در داستان بلوهر و یوذاسف:
[تداول العلم]:
… وَ لَا طَاقَةَ لِلنَّاسِ أَنْ يُنْفِذُوا غَوْرَ كَلَامِ الْحِكْمَةِ
و مردم را طاقت انديشه در كلام حكمت نيست
وَ لَا يُحِيطُوا بِهِ بِعُقُولِهِمْ
و بعقل خود نميتوانند درك كنند آن را .
فَمِنْ قِبَلِ ذَلِكَ تَفَاضَلَتِ الْعُلَمَاءُ فِي عِلْمِهِمْ
از همين جهت است كه دانشمندان داراى درجات مختلف هستند.
فَلَا يَزَالُ عَالِمٌ يَأْخُذُ عِلْمَهُ مِنْ عَالِمٍ
پيوسته هر دانشمندى علم خود را از دانشمند ديگرى كسب مي‌نمايد
حَتَّى يَرْجِعَ الْعِلْمُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذِي جَاءَ مِنْ عِنْدِهِ
تا علم بازگردد بخداى عز و جل كه از جانب او آمده است.
وَ كَذَلِكَ الْعُلَمَاءُ قَدْ يُصِيبُونَ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ الْعِلْمِ مَا يُنْجِيهِمْ مِنَ الْجَهْلِ
همين طور علما گاهى حكمت و علم را چنان بدست مى‏‌آورند كه موجب رهائى آنها از جهل و نادانى شود.
وَ لَكِنْ لِكُلِّ ذِي فَضْلٍ فَضْلُهُ
ولى هر كدام داراى فضل و مقام مخصوصى هستند.
كَمَا أَنَّ النَّاسَ يَنَالُونَ مِنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ مَا يَنْتَفِعُونَ بِهِ فِي مَعَايِشِهِمْ وَ أَبْدَانِهِمْ وَ لَا يَقْدِرُونَ أَنْ يُنْفِذُوهَا بِأَبْصَارِهِمْ
چنانچه مردم در زندگى روزمره خود از نور خورشيد استفاده ميكنند ولى نميتوانند به چشم آن را مشاهده كنند.
فَهِيَ كَالْعَيْنِ الْغَزِيرَةِ
حكمت همچون سرچشمه فراوان و پرآبى است
الظَّاهِرِ مَجْرَاهَا الْمَكْنُونِ عُنْصُرُهَا فَالنَّاسُ قَدْ يُجِيبُونَ بِمَا ظَهَرَ لَهُمْ مِنْ مَائِهَا وَ لَا يُدْرِكُونَ غَوْرَهَا
كه آبها در ظاهر ديده مى‌‏شود اما قعر چشمه را نمى‏‌يابند.
وَ هِيَ كَالنُّجُومِ الزَّاهِرَةِ الَّتِي يَهْتَدِي بِهَا النَّاسُ وَ لَا يَعْلَمُونَ مَسَاقِطَهَا
و مانند ستارگان درخشان است
كه مردم بوسيله آنها راه خود را مى‏‌يابند و هدايت مى‌‏شوند ولى محل ستارگان را نمى‌‏دانند كجا است.
فَالْحِكْمَةُ أَشْرَفُ وَ أَرْفَعُ وَ أَعْظَمُ مِمَّا وَصَفْنَاهَا بِهِ كُلِّهِ
بالاخره حكمت بسيار عالى‌‏تر و ارزنده‌‏تر است از تمام توصيفهائى كه براى آن نمودم.
هِيَ مِفْتَاحُ بَابِ كُلِّ خَيْرٍ يُرْتَجَى وَ النَّجَاةُ مِنْ كُلِّ شَرٍّ يُتَّقَى
كليد هر خير و شفاى هر درد است
وَ هِيَ شَرَابُ الْحَيَاةِ الَّتِي مَنْ شَرِبَ مِنْهُ لَمْ يَمُتْ أَبَداً
هر کس از این نور حیات بنوشد، به حیات طیبه جاویدان رسیده است.
وَ الشِّفَاءُ لِلسَّقَمِ الَّذِي مَنِ اسْتَشْفَى بِهِ لَمْ يَسْقُمْ أَبَداً
هر كه بحكمت خود را معالجه كرد ديگر بيمارى نخواهد ديد،
وَ الطَّرِيقُ الْمُسْتَقِيمُ الَّذِي مَنْ سَلَكَهُ لَمْ يَضِلَّ أَبَداً
راه راستى است كه هر كه در آن راه قدم گذاشت گمراه نميشود.
هِيَ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ الَّذِي لَا يُخْلِقُهُ طُولُ التَّكْرَارِ
ريسمان محكم خدا است كه طول زمان آن را فرسوده نميكند.
مَنْ تَمَسَّكَ بِهِ انْجَلَى عَنْهُ الْعَمَى
كسى كه چنگ بآن بزند،كورى از او برطرف مى‏‌شود
وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِهِ فَازَ وَ اهْتَدَى وَ أَخَذَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى.
و هر كس متمسك به آن شد رستگار و هدايت يافته است و چنگ به دست آويز محكم زده.