Invincible light!
«عزز» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«أرضٌ عَزَازٌ: زمین سفت و سخت»
«الْعِزَّةُ: حالةٌ مانعة للإنسان من أن يغلب. من قولهم: أرضٌ عَزَازٌ أي: صُلْبةٌ»
«تعزَّزَ لحمُ النّاقة : إذا صَلُب و اشتدّ، گوشت او سفت و سخت شد.»
محکم، قوی و سرسخت باش، با نور عزّت!
نورِ شکستناپذیر!
به این میگن: «عزّت نفس»
قلبی که با نور «عزیز» شده، از بین رفتنی نیست!
این قلب به خلود و حیات طیبه جاویدان رسیده است.
«عزت علمی!»: با نور حکمت، عزیز میشی!
امام باقر علیه السلام:
«يَا جَابِرُ
فَإِذَا عَرَفْتَ اللَّهَ بِهَذِهِ الصِّفَةِ، ثُمَّ عَرَفْتَ مَعَانِيَهُ
وَ أَنَّهُمْ مِنْ نُورِ ذَاتِهِ اخْتَصَّهُمُ اللَّهُ بِالْفَضْلِ وَ أَعَزَّهُمْ بِالرُّوحِ الَّتِي هِيَ مِنْهُ
لَمْ يُطْفَأْ بِتِلْكَ الرُّوحِ وَ النُّورِ الَّذِي هُوَ مِنْهُ عِزُّنَا وَ أَنْتَ عَارِفٌ خَبِيرٌ مُسْتَبْصِرٌ كَامِلٌ بَالِغٌ»
«جابر! هنگامی که خدا را با این توصیف شناختی؛ و سپس معانیاش را شناختی و اینکه آنها از نور ذات اویند که خداوند آنان را به فضیلتی اختصاص داد و به روحی که از جانب اوست عزت بخشید که آن روح و نوری که عزت ما از اوست هرگز خاموش نشود؛ در این صورت تو عارف و آگاه و بصیرت یافتهای کامل و بالغ خواهد بود.»
«وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ
وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ»
باید این سرِنخ نورانی رو بشناسی:
«مَعْرِفَةِ مَا فَوَّضَ إِلَيْهِمْ مِنْ رُوحِهِ»
برداران یوسف ع وقتی به نزد او رسیدند گفتند:
«فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزيزُ»
در واقع گفتند: «ای نورِ شکستناپذیر!»،
ما براداران حسود تو، خیلی سعی کردیم تو را بکشیم و تبعیدت کنیم و شکستت بدهیم،
اما نشد که نشد!
در واقع خدا نخواست و نگذاشت.
خدا خواست تا نورش را کامل و تمام گرداند:
«يُريدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ»
يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ»
با نور عزت، قلبتو نورانی و عزیز کن!
«اللَّهُمَّ … صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ كَمَا عَزَّزْتَنَا بِهِ»
ببین که اهل حسادت با استعمال عیب حسد، به چه ذلتی افتادند!
«التَّعَزُّزُ بِالتَّكَبُّرِ ذُلٌّ»
«مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً»
«وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ»
«وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ»
«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْطَى الْمُؤْمِنَ … الْعِزَّ فِي الدُّنْيَا وَ الدِّينِ»
«إِلَهِي كَفَى بِي عِزّاً أَنْ أَكُونَ لَكَ عَبْداً»
«فَأَنْتَ الَّذِي … يَعِزُّ بِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ»
«دیوار شیشهای»
امام علی علیه السلام:
در امتحان، مرد عزیز یا خوار می شود.