امام باقر علیه السلام:
اَللَّهُمَّ تَمَّ نُورُكَ فَهَدَيْتَ فَلَكَ اَلْحَمْدُ رَبَّنَا
وَ بَسَطْتَ يَدَكَ فَأَعْطَيْتَ فَلَكَ اَلْحَمْدُ رَبَّنَا
وَ عَظُمَ حِلْمُكَ فَعَفَوْتَ فَلَكَ اَلْحَمْدُ رَبَّنَا
وَجْهُكَ أَكْرَمُ اَلْوُجُوهِ وَ جِهَتُكَ خَيْرُ اَلْجِهَاتِ وَ عَطِيَّتُكَ أَفْضَلُ اَلْعَطِيَّاتِ وَ أَهْنَأُهَا
تُطَاعُ رَبَّنَا فَتَشْكُرُ وَ تُعْصَى رَبَّنَا فَتَغْفِرُ لِمَنْ شِئْتَ
تُجِيبُ اَلْمُضْطَرَّ وَ تَكْشِفُ اَلضُّرَّ وَ تَشْفِي اَلسَّقِيمَ وَ تُنْجِي مِنَ اَلْكَرْبِ اَلْعَظِيمِ لاَ يَجْزِي بِآلاَئِكَ أَحَدٌ وَ لاَ يُحْصِي نَعْمَاءَكَ قَولُ قائِلٍ.
خدايا! نورت كامل شد و ره نمودى، سپاس و ستايش، ويژه توست اى پروردگار ما!
و دستت را گشودى و عطا كردى، سپاس و ستايش، ويژه توست اى پروردگار ما!
و بردبارى‌ات بزرگ بود و عفو كردى، سپاس و ستايش، ويژه توست اى پروردگار ما!
روى تو، كريم‌ترين روى‌ها 
و سمت تو بهترين سمت
و عطيّه تو، برترين و گواراترين عطيّه است.
خداى ما! چون اطاعت شوى، قدردانى مى‌كنى و چون نافرمانى شوى ، هر كه را بخواهى مى‌آمرزى؛ گرفتار را اجابت مى‌كنى و دشوارى را برطرف مى‌سازى؛ بيمار را شفا مى‌دهى و از اندوه بزرگ مى‌رهانى.
هيچ كس نمى‌تواند نعمت‌هايت را جزا دهد و گفتار هيچ گوينده‌اى، نعمت‌هاى تو را نمى‌توان به شمار آورَد.