الکی‌خوش! لهو و لعب! الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً! يَرْتَعْ‏ وَ يَلْعَبْ!

«لهو» و «لعب» از هزار واژگان مترادف «حسد» هستند.
مشتقات واژه «لهو» 16 بار و «لعب» 20 بار در قرآن بکار رفته است. 
 در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«أَلْهَى‏ الرَّحَى: گندم در دهانه‏‌ى آسياب افكند، سرگرم شد.»
«اللهوة: و هو ما يطرحه الطاحن في ثقبة الرحى بيده»
«اللُّهْوة: ما أُلقِي في فَمِ الرَّحا من الحَبّ للطَّحن»
«نَفْس لَاهِيَة: نفسی که حسابی رفته سرِکار!»
«اللَّهُمَّ إِنِّي … أَسْأَلُكَ يَا مَوْلَايَ سُؤَالَ مَنْ نَفْسُهُ لَاهِيَةٌ لِطُولِ أَمَلِهِ»
«کسی که رابطه قلبی‌اش با نور قطع می‌شود، اصل سرمایه‌اش را به هدر داده،
و حالا او به دنیا سرگرم می شود، «لهو»: «لاهِيَةً قُلُوبُهُمْ»
«وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها وَ تَرَكُوكَ قائِماً
قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‏»
«دنیا، آدمو سرِکار میذاره!»
«اما کسانی که با نور، خودشونو مشغول می‌کنن،
با مصادیق حب دنیا سرِ کار نمیرن و گول نمی‌خورن
و اون شیرینی نور آرامش قلبشونو که با یاد اسم نورانی خودشون، به معنایش رسیدن،
با هیچی عوض نمی‌کنن.»
ششدانگ حواسِت به قبض و بسط قلب خودت باشه!
به هیچ چیز دیگری خودتو مشغول نکن!
«عَلَى الْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ … مُقْبِلًا عَلَى شَأْنِهِ»
«إِنَّهُ مَشْغُولٌ بِنَفْسِهِ»
عاقل مشغول نور نفسشه: «الْآخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ»!
اما حسود، سِفت به تمناهاش چسبیده: «الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ»!
«اللَّهْوُ: ما يشغل الإنسان عمّا يعنيه و يهمّه.»
«لَهْو: آن چيزى است كه انسان را از آنچه كه براى او لازم و مهم است باز ميدارد.»
«يقال: لَهَوْتُ‏ بكذا، و لهيت عن كذا: اشتغلت عنه‏ بِلَهْوٍ.»
«لَهَوْتُ‏ بكذا و لَهَيْتُ‏ عن كذا : هر دو عبارت يعنى با لهو از آن كار باز ماندم.»
«لهو و لعب»: «لهو با لعب می‌آید که اشاره به شوق هوای نفس به بازیگوشی با دنیاست.»
«لهو، آب به آسیاب شیطان ریختن است.»
«گول وعده‌های پوچ و سرِکاری شیطان رو نخور!»
«مِنَ النَّفْسِ … لَهْوُهُ وَ لَعِبُهُ: بازیگوشی کار هوای نفسه!»
«أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ»
با حسادت و تمنّای چیزی که تقدیر نشده،
برای خودت زبان‌کوتاهی ایجاد نکن!
خودتو پای‌بند و پاشکسته چیزی نکن!
خودتو سرگرم کارهای پوچ نکن!
خودتو بی‌ثمر و عقیم و عاقر نکن!
«حبّ دنیا (تمنای چیزی که تقدیر نشده) تو را زمین‌گیر می‌نماید،
بطوریکه راه فرار و خلاصی و نجات از آن برایت به یک امر غیر ممکن تبدیل می‌شود.»
اگه بازیگوشی کنی، دنبال نخودسیاه خواهی رفت! «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‏»
این مکر خداست: «إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً … این مکر اینجوریه: «بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعَاصِي»
پس دعامون باید این باشه:
خدایا ما رو با زرق و برق نعمتهای دنیایی، دنبال نخود سیاه نفرست!
«تُلْهِينِي بَهْجَتُهُ وَ تَفْتِنِّي زَهَرَاتُ زَهْوَتِهِ‏»
امام باقر علیه السلام:
«اللَّهُمَّ … لَا تَشْغَلْ قَلْبِي بِدُنْيَايَ وَ عَاجِلِ مَعَاشِي عَنْ آجِلِ ثَوَابِ آخِرَتِي
وَ اشْغَلْ قَلْبِي بِحِفْظِ مَا لَا تَقْبَلُ مِنِّي جَهْلَهُ».
«بارخدایا! دلم را به دنيا و معيشت نقدش از آينده‌ی ثواب آخرتم باز مدار
و دلم را به حفظ‍‌ آنچه ندانستن آن را از من نپذيرى، مشغول دار.»
هر کس هر چی رو دوست داره، خودشو به همون سرگرم می‌کنه!
(1) وَ مَنْ يَتَوَلَّ الدُّنْيَا يَعْجِزْ عَنْهَا
و هر كه به كار دنيا سرگرم شود، بدان درماند.
(2) وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُون.
«أَنَّ الْمُحْسِنَ مَشْغُولٌ بِإِحْسَانِهِ وَ الْمُسِي‏ءَ مَشْغُولٌ بِإِسَاءَتِهِ»
کسی که خدا رو باور داره، خودشو مشغول تمناهای خودش نمیکنه!
لیست سرگرمی‌های خودت رو بنویس!
حالا خودت ببین که خودتو سرگرم چه کارایی میکنی!
کارهای پوچ و توخالی، یا کارهای نورانی؟!
«بَادِرُوا بِعَمَلِ الْخَيْرِ قَبْلَ أَنْ تُشْغَلُوا عَنْهُ بِغَيْرِهِ»
«يَا عِيسَى
وَ لَا تَلْهُ فَإِنَّ اللَّهْوَ يُفْسِدُ صَاحِبَهُ
وَ لَا تَغْفُلْ فَإِنَّ الْغَافِلَ مِنِّي بَعِيدٌ»
«سرگرم بازى نشو كه تو را نابود مى‌سازد
و غافل نشو كه از من دور خواهى شد.»
«و إيّاك أن تشتغل بالنظر إلى النّاس و أقبل قبل نفسك.»
«مبادا به تماشاى مردم سرگرم‏ شوى ، هماره به فكر خويشتن باش.»
اهل حسادت با دیدن تمناهای خودشون، آب دهانشون راه می افته!
«وَ اتَّخَذُوهَا رَبّاً فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَ لَعِبُوا بِهَا وَ نَسُوا مَا وَرَاءَهَا»
«دنيا را به خدائى خود گرفته‏‌اند،
و دنيا با آنان به بازى پرداخته و آنان سرگرم بازى دنيا، و دنباله آن را از ياد برده‏‌اند!»
نصایح ناقوس! «إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ … شَغَلَتْنَا»
اذان: یعنی سرگرمی‌های دنیایی «مَشَاغِيلَ الْأَرْضِ» خود را رها کنید!
«أَ تَدْرُونَ مَا قَالَ الْمُؤَذِّنُ؟
… إِذَا قَالَ الْمُؤَذِّنُ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ يَقُولُ
يَا مَشَاغِيلَ الْأَرْضِ قَدْ وَجَبَتِ الصَّلَاةُ فَتَفَرَّغُوا لَهَا»
«نور، نقاطِ کور را پوشش می‌ده!»:
«طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ … مُتَتَبِّعٌ بِدَوَائِهِ مَوَاضِعَ الْغَفْلَةِ»

[در انتهای داستان زیبای بلوهر و یوذاسف]
یوذاسف گفت:
وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تَتَوَثَّقُوا إِلَى أَمَانِيِّ الدُّنْيَا وَ شُرْبِ الْخُمُورِ
وَ شَهْوَةِ النِّسَاءِ مِنْ كُلِّ ذَمِيمَةٍ وَ قَبِيحَةٍ مُهْلِكَةٍ لِلرُّوحِ وَ الْجَسَدِ
مبادا دل ببنديد بدنيا و شراب خورى و شهوت رانى با زنان و كارهاى زشت
كه موجب هلاك روح و بدن مى‏‌شود
وَ اتَّقُوا الْحَمِيَّةَ وَ الْغَضَبَ وَ الْعَدَاوَةَ وَ النَّمِيمَةَ
از تعصبهاى ناروا و دشمنى و سخن چينى بپرهيزيد
وَ مَا لَمْ تَرْضَوْهُ أَنْ يُؤْتَى إِلَيْكُمْ فَلَا تَأْتُوهُ إِلَى أَحَدٍ
و هر چه مايل نيستيد نسبت بشما انجام دهند به هيچکس روا نداريد
وَ كُونُوا طَاهِرِي الْقُلُوبِ صَادِقِي النِّيَّاتِ
پاك‏دل و خوش‌‏نيت باشيد
لِتَكُونُوا عَلَى الْمِنْهَاجِ إِذَا أَتَاكُمُ الْأَجَلُ
تا هنگام مرگ در طريق خدا و راه مستقيم قرار گيريد.