راستش او نزديكترين آفريده رحمانست بدو.
+ مقاله «درون ما چه خبره؟!»
خانه‌ای از جنس یاقوت سرخ!
امام علی علیه السلام:
عَنْ أَبِی‌الْوَرْقَاءِ قَالَ: قُلْتُ لِعَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام):
أَوَّلُ شَیْءٍ نَزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَا هُوَ؟
قَالَ: أَوَّلُ شَیْءٍ نَزَلَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَی الْأَرْضِ فَهُوَ الْبَیْتُ الَّذِی بِمَکَّهًَْ أَنْزَلَهُ اللَّهُ یَاقُوتَهًًْ حَمْرَاءَ
فَفَسَقَ قَوْمُ نُوحٍ فَرَفَعَهُ حَیْثُ یَقُولُ وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْراهِیمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَ إِسْماعِیلُ.
أبوالورقاء گفته است: به علی (علیه السلام) عرض کردم:
«اوّلین چیزی که از آسمان نازل شد، چه بود»؟
حضرت فرمود: «اوّلین چیزی که از آسمان به زمین نازل شد، خانه‌ی خدا در مکّه است که خداوند آن را مانند یاقوت سرخی نازل‌کرد؛
چرا که قوم نوح (علیه السلام) در زمین، فسق و فجور کردند و ابراهیم (علیه السلام) آن را برافراشت؛ آنجا که خداوند می‌فرماید: وَإِذْ یرْفَعُ إِبْرَاهیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیتِ وَإِسْمَاعِیلُ».
امام صادق علیه السلام:
«اَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ اَلْكَعْبَةِ.»
«حرمت مؤمن از حرمت کعبه بالاتر است.»
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
«اَلْمُؤْمِنُ حَرَامٌ كُلُّهُ عِرْضُهُ وَ مَالُهُ وَ دَمُهُ.»
«مؤمن، آبرو، مال و خونش، همه محترم است.»
«اشتباه مرگبار! تاریکی تهمت!»
داستان تکراری تخریب خانه خدا در طول تاریخ، کارنامه تاریک اهل حسادت است!
اهل حسادت بدانند که نیرنگشان بر باد است!
[سورة الفيل (۱۰۵): الآيات ۱ الى ۵]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفِيلِ (۱)
مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد؟
أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ (۲)
آيا نيرنگشان را بر باد نداد؟
وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابِيلَ (۳)
و بر سر آنها، دسته دسته پرندگانى «ابابيل» فرستاد.
تَرْمِيهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ (۴)
[كه] بر آنان سنگهايى از گِلِ [سخت] مىافكندند.
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ (۵)
و [سرانجام، خدا] آنان را مانند كاه جويدهشده گردانيد.
آفرینش شب و روز در آفاق – آفرینش نور و ظلمت در انفس
إِنَّمَا اَلْعِلْمُ مَا يَحْدُثُ بِاللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ يَوْماً بِيَوْمٍ وَ سَاعَةً بِسَاعَةٍ
آفرینشِ نورِ علم، لحظه‌به‌لحظه، درونِ قلبِ سلیم، با فرایند قبض و بسط نور!
[سورة فصلت (۴۱): الآيات ۵۱ الى ۵۴]
سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ
أَ وَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (۵۳)
به زودى نشانههاى خود را در افقها[ى گوناگون] و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود،
تا برايشان روشن گردد كه او خود حقّ است.
آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است؟
امام صادق علیه السلام:
«اَللَّهُمَّ إِنِّي وَ هَذَا اَلْيَوْمَ اَلْمُقْبِلَ خَلْقَانِ مِنْ خَلْقِكَ
فَلاَ يُهِمَّنِي اَلْيَوْمَ شَيْءٌ مِنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ وَ لاَ اَلْجُرْأَةُ عَلَى مَعَاصِيكَ
وَ اُرْزُقْنِي فِيهِ عَمَلاً مَقْبُولاً وَ سَعْياً مَشْكُوراً وَ تِجٰارَةً لَنْ تَبُورَ»
«پروردگارا اين شب و روز دو آفريدۀ تو از آفريدگانت هستند (در آفاق و در انفس)،
مرا مبتلا مساز كه در اين شب و روز در ارتكاب گناهى گستاخى ورزم
و يا در ارتكاب حرامى از محرّماتت جرأت كنم،
و مرا در اين دو (شب و روز) عملى پسنديده و كوششى ستوده نصيب فرما،
و نيز از تجارتى بى‌زيان برخوردار ساز.»
امام صادق علیه السلام:
كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع وَ عِنْدَهُ أَبُو بَصِيرٍ
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع
إِنَّ دَاوُدَ وَرِثَ عِلْمَ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ إِنَّ سُلَيْمَانَ وَرِثَ دَاوُدَ وَ إِنَّ مُحَمَّداً ص وَرِثَ سُلَيْمَانَ
وَ إِنَّا وَرِثْنَا مُحَمَّداً ص وَ إِنَّ عِنْدَنَا صُحُفَ إِبْرَاهِيمَ وَ أَلْوَاحَ مُوسَى
فَقَالَ أَبُو بَصِيرٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ اَلْعِلْمُ
فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ لَيْسَ هَذَا هُوَ اَلْعِلْمَ
إِنَّمَا اَلْعِلْمُ مَا يَحْدُثُ بِاللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ يَوْماً بِيَوْمٍ وَ سَاعَةً بِسَاعَةٍ.
امام صادق عليه السلام فرمود:
داود علم پيغمبران را بارث برد و سليمان از داود ارث برد
و محمد صلي الله عليه و آله از سليمان ارث برد
و ما از محمد صلي الله عليه و آله ارث بريم و صحف ابراهيم و الواح موسي عليهما السلام نزد ما است،
ابو بصير گفت: علم كامل همين است؟
فرمود: اي ابا محمد، علم كامل اين نيست.
علم كامل آنست كه در هر شب و هر روز، و ساعت بساعت پديد آيد.
قلب سلیم، شاهکار خلقت!
«اللَّهُمَّ خَلَقْتَ الْقُلُوبَ عَلَى إِرَادَتِكَ»
امام علی علیه السلام:
اللَّهُمَّ خَلَقْتَ الْقُلُوبَ عَلَى إِرَادَتِكَ
وَ فَطَرْتَ الْعُقُولَ عَلَى مَعْرِفَتِك.
خداوندا، قلبها را بر اراده خويش خلق كردى
و عقلها را بر معرفت خود مفطور ساختى.
آلارم قلبی: قلب، جوری آلارم میزنه که کاملا اختصاصی است.
«قبض و بسط نور» شاهکار خلقت است!
امام على عليه السلام:
اللّهُمَّ خَلَقتَ القُلوبَ عَلى إرادَتِكَ،
خداوندا ! دلها را بر اراده خود آفريدى،
و فَطَرتَ العُقولَ عَلى مَعرِفَتِكَ،
و خِردها را بر شناخت خودت سرشتى.
فَتَمَلمَلَتِ الأَفئِدَةُ مِن مَخافَتِكَ،
پس دلها از ترس تو بىقرارند،
وصَرَخَتِ القُلوبُ بِالوَلَهِ،
و قلبها حيران و شيدا، بانگ بر مىآورند،
وتَقاصَرَ وُسعُ قَدرِ العُقولِ عَنِ الثَّناءِ عَلَيكَ،
و گستره اندازه خِردها در ثناى تو كم مىآيد،
وَانقَطَعَتِ الأَلفاظُ عَن مِقدارِ مَحاسِنِكَ،
و الفاظ از بيان اندازه نيكويىهاى تو در مىمانند،
وكَلَّتِ الأَلسُنِ عَن إحصاءِ نِعَمِكَ،
و زبانها از شمارش نعمتهايت گُنگ مىشوند،
فَإِذا وَلَجَت بِطُرُقِ البَحثِ عَن نَعتِكَ بَهَرَتها حَيرَةُ العَجزِ عَن إدراكِ وَصفِكَ،
و هر گاه در راه جستجوى وصف تو گام نهند، حيرت ناتوانى از درك اوصاف تو، آنها را مبهوت مى‌سازد.
فَهِيَ تَرَدَّدُ فِي التَّقصيرِ عَن مُجاوَزَةِ ما حَدَدتَ لَها؛
و خِرد، نگرانِ كوتاهى [خويش] است در رعايت محدودهاى كه برايش معيّن ساختهاى؛
إذ لَيسَ لَها أن تَتَجاوَزَ ما أمَرتَها.
چرا كه او را حقّ پا برون نهادن از آنچه به وى فرمان دادهاى، نيست.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
«فِي الْقَلْبِ نُورٌ لَا يُضِيءُ إِلَّا مِنِ اتِّبَاعِ الْحَقِ وَ قَصْدِ السَّبِيلِ
وَ هُوَ نُورٌ مِنَ الْمُرْسَلِينَ الْأَنْبِيَاءِ مُوَدَّعٌ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِين.»
«در قلوب مؤمنین نوری پنهان است
که جز با پیروی حق و سلوک در صراط مستقیم روشن و آشکار نمی‌شود
و آن شعاعی از نور انبیا است که در دل‌های مؤمنین جا داده شده است.»
+ مقاله «پیروی از صاحبان نور حقیقت!»
امام كاظم عليه السلام:
إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِينَ مَطْوِيَّةً مُبْهَمَةً عَلَى الْإِيمَانِ
فَإِذَا أَرَادَ اسْتِنَارَةَ مَا فِيهَا نَضَحَهَا بِالْحِكْمَةِ وَ زَرَعَهَا بِالْعِلْمِ
وَ زَارِعُهَا وَ الْقَيِّمُ عَلَيْهَا رَبُّ الْعَالَمِينَ.
خداوند، دلهاى مؤمنان را سربسته و پيچيده به ايمان آفريده است.
پس هرگاه روشن ساختن آن را اراده كند، آب حكمت بر آن بيفشانَد و دانش در آن بكارد،
و كشتكار و نگاهدار آن، پروردگار جهانيان است.
قلبِ عارف به «قبض و بسط» نور!
قلبی که امر و نهی خدای خودشو میبینه و میشنوه و میفهمه و اجرا میکنه!
امام صادق علیه السلام:
العارِفُ شَخصُهُ مَعَ الخَلقِ و قَلبُهُ مَعَ اللّهِ تَعالى،
پيكر عارف، با خَلق، و قلبش با خداست.
و لَو سَها قَلبُهُ عَنِ اللّهِ تَعالى طَرفَةَ عَينٍ لَماتَ شَوقا إلَيهِ.
اگر چشم به هم زدنى قلبش از خداوند متعال غافل شود، از اشتياق به او خواهد مُرد.
وَ العارِفُ أمينُ وَدائِعِ اللّهِ تَعالى، و كَنزُ أسرارِه، و مَعدِنُ نورِهِ، و دَليلُ رَحمَتِهِ عَلى خَلقِهِ، و مَطِيَّةُ عُلومِهِ، و ميزانُ فَضلِهِ و عَدلِهِ،
عارف، امينِ سپردههاى خداوند متعال، گنجينه رازهايش، معدن نورش، راهنماى رحمت او بر خلقش، حامل علومش، و ترازوى فضل و عدلش است.
و قَد غَنِيَ عَنِ الخَلقِ وَ المُرادِ وَ الدُّنيا
از خلق و خواسته و دنيا بىنياز است.
فَلا مونِسَ لَهُ سِوَى اللّهِ،
و مونسى جز خدا ندارد.
و لا نُطقَ و لا إشارَةَ و لا نَفَسَ إلّا بِاللّهِ تَعالى، و للّهِ، و مِنَ اللّهِ، و مَعَ اللّهِ،
و نطق، اشاره و دم زدنش جز با خدا، از خدا، براى خدا و همراه خدا نيست.
فَهُوَ في رِياضِ قُدسِهِ مُتَرَدِّدٌ، و مِن لَطائِفِ فَضلِهِ مُتَزَوِّدٌ.
پس او در باغهاى قُدسِ خدا گام مىزند و از لطائف فضلش بهره‌مند مىشود.
وَ المَعرِفَةُ أصلٌ فَرعُهُ الإِيمانُ.
معرفت، ريشهاى است كه شاخهاش ايمان است.
لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها
وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها
وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ
[سورة الأعراف (۷): الآيات ۱۷۹ الى ۱۸۱]
وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ
لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها
أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ (۱۷۹)
و در حقيقت، بسيارى از جنّيان و آدميان را براى دوزخ آفريدهايم.
[چرا كه] دلهايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمىكنند،
و چشمانى دارند كه با آنها نمىبينند،
و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند.
آنان همانند چهارپايان بلكه گمراهترند.
[آرى،] آنها همان غافلماندگانند.
وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها
وَ ذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمائِهِ
سَيُجْزَوْنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (۱۸۰)
و نامهاى نيكو به خدا اختصاص دارد، پس او را با آنها بخوانيد،
و كسانى را كه در مورد نامهاى او به كژى مىگرايند رها كنيد.
زودا كه به [سزاى] آنچه انجام مىدادند كيفر خواهند يافت.
وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ (۱۸۱)
و از ميان كسانى كه آفريدهايم، گروهى هستند كه به حقّ هدايت مىكنند و به حقّ داورى مىنمايند.
فهم قبض و بسط نور قلب، بی‌نیازت میکنه!
امام علی علیه‌السلام:
«مَنْ سَكَنَ قَلْبَهُ الْعِلْمُ بِاللَّهِ أَسْكَنَهُ الْغِنَى عَنْ خَلْقِ اللَّهِ»
«در هر دلي که معرفت خدا جاي گيرد، بي‌نيازي از خلق خدا هم جاي خواهد گرفت.»
نور، شاهکارِ آفرینش!
هیچکس نمیتونه این شاهکار رو خراب کنه! از بین ببره! مانع رسیدن اون به دست اهلش بشه!
نور ولایت محمد و آل محمد ع مخلوق خداست! نور خداست!
نوری که همه چیز، حیاتش رو وابسته به اونه! شاهکاره واقعا!
هیچکس نمیتونه رابطه بین هیچ مخلوقی رو با خدای خودش بهم بزنه!
خدا خوب بلده با هر مخلوقی که خلق کرده، رابطه برقرار کنه و بهش نزدیک بشه و دستشو بگیره و کمکش کنه!
اهل حسادت، بدترین خلق خدایند که نه خود اقرار به این نور علمی می‌نمایند و نه می‌گذارند دیگران دستشان به این نور برسد «کتمان نور!»! اما کور خوانده‌اند و اونیکه قراره از نور هدایت بهره‌مند بشه، میشه! و دست هیچ نامحرمی توان رسیدن و از بین بردن این دنیای ملکوتی و نورانی علم را ندارد.
این مجموعه زیبای نامرئی در هر زمان، گوشه‌ای مرئی به اهل یقین و اهل حسادت نشان می‌دهد و ظاهر می‌کند «بقیت الله» تا از اهل یقینِ گرفتار در تاریکی اندیشه باطل دستگیری نماید و همچنین با اهل حسادت اتمام حجت نماید.
امام علی علیه السلام:
إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى رُبَّمَا أَظْهَرَ آيَةً لِبَعْضِ اَلْمُؤْمِنِينَ لِيَزِيدَ فِي بَصِيرَتِهِ
وَ لِبَعْضِ اَلْكَافِرِينَ لِيُبَالِغَ فِي اَلْإِعْذَارِ إِلَيْهِ.
خداوند متعال، گاه نشانه‌اى را براى مؤمنى نمودار مى‌سازد تا بر بصیرت او بیفزاید،
و براى کافر، تا عذر و حجّت را بر او تمام سازد.
پس دنیای نامرئی «الْقُرَى الَّتِي بارَكْنا»، شاهکار خلقت است
و گوشه بسیار کوچکی از این دنیای نامرئی که موقتا برای مدت کوتاهی مرئی می‌شود «قُرىً ظاهِرَةً» نیز از سرِ همان شاهکار منبع نورانی نامرئی است.
اهل نور و یقین با قلبشان خاصیت نورانی و آرامش قسمت مرئی را می‌فهمند «قَوْمٌ رَقِيقَةٌ قُلُوبُهُمْ رَاسِخٌ إِيمَانُهُمْ» و پی به حضور مجموعه نورانیِ نامرئی، در پشت این وجود نورانی مرئی و ظاهر می‌برند.
وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بارَكْنا فِيها قُرىً ظاهِرَةً
وَ قَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ
سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ
و ميان آنان و ميان آبادانيهايى كه در آنها بركت نهاده بوديم شهرهاى متّصل به هم قرار داده بوديم،
و در ميان آنها مسافت را، به اندازه، مقرر داشته بوديم.
در اين [راه]ها، شبان و روزان آسودهخاطر بگرديد.
+ «سفر انفرادی با نور!»
بعد از آنكه با چشم قلبت، نور حقيقت را ديدى، ديگر دليلى مخواه!
«… أَنَا بَقِيَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَائِهِ
فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَيْنٍ يَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ»
+ مفهوم «کنتراست» در واژه «جزع – جزع الیمانی»
امام علی علیه السلام:
«تَخَتَّمُوا بِالْجَزْعِ اَلْيَمَانِيِّ فَإِنَّهُ يَرُدُّ كَيْدَ مَرَدَةِ اَلشَّيَاطِينِ.»
«انگشتر جزع يمانى به‌دست كنيد؛
زيرا نيرنگ شيطان‌هاى سركش را باز مى‌گرداند.»
«الخرز الذي فيه سواد و بياض تشبه به الأعين، الواحدة جَزْعَة»
«انگشتری که نگینش رگه‌های سیاه و سفید داره.»
+ «یاقوت سرخ!»
انگاری میخواد کنتراست قلبتو یادت بندازه!
میخواد قبض و بسط رو یادت بده!
قلب هم همینجور «تاریک روشن»هایی داره که باید متوجهش بشی!
یاقوت سرخ، قلب اهل نوری است که قبض و بسط نورشو متوجه میشه.
بهشت، همان دنیای قلب صاحبان نور و اهل نور است.
به این میگن یاقوت سرخ!
رسول خدا صلي الله عليه و آله:
اِنَّ اللّه َ بَنَى الْجَنَّةَ مِنْ ياقوُتٍ أَحْمَرَ وَ سُبِكَتْ بِالَذَّهَبِ، سُتُورُها السُّنْدُسُ وَ الاْءسْتَبْرَقُ، أَشْجارُها الزُّمُرُّدُ، ثِمارُها الْحُلَلُ، أَعَدَّهااللّه ُ لِهذِهِ الْأُمَةِ يَوْمَ الْفِطْرِ.
خداى سبحان بهشت را از ياقوت سرخ بنا نمود.
و ملاط آن را از طلا و پرده‌هايش از ديبا و درختان را از زمرد و ميوه‌هايش از جواهرات زيبا ساخت، و آن را عيدى اين امّت در عيد فطر قرار داد.